รักวุ่นวายของยัยอ้วนกับนายสุดหล่อ

ผมอยู่ในโรงครัวที่ชาวบ้านและพวกทหารชายแดนช่วยกันทำไว้ให้เพื่อให้เราใช้เป็นที่ตักอาหารแต่ถ้าให้นั่งทานด้วยคงจะไม่พอ ถ้วยชามที่นี้ก็มีแบบเป็นถ้วยจริงๆแต่เล็กกับที่ชาวบ้านช่วยกันนำใบตองมาห่อไว้ให้ ผมหยิบถ้วยใบตองมาพลิกดูสองสามทีมันก็โอเคแน่นหนาดี ผมเลือกเอาถ้วยใบตองตักข้าวและเอาถ้วยกระเบื้องตักแกงดูจากสภาพการแล้วผมคงต้องเดินมาตักกินอีกสักห้าหกรอบคงจะอิ่ม ขณะที่ผมกำลังจะเอื้อมมือไปตักแกงส้มมือผมก็ไปชนกับมือใครบางคนผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง เป็นน้องวิวนั่นเอง

"ตักก่อนเลย"ผมส่งทัพพีให้น้องมันตักก่อน

"พี่ชอบกินผักหรือเนื้อ เอาน้ำเยอะรึเปล่า"น้องมันตักเสร็จก็หันมาถามผม ผมก็ตอบไปแบบงงๆ

"เนื้อ น้ำเยอะๆ"พอผมบอกน้องมันก็ตักปลากับหมูให้ผมตามด้วยน้ำแกงอีกตักเสร็จน้องมันก็วางแล้วหันไปตักผัดผักกาดราดข้าวต่อและผมก็ไม่ได้สนใจน้องมันอีกผมออกมาจากโรงครัวแล้วเดินหาที่นั่งทานข้าวผมเดินไปที่ใต้ต้นไม้ใหญ่แล้ววางถ้วยแกงกับข้าวลงผมตักกับมาแค่อย่างเดียวกำลังจะตักข้าวเข้าปากก็เห็นน้องมันเดินออกมาหันซ้ายหันขวาคงจะหาที่นั่งกินข้าวจริงๆจะนั่งกินตรงไหนก็ได้ถ้าหน้าด้านพออ่ะน่ะเอ๊ะผมพูดตรงไปเปล่าเนี่ย น้องมันจ้องมาทางผมทำท่าเหมือนตัดสินใจอยู่สักพักน้องมันก็ถือถ้วยแกงกับชามข้าว(ใบตอง)เดินมาทางผม น้องมันนั่งลงข้างๆผมตักข้าวกินแบบเงียบๆพอน้องมันกินหมด(ไมกินไวจังว่ะ)ผมก็กินกำลังจะหมดแล้วเหมือนกัน น้องมันก็หันมาถามผม

"พี่กินแค่นั้นอิ่มหรอ"

"ไม่อ่ะ พี่กะว่าจะเดินไปตักอีกสักสี่ห้ารอบก็คงจะอิ่ม"

"คนหรือควาย"น้องมันก็กระซิบนั่นแหละครับแต่เผอิ๊ญผมเสือกหูดีได้ยินเอง

"ได้ยิน"

"แฮ่ๆๆ"น้องมันยิ้มหน้าเจื่อนๆส่งมาให้ผม แล้วน้องมันก็ลุกขึ้นเดินเข้าไแในโรงครัวอีกครั้งหยิบถ้วยใบตองขึ้มมาสักห้าใบแล้วตักข้าวใส่จนพูนตามด้วยตกแกงใส่ถ้วยกระเบื้องทั้งแกงส้มสามถ้วยผัดผักกาดอีกถ้วยหนึ่งหันซ้ายหันขวาสักพักน้องมันก็หยิบถาดใบใหญ่แล้วเอาทุกอย่างใส่ในถาดยกเดินกลับมาทางผม

"เดินรอบเดียว"ผมพยักหน้าเข้าใจ เออแหะน้องมันฉลาดดี ทำไมตอนแรกผมคิดไม่ถึงเลยว่ะ แต่อย่าแสดงออกครับต้องแอ็บไว้อย่าให้น้องมันรู้ว่าเราแอบโง่เดี๋ยวหมดหล่อ

"ไงจ้ะคู่สามีมานั่งสวีทกันอยู่นี่เอง"ไอ้ทรายครับเรียกไอ้น่ะถูกแล้วครับเพราะมันไม่ค่อยเหมือนสตรีเท่าไหร่เหมือนไปทางสตรีมีไข่มากกว่า

"ปากดีน่ะไอ้ทราย"

"แหม๊ ล้อเล่นหน่าไปแหละไม่อยากเป็นกางขวางคอ"

น้องมันก็ไม่ตอบโต้นะครับก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียวจนมันกินหมดชามที่สองน้องมันน้องมันก็ลุกเก็บถ้วยส่วนที่น้องมันกินแล้วน้องมันก็เดินไป ที่นี้ก็เหลือผมคนเดียวที่ยังนั่งกินข้าวอยู่ตรงนี้ แปลกมั้ยเมื่อกี้ผมก็นั่งกินข้าวเงียบๆแต่มันไม่รู้สึกว่าเงียบแต่ตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าทั้งเงียบแหละโหวงๆยังไงไม่รู้

สักัพกผมก็กินข้าวที่น้องมันตักมาให้จนหมดจริงพน้องมันลุกไปผมก็กินไม่ค่อยลงแล้วแต่ใจกับสั่งให้ร่างกายตักข้าวพวกนั้นให้หมด เหมือนๆมันจะกลัวคนตักมาให้เสียใจทั้งที่รู้ว่าต่อให้กินหมดคนตักมาให้ก็ไม่เห็นเพราะว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วแต่มือผมก็ยังตักเข้าปากต่อไป หลังจากจบมื้ออาหารมื้อแรกผมก็ลุกขึ้นเก็บรวบรวมถ้วยชามเอาไปวางที่โรงครัวแล้วเรียกรวมพลสั่งแยกย้ายกันไปทำงานตามที่ผมได้มอบหมายไว้ เราจะเริ่มสร้างโรงเรียนกัน โรงเรียนที่ไม่ใช้แค่เพิงพักแต่จะเป็นสถานที่ที่น้องๆบนดอยนี้ใช้ไว้ศึกษาแล้วก็่หลบแดดหลบฝนเป็นที่ประชุมหรือทำกิจกรรมร่วมกันของคนในหมู่บ้าน แค่ผมคิดก็รู้สึกภูมิใจขึ้นมาเล็กๆแล้วว่าได้ทำประโยชน์ให้แก่ชาวบ้านที่นี้ไม่อยากคิดเลยว่าถ้ามันเสร็จสมบูรณ์จะยอดเยี่ยมและรู้สึกภูมิใจแค่ไหน