รักวุ่นวายของยัยอ้วนกับนายสุดหล่อ
9.4
6) คืนแรกที่เชียงราย (พาส)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตัวแข็งทื่อเลยครับ ผมโคตรตกใจตัวเองเลยว่าทำแบบนั้นไปได้ยังไง เมื่อกี้ผมจูบน้องมัน จูบแบบดูดดื่มด้วย แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลยไอ้พาสถ้าน้องมันเป็นผู้หญิงที่สวยหยาดฟ้ามาดินก็ว่าไปอย่าง นี่ดูดิ อ้วน ขาว หน้าอกโต ตากลมสวย ตัวหอม น่ารัก น่าฟัด น่าหลง เอ้ย ไม่ใช่ๆแล้วไอ้พาส เลิกฟุ้งซ่านแล้วหลับตานอนลงไปซะพรุ่งนี้ตื่นมาทุกอย่างจะปกติ ตื่นมาแกจะหล่อ แกจะรวย แกเท่ดูดีมีสไตล์(เกี่ยวป่ะว่ะ)เอาล่ะหลับจาลงซะพาส แล้วผมก็ค่อยเข้าสู่ห้วงนิทราตามน้องมันไปอีกคน
"ไอ้พาสตื่นได้แล้ว ถึงแล้วโว้ย"
"อืม...ว่าไงนะ"
"ถึงแล้วโว้ย ลุกได้แล้ว"
"เออๆ รู้แล้ว"
"รู้แล้วก็ลุกสิว่ะจะได้ไปเช็คทางเดินด้วยกัน"
"เออๆลุกแล้วเนี่ย"
"เร็วๆเลยน้องๆมันง่วงอยากเข้าที่พัก พักผ่อนกันจะแย่แล้วเนี่ย"
"เออ"
"ป่ะ"
"เดี๋ยวแล้วมึงไม่ปลุกน้องมึงก่อนหรอว่ะ"
"มึงดูนี่น่ะ"
"ไอ้-วิว-ตื่น-ได้-แล้ว-โว้ยยยยยยยย"
"โอ้ยยยยยยหนวกหูๆๆๆๆๆ ไปให้ไกลเลยไป"
โป๊ก! เสียงหมอนกระทบกระบาลผมเองครับ น้องมันไม่ได้จะปาผมหรอกจะปาพี่มันแต่ไอ้ปอนด์แม่งรู้แกวหลบท่านผมเลยรับกรรมไปเต็มๆกระบาลตามระเบียบ ไอ้เชี่ย!แม่งไม่บอกกูสักคำ
"เป็นไงมึง เก็ทยัง"
"เออ กูเก็ทล่ะ แต่วันหลังมึงไม่ต้องแสดงแค่บอกกูเฉยๆกูก็เข้าใจ ไม่ต้อองให้กูเล่นจริงเจ็บกระบาลจริงแบบนี้ก็ได้ ไอ้เวร!"
"อ๊าว ก็กูกลัวมึงไม่เห็นภาพ"
"เออ กูเห็นภาพและ และกูก็เห็นดาวด้วย"
"ฮ่าๆๆๆๆ ไปมึงไปเช็คทางกันดีกว่า ปล่อยให้แม่งตื่นเองเนี่ยแหละเดี๋ยวสักพักมันก็ตื่นเองแหละ"
"ตามใจ"
ผมกับไอ้ปอนด์เลยระเห็ดตัวเองลงจากรถแล้วเดินไปเช็คทางเดินที่พวกน้องๆจะต้องเดินไปที่ที่พักเพื่อที่จะได้กันการหลงทางเพราะตอนนี้มันเป็นเวลาตีสองแล้วและแถวนี้ก็เป็นป่าทึบมันจึงโคตรมืดเพราะฉะนั้นเพื่อความชัวร์เลยต้องเช็คกันหน่อยจะได้ไม่เสียเวลาในการพักผ่อนของพวกน้องๆมัน
"โอเคเรียบร้อยและไอ้พาส กูเอาไม้วางไว้ตลอดทางเรียบร้อย"
"อืมดี งั้นก็ไปรับพวกน้องๆมากันได้เลย"
"โอเค"
เฮ้ออออในที่สุดก็มาถึงสักทีนั่งรถปวดตูดจะแย่ หวังว่าการทำงานวันแรกพรุ่งนี้คงจะไม่มีปัญหาอะไรมาให้ปวดหัวอีกนะ สาธุเจ้าป่าเจ้าเขาผมตั้งใจมาทำประโยชน์ยังไงช่วยคุ้มครองพวกเราให้ทำงานลุล่วงด้วยดีด้วยเถอะนะครับสาาาาธุ เพี้ยง
"ไอ้พาสตื่นได้แล้ว ถึงแล้วโว้ย"
"อืม...ว่าไงนะ"
"ถึงแล้วโว้ย ลุกได้แล้ว"
"เออๆ รู้แล้ว"
"รู้แล้วก็ลุกสิว่ะจะได้ไปเช็คทางเดินด้วยกัน"
"เออๆลุกแล้วเนี่ย"
"เร็วๆเลยน้องๆมันง่วงอยากเข้าที่พัก พักผ่อนกันจะแย่แล้วเนี่ย"
"เออ"
"ป่ะ"
"เดี๋ยวแล้วมึงไม่ปลุกน้องมึงก่อนหรอว่ะ"
"มึงดูนี่น่ะ"
"ไอ้-วิว-ตื่น-ได้-แล้ว-โว้ยยยยยยยย"
"โอ้ยยยยยยหนวกหูๆๆๆๆๆ ไปให้ไกลเลยไป"
โป๊ก! เสียงหมอนกระทบกระบาลผมเองครับ น้องมันไม่ได้จะปาผมหรอกจะปาพี่มันแต่ไอ้ปอนด์แม่งรู้แกวหลบท่านผมเลยรับกรรมไปเต็มๆกระบาลตามระเบียบ ไอ้เชี่ย!แม่งไม่บอกกูสักคำ
"เป็นไงมึง เก็ทยัง"
"เออ กูเก็ทล่ะ แต่วันหลังมึงไม่ต้องแสดงแค่บอกกูเฉยๆกูก็เข้าใจ ไม่ต้อองให้กูเล่นจริงเจ็บกระบาลจริงแบบนี้ก็ได้ ไอ้เวร!"
"อ๊าว ก็กูกลัวมึงไม่เห็นภาพ"
"เออ กูเห็นภาพและ และกูก็เห็นดาวด้วย"
"ฮ่าๆๆๆๆ ไปมึงไปเช็คทางกันดีกว่า ปล่อยให้แม่งตื่นเองเนี่ยแหละเดี๋ยวสักพักมันก็ตื่นเองแหละ"
"ตามใจ"
ผมกับไอ้ปอนด์เลยระเห็ดตัวเองลงจากรถแล้วเดินไปเช็คทางเดินที่พวกน้องๆจะต้องเดินไปที่ที่พักเพื่อที่จะได้กันการหลงทางเพราะตอนนี้มันเป็นเวลาตีสองแล้วและแถวนี้ก็เป็นป่าทึบมันจึงโคตรมืดเพราะฉะนั้นเพื่อความชัวร์เลยต้องเช็คกันหน่อยจะได้ไม่เสียเวลาในการพักผ่อนของพวกน้องๆมัน
"โอเคเรียบร้อยและไอ้พาส กูเอาไม้วางไว้ตลอดทางเรียบร้อย"
"อืมดี งั้นก็ไปรับพวกน้องๆมากันได้เลย"
"โอเค"
เฮ้ออออในที่สุดก็มาถึงสักทีนั่งรถปวดตูดจะแย่ หวังว่าการทำงานวันแรกพรุ่งนี้คงจะไม่มีปัญหาอะไรมาให้ปวดหัวอีกนะ สาธุเจ้าป่าเจ้าเขาผมตั้งใจมาทำประโยชน์ยังไงช่วยคุ้มครองพวกเราให้ทำงานลุล่วงด้วยดีด้วยเถอะนะครับสาาาาธุ เพี้ยง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ