รักวุ่นวายของยัยอ้วนกับนายสุดหล่อ

"ยัยเม"

"อ๊ายยยย!ยัยวิวฉันนึกว่าฉันต้องโดดเดี่ยวเดียวดายเป็นสาวสวยตัวน้อยท่ามกลางฝูงชนผู้ป่าเถื่อนซะแล้ว"

"เวิ้นล่ะแก เยอะตลอด แล้วนี่พี่เขาจะให้เราเล่นเกมไรว่ะ"

"ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าพวกที่นั่งอยู่นะเล่นกันไปหมดแล้วเหลือเนี่ยเป็นเกมสุดท้ายแล้ว"

"เอาล่ะค่ะน้องไม่ต้องปรึกษากันเดี๋ยวพี่จะอธิบายกติกาการเล่นให้ฟัง เกมนี้ชื่อว่าจับ จูบ ลูบ คลำ กติกาก็มีอยู่ว่าพี่จะให้น้องๆสองคนจับฉลากเลือกรุ่นพี่หนึ่งคนที่จะมาร่วมเล่นเกมเป็นเพื่อนของน้อง โดยเมื่อจับได้ใครไม่ว่าหญิงหรือชายต้องคู่กับคนๆนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลง เมื่อจับได้แล้วก็จะแบ่งออกเป็นสองคู่ ฝั่งน้ำเงินและฝั่งแดงต้องแข่งขันเกมเพื่อเอาชนะกัน ถ้าหากฝั่งไหนแพ้ฝั่งนั้นต้องจับฉลากหยิบคำสั่งที่จะเขียนว่าจับอะไร จูบแบบไหน คลำที่ใดและแต่ละอย่างจะมีเวลาที่ต้องทำตามคำสั่งนั้นเขียนไว้ ผู้แพ้จะต้องทำตามคำสั่งภายในระยะเวลาที่กำหนดห้ามต่อรอง และเมื่อผู้แพ้โดนทำโทษเสร็จเรียบร้อยก็เป็นอันจบเกม เข้าใจมั้ยค่ะ"

ฉันกับยัยเมพยักหงึกๆขึ้นลงเพื่อตอบพี่เขาว่า เออเข้าใจ แต่อยากจะถามสักคำว่า เพื่ออะไร เล่นไปได้ประโยชน์อะไร แทนที่จะเอาเวลาไปขึ้นรถออกเดินทางไปทำประโยชน์ให้น้องๆดีกว่า ไร้สาระสิ้นดี! และก็อยากจะตะโกนกรอกหูพี่แกด้วยว่า นี่มันเกมบ้าอะไรว่ะเนี่ยยยยยยยย! จับ จูบ ลูบ คลำ จะบ้ารึเปล่าฉันอุตส่าห์เฝ้าปกป้องร่างกายอันแสนบริสุทธิ์นี้ไว้เพื่อรอวันเข้าหอแต่งงาน แต่กลับต้องมามีราคีให้ใครก็ไม่รู้มาจับ จูบ ลูบ คลำ จะบ้ารึป่าวววววว! และก็เหมือนเดิมพี่แกไม่ปล่อยให้ฉันได้ระเบิดอารมณ์(ในใจ)นานพี่แกก็แทรกขึ้นสั่งให้เริ่มเกมทันที

"เอาล่ะค่ะน้องจับชื่อรุ่นพี่ที่จะมาร่วมเล่นเกมเลยค่ะ"

ยัยเมเพื่อนผู้เสียสละเอามือล้วงลงไปในกล่องสีดำมันคนๆอยู่สักพัก พึมพำแต่ว่า ขอผู้ชายหล่อๆ บ้าผู้ชายไม่เปลี่ยน ผ่านไปไม่นานมันก็หยิบกระดาษขึ้นมาหนึ่งใบแล้วยื่นส่งให้พี่เขา

"และรุ่นพี่ที่จะมาเล่มเกมคู่กับน้องก็คือ พี่เองค่ะ ยินดีด้วยนะค่ะน้อง ที่น้องจะได้รุ่นพี่ที่สวยที่สุดและเก่งที่สุดมาคู่กับน้อง" แหวะ!ไม่ใช่เสียงใครเสียงเพื่อนพี่แกนั่นแหละ แหมชั่งเป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ หลงตัวเองพอกัน

"เอาล่ะทีนี้ก็ถึงตาน้องแล้วค่ะ"

ฉันภาวนาในใจขอให้ได้รุ่นพี่ดีๆที่เหมาะกับนางฟ้าแสนดีอย่างฉันด้วยเถอะ เพี้ยง (แกก็หลงตัวเองไม่น้อยไปกว่ากันเลย)ฉันค่อยล้วงมือลงไปในกล่องดำบ้างแล้วกวาดวนๆหยิบๆวางๆอยู่สักพักก็ชูกระดาษขึ้นมาหนึ่งใบแล้วส่งให้พี่เขา

"และรุ่นพี่ที่จะมาคู่กับน้องก็คือ พาส แกนั่นแหละออกมาเลย"

ฉันหมุนสายตาหันไปหารุ่นพี่ที่ชื่อพาสตามที่พี่แกใช้มือกวักเรียกชายร่างสูงผิวสีน้ำผึ้งออกขาวๆ ตัวสูงมากสักร้อย190ซม.ได้มั้ง หน้าตาจัดว่าหล่อเว่อร์  รังสีความเจิดจรัสของพี่แกนี่นะระยิบระยับเปล่งแสงกระทบตาจบแสบเลย คนบ้าอะไรว่ะหล่อซะเกินหน้าเกินตาชาวบ้านชาวเมืองเค้า หล่อแบบไม่บันยะบันยัง หล่อแบบตะบี้ตะบันหล่อ หล่อทิ้งหล่อขว้าง หล่อไม่เกรงใจใคร หล่อไม่เผื่อแผ่ใคร โอ๊ยยยยยพูดแล้วมันขึ้นฉุดเข้าห้องเลยดีมั้ยเนี่ย

"เลิกตะลึงได้ล่ะแก"

"เปล่าสักหน่อย"

"หรอ น้ำลายนะเช็ดด้วย หกเลอะพื้นหมดและ"

"เว่อร์"

"เอาล่ะในเมื่อเราได้ผู้เข้าแข่งขันครบแล้วเราก็เริ่มเกมกันเลย"

"แล้วไอ้เกมนี้มันจะตัดสินผลแพ้ชนะยังไงอ่ะค่ะ"

"ก็เราจะให้หมุนขวดแล้วตอบคำถามหากขวดหันปากไปทางใครแล้วคนนั้นไม่ยอมตอบถือว่าแพ้ เข้าใจกันแล้วนะ เรามาเริ่มเกมกันเลยดีกว่า"