ไขความลับของนายมาเฟีย

      เช้าวันต่อมา

เจน - ตื่นๆๆๆวัฟเฟิลเช้าแล้ว เดี๋ยวไปเรียนสาย ตื่นๆเร็ว

วัฟเฟิล - อืมๆ ตื่นแล้ว ขอนอนต่ออีก5นาทีแล้วกันนะ ครอกZZZ

เจน - ไม่ได้ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวไอมาเฟียไม่เห็นแกมาเรียน มันอาจจะมาฆ่าแกถึงที่บ้านนะ

   พอเจนพูดจบฉันก็ลุกพรวดขึ้นมาทันที ใครบ้างหละจะไม่กลัวโดนฆ่าตายอ่ะ

วัฟเฟิล - เออ จริงๆด้วยว่ะ ไปอาบน้ำแล้วโว้ย ไม่งั้นได้กลายเป็นผีแน่

เจน - อิอิ ต้องใช้แผนนี้มันถึงจะตื่น 555

วัฟเฟิล - ขำอะไรยัยเจน

เจน - เปล่าๆ ไม่มีอะไร (กระซิบ - ได้ยินด้วยหรือว่ะเนี่ย)

   หลังจากอาบน้ำกินข้าวเสร็จฉันกับเจนก็รีบไปมาหาลัยทันที

       ณ มหาวิทยาลัย

คาเรน - วัฟเฟิล!

    อยู่ดีๆก็มีคนเรียกฉัน ฉันจึงหันไปพบว่าเป็นคาเรน

วัฟเฟิล - วันนี้จะให้ฉันทำไรมั้งล่ะ

คาเรน - อืมมมมมมมมม

     คิดนานจังว่ะ

คาเรน - ฉันจะให้เธอมาเป็นคนรับใช้ที่บ้านฉัน สัก 2 อาทิตย์

วัฟเฟิล - หาาาาาา! ไม่นะฉันไม่ไป ฮือๆๆๆT_T

คาเรน - เธอกล้าขัดคำสั่งฉันหรอ อยากตายรึไงห๊ะ!

วัฟเฟิล - ก็ได้ๆ เริ่มวันไหนละ

คาเรน - วันนี้ โอเคนะ เจอกันตอนเย็น ห้ามเบี้ยวล่ะไม่งั้นโดนแน่ บาย

วัฟเฟิล - เดี๋ยวๆ อ่าวไปสะแล้ว ยังไม่ตกลงเลย

เจน - แกเอ๋ย ทำไมเดี๋ยวนี้เจอแต่เรื่องไม่ดีเนี่ย

วัฟเฟิล - ฮือๆๆT_T ไม่รู้ดิ นี่มันเวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย!

เจน - ฉันคงช่วยไรแกไม่ได้หรอก นอกจากอวยพรให้โชคดีละกัน

วัฟเฟิล - เพื่อนทรยศ ฮืออออออออออT_T

         ณ ตอนเย็น ที่สวนของมหาลัย

คาเรน - มาตรงเวลาดี ปะฉันจะพาไปบ้านฉัน

วัฟเฟิล - เดี๋ยว บ้านนายมีผู้หญิงไหม

คาเรน - มีสิ ไม่ต้องกลัว่วาฉันจะทำอะไรเธอหรอก หน้าอย่างเธอพูดตรงๆนะ ไม่มีอารมณ์ว่ะ

   กริ๊ดดดดดดดด อีบ้า อีปากเสีย หึ่ย

วัฟเฟิล - ชิ

คาเรน - หึ หึ

ติดตามตอนที่3กันด้วยนะค่ะ