ไขความลับของนายมาเฟีย

     บนรถคาเรน

วัฟเฟิล - ทำไมบ้านนายอยู่ไกลจัง

คาเรน - ............

   ถามแค่นี้ก็ไม่ตอบ ชิ

วัฟเฟิล - พ่อนายอยู่บ้านป่ะ

คาเรน - .............

     ก็คงยังเงียบอยู่ -_-

วัฟเฟิล - จะนั่งเงียบไปถึงไหน ทีอย่างนั้นพูดดีจัง ทีถามแค่นี้กลับไม่ตอบ หึ่ม - -

คาเรน - เธอกล้าดียังไงมาว่าฉันเนี่ย อยากตายใช่ไหม

 วัฟเฟิล - ใครจะไปอยากตายล่ะ (กระซิบ โง่ )

คาเรน - เธอพูดว่าอะไรนะ คำสุดท้ายอ่ะ

วัฟเฟิล - เปล่า

คาเรน - นั้นก็ดี อย่าให้รู้นะว่าพูดอะไร ไม่งั้นล่ะก็ ทั้งชีวิตนี้เธอไมม่ความสุขแน่

    ชิ ขู่หรอเนี่ย

        ณ บ้านของคาเรน

วัฟเฟิล - ให้ตายเถอะนี่มันบ้านหรือวังเนี่ย มันถึงได้ใหญ่โตขนาดนี้

คาเรน - บ้านสิ

วัฟเฟิล - เออ รู้อยู่หรอกน่า แค่พูดเปรียบเทียบ ตกลงพ่อนายอยู่บ้านไหมเนี่ย

คาเรน -  นี่ เธอมาเป็นคนรับใช้ฉันไม่ใช่หรอ เรียกฉันเพาะๆหน่อย

วัฟเฟิล - ให้เรียกว่าอะไรล่ะ

คาเรน - คุณชายคาเรน ส่วนเรื่องพ่อฉัน พ่อฉันไม่อยู่บ้านหรอก พ่อฉันไปทำงานที่ต่างประเทศ จะกลับก็อีก2เดือนนู่นแหละ

วัฟเฟิล - ค่ะ คุณชายคาเรน

คาเรน - ปะ ฉันจะพาเธอไปที่ห้องของเธอก่อน.

วัฟเฟิล - ห้องของฉันคงเล็กเท่ารูหนูเลยใช่มะ

คาเรน - เดี๋ยวก็รู้

      พอถึงหน้าห้องที่ฉันจะได้อยู่ คาเรนก็บอกให้ฉันปิดตาก่อน (เหมือนเป็นแฟนที่กำลังจะเซอไพร์อะไรสักอย่างเลยว่ะ) เขาค่อยๆเปิดประตูช้าๆ และในที่สุดฉันก็เข้ามาอยู่ในห้อง

คาเรน - เปิดตาได้

      ฉันค่อยเปิดตาออกช้าๆ

วัฟเฟิล - เฮ้ย! แน่ใจนะว่านี่ห้องฉัน ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้อ่ะ

คาเรน - ไม่ต้องรู้หรอก เธอควรจะเริ่มงานได้แล้วนะ แต่ฉันว่าวันนี้แค่สำรวจบ้านฉันก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยเริ่มงานดีกว่า

วัฟเฟิล -ค่ะๆ

    ตอนนี้ฉันกำลังเดินดูรอบๆบ้านอยู่โดยคาเรนเป็นคนพาไปดู แต่อีกอย่างนึงที่ฉันดีใจคือ บ้านนี้มีคนรับใช้เป็นผู้หญิงอยู่หลายคน ค่อยโล่งอกหน่อย พอเดินดูบ้านเสร็จก็1ทุ่มแล้ว ที่มันนานก็เพราะบ้านนี้มันใหญ่เท่ากับวังเลยน่ะสิ พอเดินดูเสร็จฉันก็ไปกินข้าวอาบน้ำนอนเอาแรงสำหรับพรุ่งนี้สักหน่อย ในที่สุดก็ ครอกฟี้ZZZZ

พรุ่งนี้วัฟเฟิลจะเป็นยังไงต่อก็ติดตามกันด้วยนะค่ะ