Magic for my heartเวทมนต์แสนร้ายเสกหัวใจให้รักกัน

6.9

เขียนโดย นิยาย

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 10.13 น.

  4 chapter
  3 วิจารณ์
  9,540 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) อารมณ์เสีย!! [TK]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

บทที่4

 

วันรุ่งขึ้น

 

“เอาล่ะนักเรียนทุกคนพร้อมกันหรือยังจ๊ะ”เสียงอาจารย์พูดขึ้น ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมสิค่ะอาจารย์ถามแปลกๆ
“ค่ะ/ครับ”ฉันก็ต้องแยกจากยัยฟางยัยเฟย์และต้องไปกับคนใบ้แทน(ว่าป๋าทำไมอ่ะ)
“นี่นาย พูดบ้างได้ป่ะฉันอึดอัดรู้บ้างไหม”เขาหันมามองหน้าฉันสักพักแล้วก็หันกลับไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น น่าฆ่านัก
“เป็นคนใบ้รึไง เดี๋ยวจะเอาน้ำแดงสาดหน้าเลยนิ”เฮ้อ~ สงสัยฉันคงจะต้องเป็นบ้าตายแน่เลย
“ยัย...ฮึ่ย!”ด่าไม่ออกเหรอกเชอะ ไม่คุยก็ไม่คุยไม่ง้อหรอกย่ะ ฉันหยิบไอโฟนขึ้นมาฟังเพลง
สองชั่วโมงผ่านไป
ยังไม่ถึงอีกเหรอฉันชักจะง่วงแล้วนะไอ้สวนสนุกทำไมมันไกลอย่างนี้แล้วเขาจะรู้ทางไปไหมหรือว่าหลง!
“นี่นาย เมื่อไหร่จะถึงสักที”เขาก็ไม่ตอบฉันอีกแล้ว เซ็งมาก
“.............”เงียบอีกแล้วเมื่อไหร่จะพูดเนี่ย
“นี่อีตาโคโตโมะใบ้บ้า เงียบอยู่ๆด้ถามอ่ะตอบมั้งสิ!”เขาก็ยังเงียบอีก ฉันแล้วตัดสินใจหักพวงมาลัยแล้วเขาก็เหยีอบแบรกเสียงดัง
เอี๊ยด!!!!!!!!!!
“นี่เธอ จะทำอะไรอยากตายนักรึไง”พอเปิดปากพูดได้ก็ด่าเลยนะ พูดดีๆเป็นบ้างไหม
“ ‘ไม่’ แต่นายไม่ตอบคำถามฉันก่อนนิ”ฉันทำตัวเหมือนเรียกร้องความสนใจจากเขาเลย แล้วจะทำมันไปเพราะอะไรเนี่ย
“ยังไม่ถึง พูดกับเธอแล้วน่าโมโห”ฮึ่ย!อยู่กับนายมันก็น่าเบื่อเหมือนกัน ไม่ไปด้วยแล้วเซ็ง ฉันเปิดประตูเดินออกจากรถทันที
“ฉันไม่ไปกับนายแล้ว ฮึ่ย!......”ฉันเดินกระแทกเท้าปึงปังอย่างโมโหบนข้างถนน
ตึกๆๆๆ ตึกๆๆๆๆ
เสียงเท้าใครสักคนกำลังวิ่งมาทางฉัน ฉันรู้นะว่านายแต่ฝันไปเถอะว่าฉันจะไปกับนายง่ายๆ
หมับ!!!
เขาดึงแขนให้ประจันหน้ากัน ฉันพยายามสะบัดมือของเขาแต่ก็ก็ทำไม่ได้มืออย่างกะปลาหมึกเลยนะนาย
“ปล่อย!”ฉันพูดด้วยเสียงเรียบๆ แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยสักที
“เป็นอะไรของเธอ เดินลงมาทำไมมันอันตราย”เป็นห่วงด้วยเหรอ ถึงดีแต่เงียบกับฉันตลอดเวลา
“แล้วจะทำไมอยู่ในรถมัน‘อึดอัด’เข้าใจไหม”ฉันเน้นคำว่าอึดอัดเขาก็น่าจะรู้นะว่าฉันอึดอัดเพราะอะไร
“อึดอัด?”เขาย้อนฉันด้วยคำว่าอึดอัด ฉันอาศัยตอนนี้สะบัดมือของเขาออก
“ใช่ อึดอัดฉันมากับคนปกตินะไม่ได้มากับคนใบ้ถึงได้เงียบตลอดเวลา”ฉันขอระเบิดใส่หน่อยเถอะเพราะเขาเงียบไงฉันถึงโมโห
“..............”เงียบให้ตายไปเลยนะ แล้วไม่ต้องมาพูดกับฉันด้วย
“ฉันถามนายดีๆแต่นายกลับเงียบแบบนี้น่ะเหรอ ไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวแล้ว”ฉันหันหลังแล้วเดินออกมาขี่ไม้กวาดกลับโรงเรียนโดยที่ขี่ไม่เป็น
ฉันเบื่อจังวันนี้อุส่าดีใจที่จะได้ไปเที่ยวแต่กลับต้องมาทะเลาะกับอีตาโคโตโมะซะเสียอารมณ์เที่ยวเลย

 

________________________________


ติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา