Magic for my heartเวทมนต์แสนร้ายเสกหัวใจให้รักกัน

บทที่3

ณ ห้องเรียน

“สวัสดีจ๊ะเด็กๆ วันนี้เรามีนักเรียนใหม่สองคนมาให้แนะนำรู้จักกัน”เสียงอาจารย์ชื่อเมริพูดขึ้น
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเฟย์”เสียงยัยเฟย์แนะนำเป็นคนแรก
“สวัสดีค่ะ ฉันฟาง”เสียงยัยฟางต่อจากยัยเฟย์
“สวัสดีค่ะ ฉันแก้ว”เสียงฉันเป็นคนสุดท้ายต่อท้ายด้วยอาจารย์ให้ฉันสามคนไปนั่งใกล้ๆสามคนนั้นที่เจอกันเมื่อวาน
“เฟย์ฉันว่ายัยแก้วต้องเปิดศึกกับใครสักคนในสามคนนั้นก็ได้”เสียงยัยฟางซุบซิบกับยัยเฟย์
“ฉันก็ว่าอย่างนั้น ดูดินั่งจ้องจนสามคนนั้นหันมามมองแล้ว”เสียงยัยเฟย์ซุบซุบกับยัยฟาง
“จ้องพวกเรามีอะไรรึเปล่าครับ”เสียงผู้ชายคนที่สามของสามคนนั้นพูด
“เอ่อ...ไม่มีอะไรค่ะ”เสียงยัยเฟย์พูด ฉันมองสามคนนั้นก่อนจะหันไปมองอาจารย์
“ครับ เอ่อ....ผมชื่อเขื่อนครับแล้วเธอล่ะ”คิดจะจีบเพื่อนฉันเหรอฝันไปเถอะพวกคนไร้มารยาท
“ฉันเฟย์ส่วนนี่ฟางและคนสุดท้ายแก้ว”ยัยเฟย์แนะนำเสร็จสับอย่างรวดเร็ว จริงๆเลยเพื่อน
“เด็กๆจ๊ะ เรามีกิจกรรมให้ทำกันครูจะจับกลุ่มให้นักเรียนทุกคนกลุ่มละ6คน”กิจกรรมอ่ะอีกล่ะเซ็งจริ๊งจริงๆ
“กลุ่มที่1เฟย์ฟางแก้วเขื่อนป๊อปโทโมะ กลุ่มที่สองโบว์เกลมายด์กั้งพิชชี่จีโฮ บลาๆๆๆๆ”เห้ย! ทำไมต้องอยู่กลุ่มเดียวกันสามคนนั้นด้วย เซ็งจิต!
“กิจกรรมนี้อาจารย์จะให้ทั้งหมดทำยังไงก็ได้ให้อีกฝ่ายชอบให้ได้”กิจกรรมบ้าอะไรนี่ อย่างนี้ใครจะทำได้
“เด็กอยากรู้ใช่ไหมว่าใครคู่กับใคร อาจารย์บอกไปแล้วผู้หญิงคนแรกคู่กับผู้ชายคนแรก”หนักกว่าเก่าแล้วฉันจะรู้ไหมเนี่ยว่าใครเป็นใคร
“แก้วฉันว่าเราทำไม่ได้แน่”คิดเหมือนกันเลยยัยฟาง จะทำให้ไหมเนี่ย
“ฉันก็ว่างั้น”ฉันถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ฉันว่าอาจารย์ก็แปลกนะให้เล่นกิจกรรมแบบนี้
“รวมกลุ่มกันได้และทำความรู้จักกันด้วยนะจ๊ะเด็กๆ”พวกฉันก็ลุกเดินไปหาสามคนนั้น
“ฟางแกคู่ใคร”เสียงฉันถาม ฉันอยากจะบ้าตาย
“ป๊อปปี้”ยัยฟางคู่ป๊อปปี้ฉันก็ต้องโทโมะน่ะสิ
“ว่าแต่พวกนายชื่ออะไรเหรอ”เสียงยัยฟางถาม สองคนนั้นหันมามองฉันกับยัยฟาง
“ฉันป๊อปปี้ - -*”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ
“ฉันโทโมะ - -*”นายนี่ก็เหมือนกันน้ำเสียงเย็นชา
“แนะนำตัวกันแล้วใช่ไหม งั้นนักเรียนหญิงมาจับสลากสถานที่กัน”เลือกเองไม่ได้หรือไง
“ฟางได้ทะเล”ยัยฟางจับได้ทะเลแล้วดูเหมือนจะดีใจด้วยนะเนี่ยแล้วฉันจะได้อะไร
“แก้วได้ สวนสนุก”ฉันได้ไปสวนสนุกแล้วเหรอ ว้าว! น่าสนุกจังว่าแต่เปลี่ยนคนไปเที่ยวได้ไหมเที่ยวแบบไร้อารมณ์มันไม่สนุกแน่
“เฟย์ได้ สวนสาธารณะ”ยัยเฟย์ได้สวนสาธารณะดูเซ็งยังไงก็ไม่รู้
“นี่นายรู้สึกอะไรกับเขาบ้างไหมเนี่ยจะนั่งเป็นท่อนไม้ซุงหรือไง”ฉันเผลอด่านายโทโมะนี่ไปเหรอ แต่แอบสะใจนิดนึงอ่ะอยากเงียบดีนัก
“..................”โห! พ่อคุณจะเงียบไปถึงไหนเดี๋ยวเถอะจะเอาให้พูดไม่หยุดเลยคอยดู
“แก้วไปซื้อน้ำเป็นเพื่อนหน่อยสิ”เสียงยัยฟางชวนฉันไปซื้อน้ำฉันก็ออกไปกับยัยฟางจนขากลับฉันเดินเข้าห้องมาพอจะมาถึงโต๊ะขาใครก็ไม่รู้มาสะดุดขาฉันเสียหลักน้ำลอยไปโดนนายโทโมะเต็มๆ
“เธอ! เดินให้มันดีหน่อยได้ไหม”ฮึ่ย! อะไรคนโดนแกล้งก็ยังจะมาด่าฉันอีก
“ฉันเดินดีอยู่แล้วถ้าไม่มีใครแกล้งฉัน”ไอ้เราก็เดินมาดีๆดันโดนแกล้งไม่เท่าไหร่ยังจะมาด่าอีกมันน่าจะให้โดนอีกแก้วหนึ่งนะจะได้สะใจฉัน
“ซุ่มซ่ามล่ะสิไม่ว่า”กับอีแค่น้ำไปราดหน้าด่าฉันซะยาวเลยนะ เงียบเหมือนเดิมซะดีกว่า
“ยัยแก้วใจเย็นๆ”อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นคนสะดุดขาฉันจะจัดน้ำให้ชุดใหญ่เลยคอยดู
“ฉันว่านะเงียบไปก็ดีเหมือนกันพอพูดได้ก็ด่าคนอื่นใหญ่เลย”ยังจะมาจ้องเดี๋ยวจิ้มตาให้บอดเลยนิ
“ใจเย็นๆ ขอโทษแทนโทโมะด้วยนะครับ”เสียงป๊อปปี้ที่เงียบอยู่นานแสนนานพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็ขอโทษนายโทโมะเหมือนกัน”ฉันหันไปมองโทโมะที่หน้าเลอะน้ำแป๊ปซี่อยู่อาจารย์เดินเข้ามาในห้องทุกคนต่างแยกย้ายไปนั่งที่ประจำของตัวเอง
“เอาล่ะเด็กวันนี้พอแค่นี้นะ พรุ่งนี้เจอกัน”อาจารย์พูดจบทุกคนก็ลุกแยกย้ายกันกลับห้องของตัวเอง