เสน่หา มายาลวง

             “We look forward to serving you again. I was happy to get it. See you later” (หวังว่าเราจะได้ให้บริการท่านอีกครั้งนะคะ ขอให้มีความสุขกับการเดินทาง แล้วพบกันใหม่ค่ะ)
                เสียงเจื้อยแจ้วของไกด์สาวดังจากหน้าบริษัททัวน์น้ำทิพย์ ก่อนที่รถทัวน์คันใหญ่จะขับออกไปพร้อมกับผู้โดยสารชาวอเมริกันเต็มคันรถ เพื่อมุ่งหน้าสู่โรงแรมที่พัก ซึ่งก่อนหน้านี้ศลินญาจะต้องไปส่งนักท่องเที่ยวที่โรงแรมด้วยตัวเองแต่เพราะคุณชาญอาของเธอติดธุระด่วนจึงให้อยู่พบกับคุณอำนาจแทนในเย็นนี้
                “ว่าไงตาล เหนื่อยมั้ย” บุษบาร้องทักทันทีเมื่อประตูออฟฟิตเปิดออกพร้อมร่างของเพื่อนสาวเดินเข้ามาอย่างคนอิดโรยแต่ก็ไม่ทิ้งคราบความเป็นสาวมั่น โฉบเฉี่ยวคล่องตัวด้วยรูปร่างบอบบาง สูงโปรงได้รูปของเจ้าหล่อนที่ผิดกับสาวเจ้าเนื้อเมื่อหลายปีก่อนอย่างลิบลับ
                “อืม” ศลินญาตอบรับอย่างเนือยๆ
                “เตรียมเอกสารไว้แล้วใช่มั้ย” ศลินญาปาดเหงื่อออกจากข้างแก้มใส เหตุเพราะอากาศภายนอกอาคารอย่างเดือนเมษายนแบบนี้มันช่างร้อนเหลือเกิน
                “เรียบร้อยแล้วเพื่อน แกไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวคุณอำนาจมาฉันจะไปตามอีกที” บุษบาบอกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เพราะวันนี้เพื่อนรักต้องเดินทางไปกับคณะทัวน์ตั้งแต่เช้าจนบ่าย แทบจะไม่ได้พักเลย แต่ก็ยังเห็นหน้าเพื่อนรักยิ้มได้ทุกครั้งเมื่อออกไปทำงานไม่ใช่เพราะใจรักคงจะไม่ทนแดด ทนฝนอย่างเพื่อนเธอแน่นอน
                “ขอบใจจ๊ะ” ศลินญาตอบรับแล้วเดินเลี่ยงไปห้องด้านหลังที่จัดไว้สำหรับให้พนักงานได้ใช้พักผ่อนส่วนตัวทันที ความเย็นของแอร์ตัวใหญ่บวกกับความอ่อนล้าสะสะมาตลอดทั้งวันทำให้ศลินญาเผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัวด้วยเวลาอันรวดเร็วทันทีที่นอนพักบนโซฟาตัวยาวด้านในสุดของห้อง
                รถยนต์คันหรูแล่นมาจอดในที่จอดรถที่จัดที่ไว้เฉพาะระดับผู้บริหาร แยกออกมาต่างหากจากของพนักงานซึ่งก็อยู่คนละฝั่งเท่านั้นเพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยในการจอดรถนั่นเอง ไม่แปลกอะไรที่จะเห็นรถคันนี้แวะเข้ามาจอดที่บริษัททัวน์น้ำทิพย์บ่อยๆ เพราะคุณอำนาจและคุณชาญต่างก็เป็นเพื่อนรักสมัยเรียนอยู่ด้วยกัน พอเปิดบริษัทก็ต่างพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันอยู่ตลอดเป็นเวลาหลายสิบปี เมื่อประตูทั้งสองฝั่งเปิดออกก็ปรากฏร่างของคุณอำนาจและบุตรชายที่เดินเข้าบริษัทด้วยยความสง่าผ่าเผย แต่การมาครั้งนี้กลับเป็นที่สนใจของสาวๆ ในบริษัททัวน์แห่งนี้มากกว่าครั้งก่อน ก็เพราะปฏิพัตรบุตรชายคุณอำนาจที่เดินตามหลังมาติดๆ ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ดูดีมีเสน่ห์ ขาวสูงมาดนายแบบยังอายจึงไม่แปลกอะไรที่เค้าจะเป็นที่สนใจของสาวๆ ที่ได้อยู่ใกล้
                “สวัสดีค่ะคุณอำนาจ กรุณารอสักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันจะไปตามคุณศลินญาให้ค่ะ” บุษบายกมือไว้ต้อนรับอย่างนอบน้อมสมกับเป็นเลขาหน้าห้องที่คุณชาญไว้ใจ แต่พอมองเลยไหล่ของคุณอำนาจไปก็ต้องแปลกใจกับผู้ชายที่อยู่ด้านหน้าประตูทันที คนที่คุ้นตา
                “โอม!”
                “มะนาว!”
                ทั้งคู่ต่างก็เรียกชื่อพร้อมกันขึ้นมาสร้างความแปลกใจให้กับคุณอำนาจที่นั่งรออยู่ที่โซฟารับแขกเรียบร้อยแล้ว จนปฏิพัตรต้องเดินเข้ามานั่งข้างๆ พร้อมอธิบายให้บิดาฟังหลังจากที่บุษบาเดินออกจากห้องรับแขกไปแล้ว
                “อ๋อครับ มะนาวเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยของผมครับพ่อ แล้วก็เป็นเพื่อนสนิทกับมายาด้วยครับ”
                “อืม เพื่อนแกก็น่ารักดีนะ ไม่อยากได้เป็นแฟนบ้างหรอฮ่ะเจ้าโอม” คุณอำนาจเย้าบุตรชายเล่น ซึ่งแน่นอนคำตอบก็ยังคงเหมือนเดิมทุกครั้งที่เคยแนะนำสาวๆ ให้บุตรชายว่าเขายังคงมั่นคงในรักกับหนูมายาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
                “ไม่ล่ะครับพ่อ เราสนิทกันจนยากที่จะเปลี่ยนสถานะให้เป็นแฟน ผมว่าเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่าครับ อีกอย่างยัยมะนาวเนี่ยดุไม่ใช่เล่น ขืนได้เป็นเมียผมก็อดเที่ยวสิครับ” ปฏิพัตรตอบอย่างตลกขบขันกับนิสัยของเพื่อนสาวคนนี้ที่เขารู้ดีว่าเสี้ยวมากแค่ไหน
                หลังจากแยกตัวออกมาจากห้องรับแขกเพื่อมาตามเพื่อนสาวให้รีบไปพบคุณอำนาจ แต่ด้วยความรีบร้อนที่จะไปบอกถึงคนที่มากับคุณอำนาจเป็นใครนั้นก็ทำให้บุษบาต้องเดินชนเข้ากับประตูกระจกทันทีเมื่อเงยหน้าขึ้นจะเปิดประตู
                “โอ๊ย!”
                “ขอโทษเพื่อน เป็นไรมากมั้ยนั่น” ศลินญารีบเดินไปประคองเพื่อนทันทีที่เปิดประตูชนหัวของเพื่อนรักอย่างจัง
                “ไม่เป็นไร ก็แค่เกือบแตก” ยังมิวายเหน็บเพื่อนรักไปนิดนึง แต่แค่นี้ก็ไม่ทำให้เธอทั้งสองโกรธกันได้ลงคอ
                “ขอโทษนะเพื่อน” ศลินญาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยสงสารเพื่อนรักจับใจจนบุษบาหลุดหัวเราะออกมากับท่าทางน่าเอ็นดูของเพื่อนตัวเอง
                “ทำเป็นเด็กไปได้ยัยตาล” บุษบาโยกหัวเพื่อนไปมาอย่างรักใคร่แล้วก็รีบลุกทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่าคุณอำนาจมาถึงแล้ว
                “คุณอำนาจรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้ว คราวนี้มาพร้อมกับลูกชาย ขอบอกว่าหล่อมากแก” บุษบาทำเสียงยานคางเน้นตรงคำว่าหล่อเพื่อให้เพื่อนเกิดความสนใจอยากรู้มากขึ้น แต่เปล่าเลยเพื่อนสาวกลับทำเป็นไม่สนใจแถมยังตอกกลับอีก
                “ช่างเขาสิแก หล่อแต่กินไม่ได้ แล้วแกก็คงรู้นะว่าใจฉันมีเจ้าของแล้ว”  ศลินญาตอบกลับทันควันแต่หลังจากเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามาห้องรับแขกโดยยังไม่ทันได้ทักทายคนตรงหน้าก็ถึงกับตะลึงกับลูกชายของคุณอำนาจทันที ไม่ใช่ว่าเขาหล่ออย่างที่เพื่อนเธอบอกหรอกนะ แต่เค้าคือชายในดวงใจที่เธอเฝ้ารอและหลงรักมาโดยตลอด แม้ผ่านไปหลายปีก็ไม่เคยลืม
                “ตาลๆๆ” บุษบาสะกิดเพื่่อนหลังจากที่ยืนอึ้งอยู่นานจนคุณอำนาจแปลกใจ ใช่ว่าจะไม่เคยเจอหนูคนนี้ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ได้คุยกัน
                “เอ่อ ขอโทษค่ะคุณอา”หล่อนยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แล้วหันไปสบตาเพื่อนชายที่เธอปรารถนาอยากจะเจอเขาเหลือเกินแต่ก็ไม่มีโอกาสเสียที ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าเขาทำงานอยู่ที่โรงแรมปฏิพัตรที่คุณอำนาจดูแลอยู่ ก็ได้แต่ติดตามข่าวคราวของเขาและคอยชื่นชมผลงานการบริหารงานของชายหนุ่มผ่านหน้าหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจเท่านั้นเอง
                “หวัดดีจ๊ะโอม สบายดีมั้ย” เธอถามขึ้นเมื่อนั่งลงฝั่งตรงข้ามของชายทั้งสองเรียบร้อย
                “นั่นตาลใช่มั้ยมะนาว” ชายหนุ่มหันไปถามความเห็นเพื่อนสาวที่เดินมาพร้อมกันทันทีอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะศลินญาคนที่เขารู้จักเป็นผู้หญิงเจ้าเนื้อ หน้าตากลมจิ้มลิ้มอีกแบบ แต่ผู้หญิงตรงหน้ากลับมีทรวดทรงองเอวเหมือนนางแบบไม่มีผิด ผิวขาวนวลผ่องน่าสัมผัสสักครั้งหากมีโอกาส ผมยาวสลวยพาดบ่าดูน่ารักสะดุดตา ด้วยเค้าโครงความน่ารักไม่เปลี่ยนไปมากนักจึงทำให้พอจำได้ว่าเธอคือเพื่อนสาวคนสนิทของเขาและมายาอีกคน
                “ค่ะ” ศลินญาตอบรับด้วยหัวใจที่พองโตทันที เขาจริงๆ ด้วย
                “อ้าว รู้จักกันแล้วหรือนี่ โลกมันกลมอีกแล้วสินะ อย่าบอกนะว่านี่ก็เพื่อนแกสมัยเรียนอีกคน” คุณอำนาจแซวขึ้นเมื่อเห็นหนุ่มๆ สาวๆ ทักกันให้วุ่นทันทีเมื่อเจอกัน แต่หลังจากที่คุยกันพอหอมปากหอมคอนั้นก็เข้าเรื่องธุระที่มาเยือนอย่างไม่ให้เสียเวลามากนักทันที
                หลังจากการประชุมอย่างไม่เป็นทางการจบลงคุณอำนาจขอตัวกลับบริษัทเพราะมีงานต่อ โดยปล่อยให้เด็กๆ อยู่คุยกันก่อนเพราะไม่ได้เจอกันมานานหลังจากเรียนจบ เขาก็เข้าใจดีเพราะอาบน้ำร้อนมาก่อนจึงไม่ได้ว่าอะไร
                “เย็นนี้เราไปทานข้าวด้วยกันนะ” ปฏิพัตรเอ่ยชวนเพื่อนสาวทั้งสองขึ้นทันทีเมื่อคล้อยหลังบิดาไป
                “ไม่หล่ะโอม เราปวดท้องผู้หญิงน่ะ ไปกับตาลสองคนนะ รอบหน้าสัญญาว่าจะไปด้วยไม่พลาดแน่” บุษบาตอบรับทั้งๆ ที่ความจริงหล่อนไมได้เป็นประจำเดือนเลย แค่อยากจะให้เพื่อนสาวได้อยู่กับชายอันเป็นที่รักในดวงใจสองต่อสองต่างหากล่ะ
                “มะนาว เป็นไรมากมั้ย ให้ตาลอยู่เป็นเพื่อนดีกว่ามั้ย แล้ววันหลังเราค่อยนัดกันอีกที” ศลินญาเป็นห่วงเพื่อนทันที แต่ก็โดนเพื่อนรักขยิบตาใส่จนรู้ว่านี่เป็นแผน จึงหลุดยิ้มออกมากับความเจ้าเล่ห์ของเพื่อนคนนี้จริงๆ
                ***แหมๆๆๆ ลูกตาลกำลังเคลิ้มเชียว ก็แน่ล่ะ รอคอยวันที่จะได้ดินเนอร์กันแบบนี้มาตั้งหลายปี มะนาวก็เจ้าเล่ห์ไม่ใช่ย่อยเลย ฝากเป็นกำลังใจและติชมกันด้วยนะคะเพื่อนๆ