Don't have reason.

วันเปิดเทอมวันแรก
"ฮัลโหล ลิคขิวอยู่ไหนเนี้ยเค้ามาถึงโรงเรียนแล้วนะ" ฉันกดโทรศัพท์หาลิคขิวเมื่อฉันมาถึงโรงเรียน
"เค้าอยู่ตรงสนามเด็กเล่นเนี้ย"
"เอ้า!!!ไปทำอะไรตรงนั่น มาหน้าตึกดิเพื่อนเขามารวมกันที่หน้าตึกหมดแล้ว"
" OK ได้ๆเดี๋ยวรีบเดินไปเลยค่า" ลิคขิวพูดคล้ายๆประชดฉันนิดหน่อยก่อนที่จะวางสายไป
ฉันกับลิคขิวเดินขึ้นมาที่ห้องเรียนและเลือกนั่งแถวที่ 3 ฉันเลือกนั่งโต๊ะที่ 3 และลิคขิวก็นั่งข้างๆติดกับฉัน
โต๊ะข้างหน้าฉันกับลิคขิวเป็นเด็กผู้หญิงผมยาว 2 คน นั่งอยู่
"นี่ๆ เธอ 2 คนอ่ะชื่อไรหรอ เราชื่อ ลิคขิว" ลิคขิวเริ่มทำความรู้จักกับเด็กผู้หญิง 2 คนนั่น
"เราชื่อ เอสโซ่ จ้ะ"เด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นและอีกคนหนึ่งก็พูดต่อว่า
"เราชื่อ ทารี จ้ะ" 
" จ้าๆ ส่วนเราชื่อ อาซิน นะยินดีที่ได้รู้จัก" ฉันแนะนำตัวเองให้พวกเขารู้จัก  หลังจากนั่นเราก็นั่งคุยกันแล้ว
เราก็นั่งจับกลุ่มกินข้าวด้วยกันทำงานด้วยกันและเล่นด้วยกัน
เวลาผ่านไปประมาณ 3 อาทิตย์
"ลิคขิว เอสโซ่ ทารี เค้ามีเรื่องจะบอกละ 5555" ฉันเรียกเพื่อนๆทั้งหมดมารวมตัวกันก่อนที่ฉันจะบิดตัวไป
บิดตัวมาทำท่าทางเหมือนกำลังเขิน
"มีไรก็บอกมาสิ บิดอยู่นั่นแหละ" ทารีพูดขึ้น ซึ่งใครๆก็รู้ว่าฉันไม่ค่อยชอบทารีที่ชอบทำนิสัยเหมือน
เด็ก3-4 ขวบสักเท่าไหร่ เพราะมันทำให้ฉันหงุดหงิด
"รู้แล้วน่า ไม่ต้องมาสั่ง!! คือว่า... คือว่า..... คือ" ฉันตะคอกใส่ทารีนิดหน่อยก่อนที่เอสโซ่จะแทรกขึ้น
มาว่า 
" โอ้ย!!! วันนี้จะรู้เรื่องมั้ยเนี้ย"
"รู้น่ารู้แน่นอน ขอทำใจเป๊บนึง คือว่า....ฉันชอบบ๊อกก้าอ่ะ" หลังจากนั่นทุกคนก็แย่งถามคำถามฉันให้วุ่น
เลยมีแต่เอสโซ่ที่นั่งอึ่งอยู่ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั่น  
หลังเลิกเรียน
"นักเรียนที่เล่นละครภาษาอังกฤษ ขอให้ไปซ้อมละครด้วยนะ" เพื่อนหญิงของฉันที่ชื่อ ชาม พูดขึ้น
เธอเป็นคนที่ฉันของจะหมั่นไส้นิดๆ เพราะใครๆก็รู้ว่า บ๊อกก้า ชอบเธอ และที่สำคัญชามกับบ๊อกก้าก็ยัง
เล่นละครภาษาอังกฤษกับฉันอีกต่างหากและตอนที่ฉันซ้อมฉันแอบเห็นทั้งคู่นั่งจีบกันอีกต่างหาก ตอนที่
ฉันเห็นลูกตาฉันแทบจะลุกเป็นไฟตอนนั่นฉันโมโหมากฉันคิดในใจว่า นี่มาซ้อมละครนะไม่ได้ให้มานั่งจีบ
กัน!!! จนลิคขิวต้องคอยห้ามและบอกให้ใจเย็น จนถึงตอนกลับบ้านฉันค่อยใจเย็นลงหน่อยเพราะไม่เห็น
ทั้งคู่นั่งจีบกัน