Love lesson บทเรียนรักกั๊กหัวใจยัยตัวร้าย

เช้าวันใหม่ที่สดใส ท้องฟ้าสีครามดูแล้วสะบายตา เฟย์ตื่นขึ้นมาสูดอากาศอันบริสุทธิ์ที่เช้านี้เธอดูสดชื่นได้เพราะเมื่อคืนเธอหลับสบายบนเตียงคนเดียวแต่อีกคนที่นอนด้วย…
เขื่อน : ฉันตกเตียงได้ไงหา!!! ฉันไม่ใช่คนนอนดิ้น [ตื่นขึ้นมาก็บ่นโวยวายเพราะอาการปวดหลังที่นอนบนพื้นแข็งๆทั้งคืน]
โทโมะ : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า [โทโมะหัวเราะร่าอย่างบขัน]
แก้ว : แล้วนอนอีท่าไหนหละถึงตก [กลั้นขำเอาไว้]
เฟย์ : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนโง่ก็เงี้ยแหละ นอนตกเตียง [พูดแล้วรีบไปหลบอยู่ข้างหลังแก้วทันที]
เขื่อน : เธอ!!! [ตะโกนเสียงดังแล้ววิ่งเข้าไปหาตัวเฟย์ที่หลบอยู่หลังแก้ว]
เฟย์ : แก้วช่วยด้วย [รีบวิ่งตามแก้วที่หลบโทโมะ]
แก้ว : โมะช่วยด้วย [วิ่งไปหลบหลังโทโมะโดยมีเฟย์ตามไปด้วย]
โทโมะ : อ้าวเห้ย [ตกใจที่สองสาวมาเกาะหลังเขาเป็นที่กำบัง]
เขื่อน : ไอโมะอยู่เฉยๆ เธอไม่รอดแน่!!! บหมายหัวเฟย์ที่วิ่งตามแก้วไป]
เฟย์ : แบร่ๆๆๆๆๆ [แลบลิ้นใส่เขื่อนก่อนจะหัวเราะชอบใจ]
            แล้วทั้ง 4 คนก็วิ่งเล่นออกกำลังยามเช้าเพื่อผ่อนคลายอย่างสนุกสนาน เฟย์ก็ออดสงสัยไม่ได้ที่ทำไมช่วงนี้เขื่อนดูจะไม่ค่อยโหดแถมยังดูขี้เล่น ติดเล่นเหมือนเด็กๆอีกแต่เธอก็เก็บคำถามนี้เอาไว้ในใจไม่กล้าถามออกไปกลัวเจะกลับมาทำนิสัยร้ายกาจเหมือนเดิม
แก้ว : มาๆพอได้แล้ว มากินข้าวกันเร็ว [พูดแล้วเดินถือถาดกับข้าวมา]
เฟย์ : มาๆเฟย์ช่วย [เดินไปช่วยแก้วถือข้าวมาวางไว้บนโต๊ะ]
แก้ว : คุณชายทั้งหลายเชิญเสด็จมาทานข้าวค่ะ [พูดแกมประชดหนุ่มทั้งสองที่เอาแต่นอนหลังจากวิ่งเล่นเสรจ]
โทโมะ : มาแล้วๆที่รัก [วิ่งมากอดแก้วทางด้วนหลังทำเอาคนถูกสวมกอดสะดุ้ง]
เฟย์ : ต้องให้อัญเชิญไหม [พูดออกไปลอยๆแต่ทุกคนก็รู้ว่าหมายถึงใคร]
เขื่อน : เออๆมาแล้ว [เดินมานั่งบนเก้าอี้ที่จัดไว้]
เฟย์ : เดียวไปล้างมือก่อนนะ [พูดแล้วเดินไปล้างมือทางครัว]
โทโมะ : กินกันก่อนเลย [พูดแล้วตักข้าวไม่ทันเข้าปากโดนแก้วตีมือสะก่อน]
แก้ว : ต้องรอกินพร้อมกันสิ [ยิ้มน้อยๆกับหน้าโทโมะที่ทำท่างอน]
เฟย์ : มาแล้วๆ อ้าวแล้วฉันนั่งไหนเนี่ย [ถามขึ้นเพราะไม่มีเก้าอี้เหลือ]
แก้ว : มานั่งเบียดกับฉันก็ได้มา [เขยิบตัวให้เฟย์มานั่ง]
เขื่อน : ไม่ต้อง มานั่งกับฉันนี่ [หลังจากที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้น]
เฟย์ : ชิ ไม่มีทาง [เดินไปหาแก้วแต่โดนเสียงนึงขัด]
เขื่อน : กฏว่าไงห๊ะ ลืมไปแล้วหรอ อย่างนี้ต้องโดนลงโทษ [ทำหน้าจริงจังจนเฟย์ต้องยอมอ่อนข้อ]
เฟย์ : ชิ!!! [ทำเสียงงอนแต่ก็ยังไม่เดินไปหาเขื่อน]
เขื่อน : จะมาได้ยัง [พูดพลางมือตบที่หน้าขาตัวเอง]
เฟย์ : นั่งไหน [ถามเมื่อเดินมาถึง]
เขื่อน : นั่งตัก [ไม่พูดเปล่าดึงเฟย์ลงมานั่งทับขาเขาไว้] ก้นนิ่มจัง [พูดแกล้งหญิงสาว]
โทโมะ : ว้าว!!!ขอลองบ้างดิ [ทำตาลุกวาว]
แก้ว : ฉันคนเดียวไม่พอหรอ [ทำท่างอนจนฝ่ายชายต้องตามง้อ]
เฟย์/เขื่อน : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขื่อน : ป้อนหน่อย [ทำท่าอ้อนวอนสุดชีวิต]
เฟย์ : หึ ไม่มีทาง [ไม่ยอมง่ายๆแล้วกินข้าวของตัวเองต่อ]
เขื่อน : ก็เธอนั่งตักฉันอยู่ฉันจะตักข้าวถนัดได้ไง [ใช้ข้ออ้าง]
เฟย์ : ขี้เกียจหละสิไม่ว่า [พูดให้ได้ยินกัน 2 คน]
เอน : ว่าอะไรนะ [แกล้งไม่ได้ยิน]
เฟย์ : อ้าปาก [สุดท้ายก็ยอมป้อนทำให้ชายหนุ่มยิ้มหน้าบาน]
โทโมะ / แก้ว : วี้ดวิ้ววววววววววว [จากเมื่อกี้ที่ง้องอนกันอยู่กลับมาเข้าด้ายเข้าเข็มกันแซวเฟย์กับเขื่อนทันที]