สัมผัสที่6
-
tawan
แชร์นิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทุกคนก้อปั่นจักรยานถึง บ้านของเกตุศริน
ซัน : บ้านของเกตุศรินก็ใหญ่ไม่เบาเลยน่ะเนี่ย
อิกคิว : รีบไปกันเหอะ
ทุกคนรีบเดินเข้าไปที่ประตูบ้านของเกตุศริน ภีมกดกริ่ง ติ่งน๊อง ติ๊งน๊อง ติ๊งน๊อง
แล้วมีคนรับใช้มาเปิด
คนใช้ : มาทำอะไรกันจร๊
มาร์ค : มาหาคนที่ชื่อเกตุศรินครับ
คนใช้ : อ้อ คุนหนูหรอค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ
เกตุศริน : ว่าไงเพื่อนเข้ามาดิ ไปดูข้างในบ้านเราก่อนดิ
ทุกคนเดินเข้าไปในบ้านของเกตุศริน แล้วเมือ่เดินอยู่ ทราย อาย แตงไทย ตะวัน ซัน ถึงกลับต้องหยุดชะงักเพราะ
เห็นรูปผู้หยิงคนหนึ่งใส่ชุดนักร้องลูกทุ่งยืนร้องเพลงอยู่บนเวทีในคาเฟ่แห่งหนึ่ง ซึ่งเหมือนวิญญาณที่พวกเธอเจอ
ทราย : นี่ใครหรอเกตุ
เกตุ : พี่คนนี้อ่ะหรอ เธอชื่อ ลูกปัด เป็นนักร้องในคาเฟ่พ่อฉันเอง เสียงดีมากเลยน่ะสวยด้วยและแต่น่าเสียดาย
เกตุพูดอย่างกังวลใจ
ตะวัน : น่าเสียดายอะไรพูดมาสิไอ้เกตุ
ตะวันเริ่มหงุดหงิดที่เกตุไม่ยอมบอกสักที
ทราย : ใจเย็นก่อนตะวัน น่าเสียดายอะไรหรอเกตุ
เกตุ : ก็พี่เขาตายแล้วไง
ทั้ง6คนเริ่มมองหน้ากัน
อาย : แล้วเขาตายไปเมื่อไรหรอ
เกตุ : ไม่รู้สิเราก้อจำไม่ได้
อาย : แล้วทำไมถึงตายล่ะ
เกตุ : ไม่แน่ใจน่ะ ว่า เขาหายตัวไป หรือ เป้นโรคอะไร และก้อได้ยินพี่เขาโดน
วิไล : เกตุศริน
วิไลแม่เลี้ยงเกตุลงมาจากบันไดที่อยู่กลางบ้านที่ใหญ่โต น้ำเสียงที่น่ากลัว และ สายตาที่จิกอยู่ตลอดเวลา
มองที่พวกเขาทั้ง5คนและคนอื่นๆและเกตุศริน ริมฝีปากสีแดงสด อันน่ากลัว
ทำให้เกตุต้องหยุดชะงัก
วิไล : แม่ว่าลูกหยุดพูดเรื่องนี้สักทีเถอะ แล้วเด็กพวกนี้ล่ะมันคือใคร
วิไลมองพวกเธอและเพื่อนคนอื่นๆ ด้วยสายตาอันน่าสะพรึงกลัว
เกตุ : เพื่อนหนูเอง
ทุกคน : สวัสดีค่ะ / สวัสดีครับ
ทุกคนยกมือไหว้ วิไลอย่างกลัวๆ แล้ววิไลก็รับไหว้ อย่าไม่เต็มใจ
เกตุ : นี่แม่เลี้ยงฉัน เอง
แล้วตะวันก็พูดออกมาโดยไม่คิด
ตะวัน : เกตุ พี่คนนี้โดนอะไรถึงตายอ่ะ
วิไลหันมองตะวันอย่างไม่พอใจ เพื่อนทุกๆคนปิดปากตะวันแล้วมาหันหลังคุย
แก้ว : ไม่เห้นหรือไงว่าเขาไม่อยากให้เราพูดเรื่องนี้
ตะวัน : ก้อฉันอยากรู้นิ
อิกคิว : เราว่ารีบไปกันเหะมันไม่ปลอดภัย
วิไล : แม่ว่าเกตุพาพวกเพื่อนๆของลูกออกไปได้และ แม่ต้องการพักผ่อน
อายเป็นคนแรกที่ได้กลิ่นวิญญาณ
อาย : พวกแกเริ่มเหมือนมันไม่ปกติป่ะ
ตะวันรีบเอามืออุดหู
ตะวัน : เสียงววิญญาณที่ไหนมาร้องไห้อยู่ในบ้านเกตุอ่ะ
ทราย : นั้น นั้น ไง
ทราย เอามือทั้งสองปิดตา แล้วเป้นลมไป
แก้วมาอุ้มทรายไว้
แก้ว : ทรายลุกก่อนสิ
อิกคิว : เป็นบ้าอะไรกัน
ตะวันเอาหูฟังขึ้นมาใส่ที่หู อายเอา ผ้าปิดจมูกมาปิด
อิกคิว : ดูยัยตะวันดิซัน
อิกคิวหันไปมองซัน
อิกคิว : เธอก้อเป้นตามน้องสาวแกหรอ
อิกคิวกระชากูฟังของตะวันุฟังเลยหลุดลงมาตะวันได้ยินเสียงงวิญญาณ
ตะวัน : ปลดปล่อยฉัน ปลดปล่อยฉัน
เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ตะวันเอามือทั้งสองปิดหู
ตะวัน : โอ้ยๆ หยุด
ซัน : ปลดปล่อยฉัน ปลดปล่อยฉัน
ซัน : บ้านของเกตุศรินก็ใหญ่ไม่เบาเลยน่ะเนี่ย
อิกคิว : รีบไปกันเหอะ
ทุกคนรีบเดินเข้าไปที่ประตูบ้านของเกตุศริน ภีมกดกริ่ง ติ่งน๊อง ติ๊งน๊อง ติ๊งน๊อง
แล้วมีคนรับใช้มาเปิด
คนใช้ : มาทำอะไรกันจร๊
มาร์ค : มาหาคนที่ชื่อเกตุศรินครับ
คนใช้ : อ้อ คุนหนูหรอค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ
เกตุศริน : ว่าไงเพื่อนเข้ามาดิ ไปดูข้างในบ้านเราก่อนดิ
ทุกคนเดินเข้าไปในบ้านของเกตุศริน แล้วเมือ่เดินอยู่ ทราย อาย แตงไทย ตะวัน ซัน ถึงกลับต้องหยุดชะงักเพราะ
เห็นรูปผู้หยิงคนหนึ่งใส่ชุดนักร้องลูกทุ่งยืนร้องเพลงอยู่บนเวทีในคาเฟ่แห่งหนึ่ง ซึ่งเหมือนวิญญาณที่พวกเธอเจอ
ทราย : นี่ใครหรอเกตุ
เกตุ : พี่คนนี้อ่ะหรอ เธอชื่อ ลูกปัด เป็นนักร้องในคาเฟ่พ่อฉันเอง เสียงดีมากเลยน่ะสวยด้วยและแต่น่าเสียดาย
เกตุพูดอย่างกังวลใจ
ตะวัน : น่าเสียดายอะไรพูดมาสิไอ้เกตุ
ตะวันเริ่มหงุดหงิดที่เกตุไม่ยอมบอกสักที
ทราย : ใจเย็นก่อนตะวัน น่าเสียดายอะไรหรอเกตุ
เกตุ : ก็พี่เขาตายแล้วไง
ทั้ง6คนเริ่มมองหน้ากัน
อาย : แล้วเขาตายไปเมื่อไรหรอ
เกตุ : ไม่รู้สิเราก้อจำไม่ได้
อาย : แล้วทำไมถึงตายล่ะ
เกตุ : ไม่แน่ใจน่ะ ว่า เขาหายตัวไป หรือ เป้นโรคอะไร และก้อได้ยินพี่เขาโดน
วิไล : เกตุศริน
วิไลแม่เลี้ยงเกตุลงมาจากบันไดที่อยู่กลางบ้านที่ใหญ่โต น้ำเสียงที่น่ากลัว และ สายตาที่จิกอยู่ตลอดเวลา
มองที่พวกเขาทั้ง5คนและคนอื่นๆและเกตุศริน ริมฝีปากสีแดงสด อันน่ากลัว
ทำให้เกตุต้องหยุดชะงัก
วิไล : แม่ว่าลูกหยุดพูดเรื่องนี้สักทีเถอะ แล้วเด็กพวกนี้ล่ะมันคือใคร
วิไลมองพวกเธอและเพื่อนคนอื่นๆ ด้วยสายตาอันน่าสะพรึงกลัว
เกตุ : เพื่อนหนูเอง
ทุกคน : สวัสดีค่ะ / สวัสดีครับ
ทุกคนยกมือไหว้ วิไลอย่างกลัวๆ แล้ววิไลก็รับไหว้ อย่าไม่เต็มใจ
เกตุ : นี่แม่เลี้ยงฉัน เอง
แล้วตะวันก็พูดออกมาโดยไม่คิด
ตะวัน : เกตุ พี่คนนี้โดนอะไรถึงตายอ่ะ
วิไลหันมองตะวันอย่างไม่พอใจ เพื่อนทุกๆคนปิดปากตะวันแล้วมาหันหลังคุย
แก้ว : ไม่เห้นหรือไงว่าเขาไม่อยากให้เราพูดเรื่องนี้
ตะวัน : ก้อฉันอยากรู้นิ
อิกคิว : เราว่ารีบไปกันเหะมันไม่ปลอดภัย
วิไล : แม่ว่าเกตุพาพวกเพื่อนๆของลูกออกไปได้และ แม่ต้องการพักผ่อน
อายเป็นคนแรกที่ได้กลิ่นวิญญาณ
อาย : พวกแกเริ่มเหมือนมันไม่ปกติป่ะ
ตะวันรีบเอามืออุดหู
ตะวัน : เสียงววิญญาณที่ไหนมาร้องไห้อยู่ในบ้านเกตุอ่ะ
ทราย : นั้น นั้น ไง
ทราย เอามือทั้งสองปิดตา แล้วเป้นลมไป
แก้วมาอุ้มทรายไว้
แก้ว : ทรายลุกก่อนสิ
อิกคิว : เป็นบ้าอะไรกัน
ตะวันเอาหูฟังขึ้นมาใส่ที่หู อายเอา ผ้าปิดจมูกมาปิด
อิกคิว : ดูยัยตะวันดิซัน
อิกคิวหันไปมองซัน
อิกคิว : เธอก้อเป้นตามน้องสาวแกหรอ
อิกคิวกระชากูฟังของตะวันุฟังเลยหลุดลงมาตะวันได้ยินเสียงงวิญญาณ
ตะวัน : ปลดปล่อยฉัน ปลดปล่อยฉัน
เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ตะวันเอามือทั้งสองปิดหู
ตะวัน : โอ้ยๆ หยุด
ซัน : ปลดปล่อยฉัน ปลดปล่อยฉัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
