Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

"ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น ตกใจอะไร"
 
"นายชื่อว่าอะไรน่ะ!!"
 
"โท-โมะ" เขาพูดเน้นทีละคำให้ได้ฟังชัด ๆ
 
..!
 
...!!!
ตุ้บ!
 
           มือทั้งสองข้างของฉันตกลงแนบข้างลำตัวทันทีที่รู้ตัวว่าฉันไม่ได้ประสาทหรือหูฝาดไปเอง ฉันไล่ระดับสายตามองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า นัยน์ตาสีดำสนิทดูมีเสน่ห์ที่กำลังมองฉันอย่างงงๆ ผมสีดำสนิทยาวระท้ายทอย จมูกโด่งเป้บสันรับกับโครงหน้าสวยได้รูป เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มที่ปลดกระดุมทุกเม็ดโชว์แผงอกล่ำและผิวขาวผ่องเป็นยองใยน่าสัมผัส ...
 
           เดี๋ยวนะ! ฉันพูดว่าน่าสัมผัสงั้นเรอะ!
           กร๊าซซซซซซซซ เป็นไปม่ายด้ายยยยยย TOT
 
"ทะ..โทโมะ" ฉันเรียกชื่อเขาทำให้เขาหันมาเล็กน้อย ก่อนที่ฉันจะถามไปอีกครังอย่าง กล้า ๆ กลัว ๆ เพื่อความชัวร์ "ใช่โทโมะแห่งแพลทตินั่มรึเปล่า"
 
"ถามอะไรโง่ ๆ ในรั้วพีเรี่ยมสควอตค์ คนที่ชื่อโทโมะก็มีแต่ฉันเท่านั้นแหละ"
 
          ชัดเจนแจ่มแจ้งที่สุด!
 
"TTOTT งั้นก็หมายความว่า..."
 
"อะไร -_-^^"
 
"..." ฉันเงียบไม่พูดอะไร ทว่าในใจกำลังร่ำไห้อย่างหนักราวกับญาติเสีย TTTOTTT!!
 
          ฉันจูบกับอีตาโทโมะมมมมมมมมมมมมมม!!!
 
          ไม่!ไม่!ไม่!
 
           ม่ายจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง T^T
 
.
.
 
         ฉันนั่งเอาหัวโขกกับโต๊ะด้วยความชอกช้ำระกำใจอย่างแรงกับความจริงที่เกิดขึ้น ผู้ชายที่คอนหลบหน้ามาตลอดสามปีเต็ม ๆ ก็คือไอ้หนูโทโมะ ซึ่งเป็นคนเดียวกับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ณ ตอนนี้ ปละเพิ่งจูบฉันไปเมื่อตะกี้อีกด้วย ! T^T โฮ~! ชีวิตอันแสนต้อยต่ำของฉันทำไมมันถึงได้น่าเวทนาขนาดเน้ แล้วอีตาโทโมะมาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง 
          แต่ดูท่าทางหมอนี้ยังจะไม่รู้ตัวว่าฉันคือน้องสาวต่างสายเลือดของเขา ฉะนั้นตอนนี้ควรใช้โอกาสเนียนเอาตัวรอกหรีออกไปก่อนที่เขาจะรู้ตัวสินะ!
 
"อะ...เอ่อ...ฉัน.."
 
"แล้วเธอล่ะ...ชื่ออะไร =_=" <<< คำถามต้องห้าม
 
          กริ๊ดดดดดดดดดดด ถามทามม้ายยยยยยยยย TOT!!
 
"ระ..เรื่องอะไรฉันต้องบอกให้คนอย่างนายรู้ด้วยเล่า!"
 
"อ่าว ได้ไงกันพี่สาว :( เธอถามชื่อไอ้โมะแล้วไม่คิดจะบอกชื่อตัวเอสักหน่อยรึยังไง" ผู้ชายหน้าตาน่ารัก ๆ อีกคนเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงขัดใจหน่อย ๆ พลางกอดอกมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง ฉันจึงรีบเอ่ยสวนกลับไปทันที
 
"มันเรื่องของฉันย่ะ!!"
 
          ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ในใจกลับกระสับกระส่ายสุด ๆ เพราะกลัวหมอนี้เกิดฉลาดจำฉันได้ขึ้นมาโดยที่ฉันยังไม่ได้ตั้งตัวถ้าเขารู้ว่าคนที่เขาจูบด้วยเมื่อกี้ก็คือฉันล่ะก็...โอยยยยยยยยยย แค่คิดก็อยากกัดลิ้นฆ่าตัวตายแล้วค่ะ ใครมียาดม ยาลม ยาหอม ยาอะไรก็ได้ ช่วยส่งมาให้ฉันทีเถอะ TT_TT
 
"ช่างเถอะไอ้เคน :) ชื่อเช่ออะไรไม่จำเป็นสำหรับฉันหรอก"
 
"ฮะ..เฮ้ย O_O!"
 
          ฉันร้องเสียงหลงเมื่อร่างของตนถูกอีตาโทโมะไล่ต้อนไปจนแผ่นหลังแนบกับผนัง ก่อนที่เขาจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมายันผนังเอาไว้โดยมีฉันยืนตาช็อกอยู่ตรงลาง ก่อนที่เขาจะเอาหน้าหล่อ ๆ นั้นค่อย ๆเลื่อนเข้ามาใกล้เรื้อย ๆ และเรื้อย ๆ พร้อมกับเสียงฉหบพร่าที่ดังขึ้นมาเบา ๆ
 
"ฉันจะเรียกเธอว่าที่รักก็แล้วกัน"
 
"หาาาาาาาาาา =O=!!"
 
"เพราะผ่านคืนนี้ไป ยังไงฉันก็จำชื่อเธอไม่ได้อยุ่ดี...นะจ๊ะ"
 
"กะ...แก๊...!!" ฉันยกนิ้วขึ้นมาชี้หน้าแต่กลับพูดไม่ออก...บอกไม่ถูก
 
           หมอนี้ต้องไม่ใช่โทโมะแน่ ๆ TOT มันเป็นคร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย <<< ปฏิกริยาของสาวน้อยที่ไม่เคยเห็นโทโมะไล่ล่า
 
"อิๆๆ :P"
 
"อะ...ไอ้บ้า T_T ถอยออกไปเดี๋ยวนี้" ฉันพยายามผลักอไอ้บ้าโทโมะออกไปห่าง ๆ จากตัวทว่ายิ่งผลักออกมันก็ยิ่งเลื่อนเข้ามาประชิดยิ่งกว่าเดิมซะอีกจนฉันแทบหายใจหายคอไม่ออกอยู่แล้ว มืออุ่น ๆ ของเขาเลื่อนมาเชยคางฉันขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตาสีดำจ้องหน้าฉันตาหวานเชื่อมเลยทีเดียว...
 
ตึกตัก...
ตึกตัก...
ตึกตัก...
 
          แล้วไอ้หัวใจบ้านี่จะเต้นรัวให้มันได้อะไรขึ้นม๊าาาาาาาาาา TTOTT แง้~
 
"ฉะ...ฉันบอกให้ถอยออกไปไงล่ะ..."
 
วาบ~
 
           ฉันถึงกลับตาค้างเมื่อไอ้บ้าโทโมะเลื่อนฝ่ามือเข้ามาลูบไล้เบา ๆ ที่บริเวณไหปลาร้าของฉัน คิดไม่ถึงว่าหมอนี้มันจะกล้าทำขนาดนี้เนื่องของตอนนี้ฉันกับเขายังอยู่ในฐานะ 'คนไม่รู้จักกัน' ด้วยซ้ำ
 
"โอ๊ะ! โทษที พอดีควบคุมไม่อยู่"
 
"=()=...!" นิ่ง...ไม่ไหวติง
 
          วิญญาณของฉันหลุดออกจากร่างไปแล้วแน่ ๆ
 
"เฮ้! เธอเป็นอะไรน่ะ :)" ยังมีหน้ามาถามอีก!
 
"TOT"
 
"ฮะๆๆๆ ชอบจัง ปฏิกริยาแบบนี้น่ะ"
 
"TTOTT!"
 
"ตอนนี้ฉันชักอยากรู้ชื่อเธอแล้วสิ"ไม่พูดเปล่ายังเลื่อนหน้ามาใกล้ฉันกว่าเดิมอีกด้วย "งั้นจะถามอีกครั้งแล้วกันนะ...เธอชื่ออะไร"
 
           ปะ..ปากจะติดกันอยู่แล้วววววววววววววววว!
 
"กะ..." 
 
          คงต้องบอกแล้วสินะ T^T ไม่งั้นคงต้องโดนหมอนี้จูบอีกรอบแน่ ๆ!
 
"ว่าไงนะ!"
 
"กะ..."
 
"จะบอกว่าอยยากกินฉันเหรอฮึ...^^"
 
          แก้วย่ะ!! T T กินบ้านแกสิ!
 
"กะ..."
 
"กินฉัน ?"
 
"..."ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะรวบรวมความกล้าตะโกนออกไปเสียงดังลั่น!"แก้วโว้วยยยย!!!TOT"
 
          ปฏิกริยาของทุกคนภายในห้องเป็นแบบนี้ที่ได้ยิน
 
O_O!!
O()O!!
=()=!!
...ตะลึงกันถ้วนหน้า =_=;
 
"TOT" <<< หน้าฉัน
 
"..."
 
         โทโมะไม่พูดอะไร และยังไม่เอาหน้าออกไปจากฉันด้วยดูเหมือนเขากำลังสับสนอยู่ไม่น้อยกับสิ่งที่ได้ยิน
 
"หือ... -  - เธอชื่ออะไรนะ เอาใหม่อีกทีซิ" เขาเอ่ยถามเสียงเรียบๆ ฟีโรโมนไม่พวยพุ่งเรี่ยราดเหมือนกับตอนแรกที่เขาถามชื่อฉันเลยสักนิด
 
"แก้ว T_T"
 
"กินฉัน ? -_-"
 
"ฮืออออออออออออออ TOT ก็บอกว่าแก้วๆๆ ไงเฟ้ยยยย!"
 
"...!!!"อีตาโทโมะรีบชักหน้าออกทันทีเมื่อได้ยินอย่างชัดเจนว่าฉันเป็นใคร มิหนำซ้ำถอยหลังออกไปจากร่างของฉันประมาณสามก้าว ใหญ่ๆ อีกด้วย จากนั้นก็ไล่สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เช่นเดียวันพวกเพื่อน ๆ ของเขาที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยยอมรับกับความจริงที่เกิดขึ้นเชนกัน
 
"แก้ว...น้องสาวต่างสายเลือดของไอ้โมะ"
 
          หนึ่งในนั้นเพื่อนของโทโมะเอ่ยขึ้นพลางชี้โบ๊ชี้เบ๊มาทางฉันด้วยท่าทีสับสนสุดทรีนนน!
 
"ก็ใช่น่ะสิ ไอ้พวกบ้าเอ๊ยยย T_T!"
 
"..." โทโมะจ้องหน้าฉันตาปริบ ๆ จ้องหน้าอย่างอึ้ง ๆ
 
"..." และฉันจ้องกลับ
 
"อะ..."ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นมาของตกเบา ๆ แก้มขาวผ่อนขึ้นสีชมพูอ่อน ๆ เล็กน้อย
 
          มันต้องคิดอกุศลอยู่ชัวร์ ๆ! (ว๊ากกกกกกกกกกกกก TOT ทิ้งตัวอย่างบ้าคลั่ง)
 
"อีตาบ้า! ถ้านายกล้าคิดอะไรทุเรศ ๆ ล่ะ็ขอให้นายหน้าแก่!!"
 
"เป็นไปไม่ได้..." โทโมะพึมำคนเดียวออกมาเบา ๆ (แต่ฉันก้ได้ยิน)
 
"เป็นไปแล้วย่ะ!! T_T"
 
"เธอต้องไม่ใช่ยัยนั้นแน่ ๆ"
 
"ขอโทษที่ทำให้ฝันสลาย!"
 
"เธอน่ารักเกินไปน..."
 
"นายเองก็สูงเกินไปน..."
 
         เมื่อสามปีก่อนยังเตี้ยกว่าฉันอยู่เลยอ๊ะ ! ฮือออ ๆๆ แบบนี้ฉันจัแกล้งหมอนี้ไม่ได้แล้วน่ะเส่ !!! (ถือคติรังแกผู้อ่อนแอกว่า)
 
"เธอน่ารักขึ้นมาก ๆ เลยด้วย"
 
"นายเท่มาก T_T" <<< ไม่อยากยอมรับแต่มันเป็นความจริงงงงงงงงงงงงงงงงงง
 



อรุณสวัสดิ์ตอนสาย ๆเน้อ 5555 
ใครยังอ่านอยู่มั้ยยยย ยกมือเส่ะ !