Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

อีกสามปีต่อมา !!!

@ Varentine Day'

                                    ตอนนี้ผมก็อายุ 15 แล้ววววววววว...ดีใจหน่อยเร้้วววววว (?) วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์สำหรับคู่รักทุกคน 

“พี่โทโมะค่ะ ............!!! ♥♥ >,<” เสียงหวานปนห้าวดึงแว่ว ๆมาแต่ไกลทำให้ผมกับเพื่อน(ไอ้เขื่อนเพื่อนรักผมคนเดียว)มองตามต้นเสียงและกำลังจะเดินมาทางผมในมือมีกล่องของขวัญสีชมพูหวานแว๋วถูกผูกริ้บบิ้นสีขาวไว้เป็นอย่างดี 

“ว่าไงคะน้องแก้ว”

พลึ๊บ!!!

“แก้วให้ของขวัญค่ะ แก้วไปแล้วนะค่ะ จุ้บ ๆ” คนตัวเล็กกระโดดหอมแก้มซ้ายขวาของผมก่อนจะกระโดดลั้ลลาไปด้วย

“ว้าวววว...~น้องแก้วเอาของขวัญมาให้ด้วย ไหนเปิดดูสิวะ !!!” เพื่อนสนิทของผมคะยั้ยคะยอให้เปิดผมอมยิ้มน้อย ๆก่อนจะค่อย ๆ แกะริ้บบิ้นสีขาวสะอาดนั้นออก

แควกกก...!! (เสียงไอ้เขื่อนกระชากกระดาษห่อของขวัญ)

ไอ้นี้มันโหดจริง ๆ

“แกะช้าไม่ได้ดั่งใจเลยว้ะ !” เขื่อนบ่นจบก็แกะกล่องนั้นออกแต่ต้องตกแต่เพราะของที่แก้วให้มามันคือ ไอ้ปีเตอร์สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดในสามสิบเก้าโลก(ยังจะอุตส่าห์บรรยาย)มันกระพือปีกไปมาภายในห้องแอร์ของผม(โชคดีนะที่ไม่มีใครอยู่ห้อง)

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แน่นอนว่าไม่ใช่เสียงผมกริ๊ดเสียงไอ้เขื่อนกริ๊ดต่างหากไอ้เวรนี้แกเป็นผู้ชายนะโว้ยยยยยยยยย!

ใครก็ได้เอามันออกปายยยยยยยยยยยยยยยยยย~

หลังเลิกเรียน ~

                                 เมื่อผมรู้ข่าวว่า(ยัย)น้องแก้ว[ไม่เรียกน้องแล้วโว้ย!!] เอาจดหมายรักของผมไปให้อาจารย์สุดสวย อายุ 20 ต้น ๆ ผมก็รีบกลับบ้านโดยทันที ยัยแก้วแสบนัก! ชั้นเกลียดเธอออออออออ'

.

.

.

อีก 2 เดือนต่อมา

                             ตั้งแต่วันที่ยัยแก้ว(ตัวแสบนั้น)เอาจดหมายไปให้คุณครูผมก็แทบจะไม่ได้คุยกับเธอฮึ่ย ๆๆก็คนมันโกรธนี่หว่า ! แต่พอมาวันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับผมเลยหล้ะ ! ผมรู้ข่าวจากปากป๊ะป๊าว่ายัยน้องแก้วจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศผมก็กระดี๊กระด๊าใหญ่รีบมาช่วยเก็บกระเป๋าใหยัยแก้วทันที

@ สนามบิน

“หนูไปแล้วนะค่ะ ทุกคน (^/\^)” แก้วอำลาทุกคน(ยกเว้นผม) ก็ผมไม่ได้คุยกับยัยแก้วตั้งแต่วันนี้แก้วคงเกลียดผมมาก ๆแล้วด้วยมั้ง

(End Tomo Sind)

เยี้ยวววววววววววว(ไปเข้าห้องน้ำ)ตอนนี้คิดได้แค่นี้จริง ๆอ่ะ TT{}TT

ไปล้าวน้ะ ^^