Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

9.4

เขียนโดย Chaos_TOMO

วันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.11 น.

  22 chapter
  169 วิจารณ์
  32.37K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

20)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"(TwT)"

 

 

"แล้วทีนี้จะทำยังไงต่อล่ะ ต้องแพ้แน่ๆ"

 

 

"(TTwTT)"

 

 

"เพราะแกคนเดียว!"

 

 

                 ยัยนี้ด่าฉันจนหน้าจะเป็นไก่อยู่แล้วววว TOT'

 

                 ฉันหันไปมองเกมส์การแข่งขันอย่างเงียบๆ ด้วยความรุ้สึกแย่จริงๆซะแล้ว เพราะดูเหมือนโทโมะเครียดและโมโหมากจนปัดน้ำในสระกระจุยกระจายไปหมด ทำให้เควินต้องว่ายน้ำเข้าไปตบบ่าเพื่อนเบาๆ เพื่อให้ใจเย็นลง ช่าง้ป็นการแข่งขันที่ดุเดือดเลือดพล่านจริงๆ ให้ตาย U_U ฉันไม่น่าไปกดดันเขาเลยอ่า ถ้าเกิดเขาหมั่นไส้ฉันแล้วปล่อยให้เกมส์แพ้ไปคนที่ซวยก็คือฉันคนนี้เนี้ยซิ!

 

(  ^_^)--->(-_-  )

 

                รุ่นพี่ปีสามทุกคนอยู่ในสระหันมามองทางฉันพลางยิ้มปีศาจกันหมดเลย

 

 

"ฮิ~ฮิ~ฮิ~ฮิ~"

 

 

"=[ ]="

 

               ฉันถึงกับอ้าปากค้างทันที่ที่ได้ยินพวกมันพากันประสานเสียงหัวเราะ(เกลียดที่สุดเสียงหัวเราะนี้ -_-)ชวนให้หน้าสยดสยองไปสิบชาติ!

 

 

"เธอเสร็จแน่..." คนที่ทำหน้าที่รักษาประตูมองหน้าฉันพร้อมทั้งพูดแบบไม่มีเสียงเล็ดออกมาจากปาก ก่อนที่คนอื่นๆ จะทำตาม

 

 

"เสร็จแน่ๆ"

 

 

"เสร็จแน่..."

 

 

"เสร็จ..."

 

 

"ฮิ~ฮิ~ฮิ~ฮิ~"

 

 

                 กร๊าซซซซซซซซ TOT ใครบังอาจทำเกมส์แพ้ แม่จะตามเผาบ้าน(ทั้งโคตร)ให้หมดเลย!!!

 

"อ่ะฮ่า!! : ] เหลือเวลาอีกแค่ยี่สิบวินาทีเท่านั้นนะคร้าบๆ น้องๆพี่หนึ่งจะยอมแพ้แบบนี้หรือจะพลิกเกมส์กลับมาตีเสมอได้ เรามาลุ้นกันดีกว่า" รุ่นพี่กราฟที่กำลังตะโกนปาวๆ  ใส่ไมค์ดูลัลล้ามากจนฉันอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้(ไม่ชงไม่ชอบมันแล้วเฟ้ย!) -_-!! ถ้าไม่เห็นว่าหล่อลากปานเทวดา ฉันจะจับมาตบๆๆๆ ให้พูดไม่ได้ตลอดชีวติเลยคอยดู!

 

 

"เก้า..."

 

TTOTT กริ๊ดดดด ทุกคนเริ่มนับถอยหลังกันแล้ว

 

 

"แพ้แน่ๆ แก -_-!!!" ยัยจินนี่ให้กำลังใจกันสุด ๆ

 

 

"แปด..."

 

ฮืออออ TOT ไอ้บ้าพิชชี่ ถือลุกไว้ทำแป๊ะอะไรเล่า โยนเลยสิฟ่ะ!

 

 

"เจ็ด..."

 

 

"เฮ้ออออ~" ยัยพิมถิยหายใจเฮือกเบ้อเริ่ม

 

 

"หก..."

 

 

"ถือว่าฟาดเคราะห์ก็แล้วกัน...เนอะ" ยัยจินนี่พูดกับฉันด้วยความเวทนา

 

 

"ห้า..."

 

 

T_T! ก่อนจะฟาดเคราะห์ ฉันขอเอาหัวฟาดพื้นฆ่าตัวตายก่อนได้ป่ะ!

 

 

"สี่..."

 

 

"แล้วฉันจะทำบุญกรวดน้ำไปให้"

 

 

"สาม..."

โป๊ก!!

 

 

"สอง..."

ขวับ!

 

"หนึ่ง..."

โป๊ก!!

 

...

...

 

=[ ]=~"

 

(=_=)!!

 

(-_-)!!!

 

                   ทุกคนกระพริบตาปริบๆ ด้วยความตะลึงถ้วนหน้า เมื่ออีตาโทโมะมาฮึดสู้เอาวินาทีสุดท้ายก่อนหมดเวลาด้วยการปาลูกบอลใส่หน้าผู้รักษาประตูอีก่ายเต็มๆ ด้วยความโมโห (ดูจากสีหน้า ท่าจะจริงจัง -_-) ทำเอาหมอนั่นน็อคหน้าหงายจนลูกเข้าไปในประตู แล้วบอลกระดอนกลับมาอยู่ในมือของโทโมะอีกรอบ แล้วเขาก็เข้าประตูอย่างง่ายดายอีกรอบเป็นลูกเบิ้ล

 

                   ช็อคกันยกสระ ไม่เว้นแม้แต่ลูกสมุนทั้งหก!!

 

                   ผลคะแนนตอนนี้คือเจ็ดต่อหก...

 

"O_O!!!"

 

อ้าวเฮ้ย! ชนะแล้วนี่หว่า! ^^

 

"เฮๆๆๆ ~!!" เสียงเฮของพวกปีหนึ่งทั้งในและนอกสระดังระงมไปทั่วทั้งบริเวณ ในขณะที่ฉันแอบกริ๊ดกร๊าดอยู่ในใจด้วยความเบิกบานสุด ๆ

 

รอดตายแบบหวุดหวิดนะเนี้ย!

 

"น้องสาว ~ เข้ามาหาเฮียหน่อยสิจ๊ะ" โทโมะชักสีหน้าดูดีขึ้นเยอะมากๆ ถอดแว่นตากันน้ำออกแล้วว่ายน้ำมาที่ขอบสระพร้อมทั้งกระดิกนิ้ว(ชี้)เรียกฉันด้วยท่าทีกวนๆ แต่ฉันก็ไม่ถือสาอะไรหรอกนะ เพราะถึงยังไงหมอนี่ก็พยายามเต็มที่จนชนะจนได้ ฉันจึงเดินเข้าไปหาอย่างว่าง่ายแม้ว่าอาจจะมาแอบระแวงอยู่นิดหน่อยว่าเขาจะมาไม้ไหนอีกก็ตาม -_-;'

 

                 มันคงเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติของฉันที่กลังโดนแกล้งคือจากเมื่อสมัยเด็กหล่ะมั้ง = ='

 

"มีอะไร" ฮันถามพลางค่อยๆ คุกเข่าที่ขอบสระ

 

 

"ก้มหน้าลงมาหน่อยสิ"

 

 

"หา -_-;;"

 

 

"ฉันบอกให้ก้มหน้ามา"

 

 

"จะ...จะทำอะไร"

 

 

"เถอะน่า..."

 

 

"-_-" ฉันมองคนตรงหน้าด้วยึวามหวาดระแวงนิดๆ แต่ก็ก้มลงไปให้

 

 

"อีกนิด"

 

 

"อะไรของนาย =_="

 

ทำสายตาไม่น่าไว้วางใจเลยแฮะ!

 

 

"=_=+ บอกให้ก้มก็ก้มลงมาเถอะ"

 

": [" ฮันยู่หน้าบึ้งทันทีที่รู้สึกว่าเขาเริ่มใช้ระบอบเผด็จการกับฉัน ก่อนจะค่อยๆ เลื่อหน้าลงแต่โดยดีเพราะขี้เกลียดต่อล้อต่อเถียงกับหมอนี้

 

 

"ฮึ..." เขายิ้มน้อยๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูฉันเบาๆ "พี่ชายเท่มากเลยชิม้าาา~"

 

 

"(---__---)++" มันเรียกมาถามแค่เนี้ยนะ

 

 

               ก็อยากจะตอบว่า ‘เออ’ อ่ะนะ แต่ปาดมันไม่ยอมขยับสักนิด

 

 

"ฮ่ะๆๆ ฉันบอกแล้วไงว่าต้องชนะ"

 

 

"..."

 

 

"แก้ว"

 

 

"ฮะ...ฮึ?"

 

 

Chu~ ♥

 

"เฮ้ย!!!" ฉันร้องเสียงหลงแล้วรีบเด้งตัวออกมาจากทันทีที่ถูกอีตาโทโมะฉวยหอมแก้วเข้าให้เต็มๆ 

 

 

":p" ส่วนตัวการว่ายน้ำหนีไปแล้ว และยังมิวายหันมาแลบลิ้นให้ฉันอีกด้วย ในขณะที่ฉันพูดอะไรไม่ออก บอกไม่ถูก จริงอยู่ที่หมอนี้แค่แกล้งฉันเล่นๆ เหมือนทุกครั้งนั่นแหละ แต่ทำไมหัวใจของฉันมันถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ ให้ตาย! ตอนนี้หน้าฉันต้องแดงแน่ๆ TT///TT อ๊ากกก...หมอนี่เล่นไม่รู้เรื่องเลยอ๊า เขาเป็นพี่ชายของฉันนะ หล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับน้องสาวตัวเอง

 

                 ใช่แล้ว...เป็นพี่ชาย...เป็นพี่ชาย...เพี้ยง! <<< เริ่มสวดวิงวอนพรเจ้า!

 


วันนี้ตอนที่สองแล้วนะคร้าบบบ ~' 

ติดตามกันด้วยน้ะแจ๊ะ ^_^

ปล.ปวดมือ #แว๊บบ *หายตัว*

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา