Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

                   เสียงเฮดังลั่นเมื่อรุ่นพี่ประกาศชื่อเกมจบ พวกอีตาโทโมะกับลูกสมุนยืนวอร์มอัพกันอย่างเอาเป็นเอาตายพร้อมทั้งแจกยิ้มละลายใจหใ้อสาวๆ รอบข้างไปด้วย ก่อนจะหันมายักคิ้วและโบกมือให้ฉันอย่าเป็นกันเอง
 
                   จิ๊! กวนประสาทเป็นบ้า :( ของให้จมน้ำตายไปเลยสาธุ!~
 
"กีฬาโปโลน้ำเป็นกีฬาประเภททีม โดยทีมหนึ่งจะมีเจ็ดคน และมีผู้เล่นหนึ่งคนเป็นคนรักษาประตู แต่ละฝ่ายต้องเข้าทำประตูในฝ่ายตรงข้ามให้ได้มากที่สุดด้วยการโยนลูกบอลให้เข้าประตูของอีกฝ่ายนั่นเอง และคู่แรกที่จะมาเจอก็คือ...น้องๆ แพลทตินั่มปีหนึ่งกับน้องๆปีสามครับโผ้มมมมม!!"
 
 
"เฮ~~"
 
 
"ฮูเร่~~"
 
 
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด น้องโทโมะ น้องเขื่อน น้องป๊อปปี้"
 
 
"อ๊ายยยย~ น้องจองเบแก้ผ้าขาวมากกกก~"
 
 
-*- ฉันอยากบ้า!
 
 
"ส่วนตัวแทนจากโซคิงส์..."ฉันสะดุ้งเฮือกใจเต้นตึกตักเมื่อรุ่นพี่กราฟพูดประโยคนั้นค้างเอาไว้พลางทำหน้าครุ่นคิดนิดหน่อย "แพลทตินั่มแต่ละทีมต้องปกป้องตัวแทนจากกลุ่มโซคิงส์ที่ตนเองเป็นคนเลือกมา(เขาอุ้มหนูมาค่ะ!)เนื่องจากฝ่ายที่ชนะจะสามารถสั่งให้ตัวแทนจากโซคิงส์ของฝ่ายที่แพ้ทำอะไรก็ได้สามอย่าง เช่น ให้เดินท่าเป็ดรอบสระน้ำ หรือแก้ผ้าเต้นรูดเสา เป็นต้น โดยที่ฝ่ายแพ้จะไม่มีสิทธิ์โต้แย่งใดๆ ทั้งสิ้น"
 
(-_-)(-_-)(-_-)(-_-)(-_-)(-_-)(-_-)!!!
 
                พวกโทโมะกับลูกสมันทั้งหกหันขวับมามองหน้าฉันทันที่ที่รุ่นพี่กราฟพูดจบ
 
(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)!!!
 
               ส่วนไอ้พวกแพลทตินั่มปีสามหน้าโจรทำหน้าระรื่นซะ
 
(YOY)!!!
และนี้คือใบหน้าของฉันตอนนี้
VV
"(*-____-*)"โทโมะดูจะเซ็งๆเล็กน้อยก่อนหันไปล้อมวงปรึกษาหารือกับเพื่อนๆ ของเขา ม่ายน้าาาา         TT[ ]TTมันเรื่องบเาอะไรอีกเนี้ย ไอ้เจ็ดคนนั้นต้องวางแผนกันแกล้งแพ้เพื่อให้ฉันตกอยู่ใต้อำนาจของพวกรุ่นพี่ปีสามพวกนั้นแน่ๆ แงๆๆ ฉันไม่ได้อยากมาเป็นตัวแทนสักหน่อย! ฉันโดนลักพาตัวม้าาาา!
 
 
                ฉันมองแผ่นหลังขาวๆ ของอีตาโทโมะเ้วยความสะเทือนใจสุดๆ ก่อนที่เขาจะแยกวงจากเพื่อนๆ แล้วเดินมาทางฉัน
 
 
"รู้นะว่าคิดอะไรอยู่" เขาเอ่ยพลางยกมือขึ้นมาวางบนหัวฉัน ฉันจึงรีบดึงมือเขามากุมไว้ทันทีพร้อมทั้งสางสายตาน่าเวทนาไปให้
 
 
"โทโมะ ~ TAT ฉันจะไม่แช่งให้นายจมน้ำตายแล้วก็ได้ แต่อย่าแพ้เลยน้าาาา~"
 
 
"หา - - แช่งให้จมน้ำตาย!?"
 
 
"ฉันจะไม่แอบด่านายในใจอักแล้ว อย่าแพ้น้าาา"
 
 
"แอบด่าในใจด้วย? -_-;"
 
 
"ฮือๆๆๆ ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว จะเลิกสาปแช่งนายอย่างถาวร"
 
 
"สาปแช่ง? *-_-*"
 
 
"ฉันขอโทษษษษษษ!"
 
 
"...!!!" ถึงกับงง!
 
 
"TOT"
 
 
"..."
 
 
"('-' )" ฉันค่อยๆเงยหน้ามองโทโมะเมื่อเห็นว่าบรรยากาศนั้นเงียบๆไป เขากำลังกอดอกมองหน้าฉันด้วยสายตาเซ็งๆ ยังไงชอบกล
 
 
"สมองเธอมันคิดได้แค่นี้น่ะเหรอ"
 
 
"อ้าว..."
 
 
                   ทำไมอยู่ดีๆ โดนด่าซะงั้น -O-''
 
 
"เธอคิดจริงๆ น่ะเหรอว่าคนอย่างฉันจะยอมแพ้ไอ้พวกกระจอกนั้น"
 
 
"ก็ใช้หน่ะสิ! ถ้านายคิดจะแก้แค้นฉันเพราะเรื่องเมื่อตอนเด็กๆ นายต้องแกล้งแพ้แน่ๆ T_T"
 
 
"ฮึ~"เขาขำเบาๆในลำคอหลังจากฉันพูดจบแล้วหยิบแว่นตากันน้ำกับหมวกว่ายน้ำขึ้นมาสวม ก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหูของฉัน "คอยดูแล้วกัน ฉันจะทำให้เธอเห็นว่าฉันน่ะเท่แค่ไหน...ฉันไม่มีทางแพ้แน่นอน"จากนั้นก็ละลำตัวออกไปแล้วขยิบตาให้ฉันเล็กน้อย
 
"..."ฉันกระพริบตาปริบๆ มองคนตรงหน้าอย่างๆ
 
'ฉันจะทำให้เธอเห็นว่าฉันน่ะเท่แค่ไหน'
 
                อ๊ากกกกกกกกซ์ TT///TT ใครสั่งใครสอนให้หมอนี่ปล่อยฟีโรโมนเรี่ยราดแบบนี้ฮ้าาาา!!(แดดิ้นนนนนนนน~)
 
 
 
.
.
 
เวลาต่อมา
ตุ้บ!
พลั่ก!!
"เฮ~~!"
 
 
"กริ๊ดดดดดดด กริ๊ดดดดดดด"
 
                 ฉันนั่งมองโทโมะกับพวกลูกสมันของเขาขว้างลูกบอลกันอย่างเอาเป็นเอาตายท่ามกลางเสียงกริ๊ดดังกึกก้องไปทั่ว ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองจริงๆ ว่าเขาจะเล่ยกันเป็นจริงเป็นจังถึงขนาดอยู่ในน้ำ ออร่าความหล่อ ความเท่ และความขาวของพวกเขาก็ยังพวยพุ่งออกมาโจมตีสาวๆ มรานั่งอยู่บริเวรขอบสระให้กริ๊ดกร๊าดกันอีก -_-'
 
                 แน่นอนยเว้ยฉัน!!(อ้อเหรอออ -_-)
 
"ฮึบ!!!" อ๊ะ O_O' โทโมะกระโดดรับลูกบอลได้แล้ว -/\-
ขวับ!
 
"...!" แล้วก็โดนแย่งไปแล้ว ฉันหันไปมองผลคะแนน ณ ตอนนี้...
 
5:5 (เสมอ) เหลือเวลาอีกหกนาที!
 
หึ้ยยยยยย มาทำเป็นคุยว่าไม่มีวันแพ้ เอาเข้าจริงๆ ก็ห่วยบรม!
 
 
"จะไม่ตะโกนเชียร์ตาบ้าน่นสักหน่อยเหรอออออออออออ~"
 
 
"เค้าดูเหนื่อยๆ น้าอาจจะต้องการกำลังใจจากน้องสาวสุดที่เลิฟ~ก็ได้"
 
 
"ถูกต้องนะคร้าบบบบ~"
 
 
"=[ ]=!!" เสียงหลอนๆ ของพวกสามสาวพาวเวอร์พัฟเกิร์ลดังขึ้นพร้อมๆกันที่ข้างหูฉัน ทำเอาฉันสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจเลยทีเดียว "ยัยพวกบ้า! -_-+ โผล่พรวดพราดเข้ามาไม่ให้สุ่มไม่ให้เสียงเลยนะยะ!"
 
 
"นี่ๆ ส่งเสียงเชียร์โทโมะเขาหน่อยดิ" ยัยพิมไม่สนใจที่ฉันพูดพร้อมทั้งเอ่ยยุฉันใหญ่!
 
 
"ระ...เรื่องอะไรต้องทำด้วยเล่า! :("
 
 
                 ให้ตายฉันก็ไม่มีทางตะโกนเชียร์หมอนั้น (ให้เสียฟอร์ม) หรอกย่ะ! เข้าใจม้ายยยยย =O=!!
 
 
"เฮ้! แต่ไอ้พวกนั้นกำลังสู้เพื่อแกนะเว้ย"
 
 
"แกอยากตกอยู่ใต้อำนาจไอ้พวกรุ่นพี่สัตว์ประหลาดพวกนั้นงั้นเหรอห๊าาา!"
 
 
"ฮันเห็นนะ คนพวกนั้นจ้องแกตาจะถลนอยู่แล้ววว"
 
 
"ถ้าไม่เกรงใจต้องกระโจนใส่แกไปแล้วแน่ๆ!"
 
 
"กริ๊ดดดดดดดดด" ฉันไม่สามารถฟังถ้อยคำชั่วร้ายพวกนั้นต่อไปได้แล้วจึงรีบยกมือขึ้นมาปิดหูแน่นพลางแดดิ้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง จนกระทั้งทนเก็บกดเอาไว้ไม่ได้แล้วลุกพรวดขึ้นมาจากท่ีนั่งพร้อมทั้งตะโกนออกไปสุดเสียง"ไอ้บ้าโทโมะ! นายห้ามแพ้เด็ดขาดเลยนะ! ถ้านายแพ้ฉันจะสับนายเป็นชิ้นๆ จนจำสภาพเก่าไม่ได้เลยคอยดู! TTOTT เข้าใจมั้ยว่านายห้ามแพ้เด็ดขาด+
 
 
(-_-)(-_-)(-_-)(-_-)(-_-)(-_-)(-_-)+ พึ่บๆๆๆๆ
 
 
                 อีตาโทโมะกับลูกสมันพวกนั้นหันมามองฉันกันพึ่บพั่บ ก่อนจะ...
 
ขวับ!
 
 
"เฮ!!!" ไอ้หน้าโจรฝั่งตรงข้ามโยนบอลเข้าประตูไปแล้ว อ๊ากกกกก ไอ้เขื่อน! แกรักษาประตูยังไงของแก๊!!!
 
 
                  จบเกมส์นี้ไปเมื่อไหร่ นายจะเป็นคนแรกที่ฉันฆ่า O[ ]O''
 
"ฉันให้แกตะโกนเชียร์พวกมันนะยะ ใครใช้ให้กดดันมิทราบ! ยัยประสาทเอ้ย!!" ยัยพิมหันมา่ายกใหญ่!
 
 

 
ว้าววววว!~มาอัพให้แล้วง้ะ ยังมีคนอ่านอยู่อะเปล่า -[]-' พอดีว่างๆ
มาอัพให้ลืมกันอ่ะยัง จู๊ด๊วบบ >^<'' ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ อ่านแล้วเม้น
กันเยอะๆน้ะคร้าบ UvU อย่า ‘ส่อง’ อย่างเดียวหล่ะ