more than this รักหมดใจคือเธอ

..:[เฟรปเป้]:..
 -หลังเลิกเรียน-
"เมแกน เธอพักอยู่ที่ไหนหรอ"
"คอนโด... ตายละ!! ฉันไม่รู้ว่าคอนโดที่ฉันพักอยู่ที่ไหนน่ะสิ"
เมแกนโพล่งออกมาพลางทึ้งหัวตัวเองเหมือนคนบ้า
"อื่ม... เธอก็ไปถามคนที่เอากระเป๋าเสื้อผ้าเธอไปเก็บสิ- -"
"(' ' ) นั่นสิเนอะ"
ฉันถอนหายใจกับท่าทางโง่ๆของเพื่อนใหม่ อย่างเมแกน แล้วเหลือบมองไปที่คริส ขณะพอดีเหมาะเจาะกันมาก เพราะคริสมองมาทางฉันพอดี! อะไรจะบังเอิญขนาดนี้นะ (-//-)
"อะแฮ่ม!! นี่ ตกลงเธอพักที่ไหน"
"ฉันกำลังโทรไปอยู่น่ะ ฮัลโหลค่ะ!! อ่า..@$^@*&...."
เมแกนคุยโทรศัพท์กับคนที่ยกกระเป๋าไปเก็บ ส่วนฉันก็เก็บของลงกระเป๋า เตรียมตัวกลับบ้านสักที
"เฟรป"
"ฮะ??"
ฉันเงยหน้าไปพบกับ ..คระ.. ไม่สิ.. โรเมอร์!! -__- ขัดจินตนาการฉันหมด!
"อะไรยะ-__-^"
"นี่ พอเห็นฉันไม่ใช่คริสหน่อยก็ขึ้นเสียงเลยนะ ยัยปากหิน"
"ปากหิน??"
"ปากแข็งไง ฮ่าๆ"  เอิ่ม.. ยืนไว้อาลัยกับมุกของโรเมอร์สัก10วินาที
"เอ้อ เมื่อกี้ได้ยินเรื่องคอนโดที่เมแกนจะไปพัก คอนโดไหนหรอ ใช่ที่เดียวกันรึเปล่า"
"แหม ไม่ค่อยเลยนะ ..ฉันเองก็ไม่รู้หรอก เมแกนกำลังคุยอยู่น่ะ"
"เฮ้" นี่ไม่ใช่เสียงของโรเมอร์ แต่เป็นเสียงของคริส! เขาเดินเข้ามาทางพวกเรา ในมือถือกล่องเล็กมากล่องนึง ซึ่งในกล่องนั้นมีอะไรก็คงไม่มีใครรู้
"เฟรปเป้ ฉันรู้แล้วล่ะ คอนโดฉันอยู่ตรงนั้น(ไม่สามารถระบุออกสื่อได้)นะ"
"ฮะ/ฮะ/หืม!"
ยัยเมแกนโชคดีซะจริงT^T อยู่คอนโดเดียวกับคริสและโรเมอร์ซะด้วย แต่ก็ยังดีที่บ้านฉันอยู่เยื้องจากคอนโดมาไม่กี่เมตร
"เอาล่ะ งั้นเราก็กลับบ้านกันเลยดีกว่าไหม เดี๋ยวจะค่ำนะ" คริสพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ
"ก็ดีนะ... เอ่อ ฉันชื่อเมแกนนะจ้ะ-O-"
"อื้ม ฉันชื่อคริส นี่โรเมอร์ และนี่เฟรปเป้ ซึ่งพวกเธอก็รู้จักกันอยู่แล้ว"
"อ่าาา. (' ')"
พวกเราทั้งสี่คนเดินออกจากโรงเรียนโดยลืมเรื่องเวลา บรรยากาศค่อนข้างกดดัน(มาก!)สำหรับฉัน ให้ตายสิ เมแกนก็เดินนำไปข้างหน้ากับโรเมอร์ ส่วนคริสรั้งท้ายอยู่กับฉันสองคน โอ้ย หวั่นไหวชะมัด..
"ฉันมีของจะให้ล่ะ" คริสทำลายบรรยากาศเงียบด้วยการยื่นสิ่งของซึ่งก็คือกล่องที่เห็นเมื่อตอนแรก
"มันคืออะไรน่ะ.."
"อยากรู้ล่ะสิ"
"บะ..บ้า ไม่ได้อยากรู้ ก็แค่ถามตามมารยาทเท่านั้นแหละ! :P" ฉันแลบลิ้นใส่เขาแล้วสะบัดหน้ากลับมา โธ่เอ๊ย ปากหนอปาก อยากรู้ก็บอกเขาไปสิ T^T
"เปิดดูซะสิ ฉันรู้ว่าเธอต้องชอบมันแน่ๆ"
ฉันไม่รอช้า รีบเปิดกล่องออกมาและพบว่ามันคือปิ๊กกีตาร์สีครีมแล้วเขียนด้วยตัวหนังสือสีน้ำตาลลงไปว่า crsfrp.
"อะไรคือ crsfrp หรอ" ฉันถามเขาอย่างอดสงสัยไม่ได้จริงๆ
"crs มาจาก cris และ frb มาจาก freppe ไงล่ะ ^^"
โอ่ย เขินชะมัด..>///< แล้วดูนั่นสิรอยยิ้มของเขา.. อ้ากกก ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้วล่ะ
"รีบเดินเร็วเข้าสิ!! นายน่ะเดินช้า ถ่วงชัดๆรู้มั้ย!!?"
ฉันตะโกนออกไป แล้วรีบวิ่งตามเมแกนไปทันที เขินที่สุดในสามโลกเล้ยยย >//<!!!