Love Story รักนี้เพื่อเธอ

   หยุดนะ!! ถ้าใครยังไม่ได้อ่านบทนำและตัวละคร โปรดย้อนไปนะคะ ขอร้องง เพราะ บทนำเรื่องนี้ไม่ใช่ว่าไม่สำคัญ (มันก็ไม่สำคัญจริงๆนั่นแหละ) แต่ก็อยากให้อ่าน เพราะมันก็เป็นเนื้อเรื่องยิบย่อย เป็นต้นเหตุของ ตอนที่ 1
 
ขอบคุณค่ะ ^^  เชิญอ่านได้เลยค่าาา 
 
 
 
 
 
    "O____O!!?" ฉันยืนอึ้งไปประมาณ 5 วินาที
          "ถ้าไม่รังเกียจ กรุณามาคบกับฉันด้วยเถอะค่ะ" เธอก้้มหน้าก้มตาพูด
          "หาาา!!?"
          "พี่...พี่อย่าคิดจริงจังสิคะ ฉันแค่เล่นเกมแพ้เพื่อนเท่านั้นเอง แล้วเพื่อนบอกว่าให้ฉันมาขอคบกับผู้หญิงที่เดินยิ้มอยู่หน้าร้านตัดผมหญิง"          "ง...ง...งะ...งั้น...หรอ.." เสียงฉันเริ่มสั่น          "พี่คิดว่าฉันจะชอบพี่จริงๆงั้นหรอคะ รสนิยมการแต่งกายบ้านนอกๆ หน้าตาบ้านๆ อย่างพี่ ฉันไม่ชอบหรอกค่ะ เจอกันโอกาสหน้านะคะ บ๊ายบาย ^3^" พอเธอพูดจบ เธอก็รีบวิ่งไป          "อ๊ะ...รสนิยมการแต่งกายบ้านนอกๆ หน้าตาบ้านๆงั้นหรอ?" ฉันบ่นพึมพำ มือไม้เริ่มสั่นเทา อารมณ์ ณ ตอนนี้ คืออยากจะวิ่งไปกระชากหัวยัยน้องคนนั้น แล้วตบซัก 4-5 ฉาด แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะฉันนั้นเป็นนางเอกที่สวยงาม อ่อนหวาน และใจดี >< (เปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็ว 555)            ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันควรจะไปหาอะไรรับประทานซะแล้วล่ะ  เพราะตอนนี้ท้องฉันมันเริ่มจะร้องและโหยหวน(?) ฉันจึงเลือกไปที่ร้านโปรดของฉัน ที่มีนามว่า 'ไออิ่ม' ขอบอกว่า ร้านนี้อาหารอร่อยมว๊ากกกก แถมชอบแถมอาหารมาอีกจานฉันอีก เพราะฉันบังคับ(?) โอเค ตอนนี้ฉันก็เดินมาถึงร้านไออิ่มแล้วล่ะ ฉันเลือกที่จะนั่งที่มุมโปรดของฉัน ซึ่งอยู่ทางด้านในสุดของร้าน ถึงจะเป็นด้านในสุดของร้าน แต่มันก็ไม่มืดนะจ๊ะจะบอกให้ บรรยากาศของร้านนี้ดูสดใส เพราะ ผนังถูกทาด้วยสีชมพู และเก้าอี้และโต๊ะก็หลากสีสัน ฉันลืมบอกไปว่าร้านนี้ ชั้น 2 จะเป็นห้องสมุดไออิ่ม ซึ่งผนังก็จะเป็นสีเขียว และถูกประดับด้วยไม้ประดับแขวนไว้ตามมุมต่างๆ ทำให้ดูเหมือนกับว่าเรากำลังมานั่งอ่านหนังสือในแดนสนธยาเลยล่ะ ฉันคิดว่าถ้ามีจิ้งจกหลงเข้ามาในห้องนี้ ตัวของมันต้องกลายเป็นสีเขียวแน่เลย ฮ่าๆ มันคงน่ารักน่าดู -.,- โอเคๆ ฉันบรรยายความงามของร้านมากเกินไปละ ต่อไปฉันก็ขอบรรยายความงามของฉันบ้างดีกว่า เอ้ยย.. ไม่ใช่~ -.,- ฉันเขียนรายการอาหารเสร็จ ก็มีพนักงานเดินมารับใบสั่งอาหาร ไม่นานเกินรอ อาหารสุดแสนอร่อยก็มาวางอยู่ข้างหน้าฉัน          40 นาทีผ่านไป ไวเหมือนน้ำหก(?)          ในที่สุด ฉํนก็กินอาหารที่สั่งมาหมดเกลี้ยงทุกจาน ฮ่าๆ ฉันพูดเหมือนฉันภูมิใจในตัวเองมากเลยนะเนี่ย          "เก็บตังค์ด้วยค่าาา" ฉันตะโกนเบาๆ อย่างดังๆ(เอ๊ะยังไง?)  สักพักก็มีพนักงานมาเก็บตังค์          "137 บาทครับ" ฉันยืนเงินให้ แล้วก็เดินออกจากร้านไป          กริ๊ง~ กริ๊ง~ (เสียงข้อความเข้า)          'ยอดเงินของคุณใกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยนะคะ' ขณะที่ฉันเดินอ่านข้อความ โดยไม่สนใจทางข้างหน้า ฉันก็...          ผลั่ก!~          ฉันล้มลงไปนั่งกับพื้น          "นี่เธอ เธอเดินยังไงของเธอ ให้มาชนเพื่อนฉันฮะ" ชายหนุ่มคนหนึ่งตะคอกใส่ฉัน          "คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ เจ็บตรงไหนมั้ยครับ ผมขอโทษนะครับ ขอโทษจริงๆ ผมผิดเองที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ" ชายหนุ่มที่ฉันเดินชน เอ่ยปากขอโทษฉัน          "ขอโทษนะคะที่ชนคุณ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ คุณไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันต่างหากที่ผิด" ฉันก้มหน้าก้มตาพูด          "พี เกิดอะไรขึ้นหรอ" มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึนมา ฉันจึงเงยหน้าไปมองหญิงสาวคนนั้น          "อ๊ะ...วีนัส"           "เบล" วีนัสตกใจเล็กน้อยที่เจอฉันที่นี่          "วีนัส เธอรูจักกับยัยนี่งั้นหรอ" ผู้ชายที่ดูเหมือนว่าจะชื่อพีพูดขึ้นมา แล้วทำท่าทางเหมือนจะมาหาเรื่องฉัน
  "พี นายไม่มีสิทธฺ์ที่จะมาเรียกเพื่อนฉันว่า ยัยนี่ นะ!!" วีนัสเริ่มขึ้นเสียงใส่พี
  "อะไรของเธอเนี่ยวีนัส" พีบ่นวีนัส
  "เฮ้ คู่นี้จะทะเลาะกันอีกแล้วนะ พอได้้แล้ว โตๆกันแล้วทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้" เพื่อนของพีบ่นขึ้นมา
  "ไปเถอะเบล เรากลับกันเถอะ" พอเธอพูดจบ เธอก็รีบลากฉันออกมา