มันเป็นความรัก หรือ ความลับ : love OR Secret

ณ สนามบิน
5 หนุ่มนั่งเด่นเป้นสง่าอยู่ในร้านกาแฟในสนามบินในใจก็กระวนกระวาย จนนุ่งไม่ติดเก้าอี้ และพวกทีมงานอีก 5-6 คนที่มาถ่ายการไปเที่ยวครั้งนี้ ป๊อบเขื่อนโทโมะตอนนี้กำลังลุ้นว่าใครจะได้ไปกับพวกเขา
"ให้ตายจะไปเกาหลีทั้งที่ พวกนายช่วยไม่เครียดสักวันจะตายมั้ย?"
จองเบจิบกาแฟแล้วพูดนิ่งๆ
"ฉันแค่ตื่นเต้น"
ป๊อบพูดก่อนจะกระดกขวดน้ำขึ้นดื่ม
"ตื่นเต้น?พูดได้งว่ะป๊อบแกเคยไปเกาหลีครั้งนี้ครั้งที่ 2 นิ - - "
เคนตะ หรี่ตา
"เออ...นั้นมันนานมาแล้วนี้"
ป๊อบปี้พูดติดขัด
"แล้วนาย 2 คนละว่าไง?"
จองเบถาม
"กลัวความสูง"
ทั้ง 2 คนตอบพร้อมกัน
"ช่างสรรหาคำมาแถนะ"
เคนตะพึมพำ
"นายว่าเป็นใครเคนตะ"
จองเบถาม
"แก้ว แน่อยู่แล้ว"
เคนตะเดาเหมือนรู้ แต่แล้ว....
"ขอโทษนะค่ะที่มา้ช้า"
สาวผิวขาว ใส่แว่นกันแดดสีดำร่างสูงโปร่งผมซอยเดินเข้ามาในร้่านพร้อมกับกระเป๋าสีฟ้าคู่ใจ
"แก้ว!!"
เขื่อน เคนตะ ป๊อบปี้เรียกพร้อมกัน โทโมะแอบยิ้ม
"ว๊าา โทโมะโชคดีว่ะ"
จองเบไขว่หาง
"ว่าแล้ว"
เคนตะยิ้ม ป๊อบกับเขื่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่
"อะไรพวกนาย 2 คนน่ะทำอย่างกับไม่อยากให้ฉันมาคิดหรอว่าฉันอยากมากับพวกนายน่ะ"
แก้วแลบลิ้นก่อนจะไปนั่งที่โต๊ะกับจองเบและเคนตะ
"่ว่าไง"
เคนตะทักทาย
"เห้ออออ เหนื่อยน่ะสิ"
แก้วถอนหายใจ
"เรื่องอะไร? แค่มาสนามบินเธอเหนื่อยงั้นหรอ?"
"นี้! พวกนายมีตั้ง 5 คนฉันเป็นผู้หญิงแค่คนเดียว หนักใจเป็นเหมือนกันนะย่ะ"
แก้วถอนแว่นออกแล้วเก็บเข้ากระเป๋า
"น๊าาา ฉันว่าแค่นี้ ป๊อบ กับ เขื่อนมันก็สงบแล้วละนั้น"
เคนตะชี้ไปที่ป๊อบปี้กับเขื่อนที่ตอนนี้ถอนหายใจนับครั้งได้ ต่างกับโทโมะีที่นั่งอยู่ข้างๆแก้วอารมณ์ดีเป็นพิเศษ 
"พวกนายเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย?"
"เปล่านี้ ใครเป็นอะไรไม่มีสักหน่อย"
โทโมะตอบพลางฮัมเพลงอย่างมีความสุข
KAEW SAY...
นี้มันอะไรกันน่ะ ป๊อบปี้กับเขื่อน ดูเซ็งมากๆเลย แต่อีตาโทโมะกลับยิ้มอย่างมีความสุข พวกนายมันเป็นบ้าอะำไรกันเนี่ย? แต่ไม่นานเสียงจากประชาสัมพันธ์ก็ประกาศให้เราขึ้นเครื่อง
'ผู้โดยสารที่จะขึ้นเครื่องบิน TG xxxxx เครื่องบินจะออกในอีก 60 นาทีข้างหน้า'
"เดี๋ยวก่อนจะไปขึ้นเครื่องเราจะถ่ายตอนที่ยังอยู่สนามบินที่ไทยก่อนนะครับ"
พี่ทีมงานคนนึงเดินมาบอก พวกเราพยักหน้า ก่อนจะลุกขึ้นออกจากร้านไป
"ถ่ายตรงนี้ละกันนะครับ"
พี่ทีมงานคนเดิมบอก เรามายืนอยู่ตรงหน้าประตูขาออกเพื่อจะไปขี้นเครื่อง
"เดี๋ยวน้องแก้วยืนอยู่ตรงกลางนะครับ แล้วเป็นคนถือไมค์"
ทีมงานคนเดิมบอก ก่อนจะยื่นไมค์มาให้แก้ว แก้วรับมา
"อ้าเริ่มเลยครับ"
"สวัสดีค่า/ครับ"
ทั้ง 6 คนทักทาย
"สวัสดีค่ะ แก้ว FFK นะค่ะ"
"พวกเรา K-OTIC ครับ"
5 หนุ่มข้างหลังพูด
"ตอนนี้เราอยู่ที่สนามบิน เตรียมที่จะขึ้นเครื่องค่ะ ตื่นเต้นมั้ยค่ะโทโมะ"
แก้วหันไปสัมภาษผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ
"มากเลยครับ หน้าจะมีสถานที่เที่ยวที่หน้าสนใจเยอะแน่ๆเลยครับ"
โทโมะยิ้ม
"งั้นตอนนี้เดี๋ยวเราต้องไปขึ้นเครื่องแล้วเนอะเอาเป็นว่า ไปเจอกันที่เกาหลีละกันค่ะ บ๊ายครับ/ค่ะ"
"โอเคดีมากครับ"
พี่ทีมงานวิ่งเข้ามาบอกก่อนที่ฉันกับ 5 หนุ่มนี้ จะเดินเข้าไปขึ้นเครื่อง
บนเครื่อง
ฉันได้นั่งกับเคนตะ ส่วนโทโมะได้นั่งกับจองเบ ป๊อบปี้นั่งกับเขื่อน 2 คนนี้ยังปั้นหน้าตึ่งอยู่เลย จะยิ้มก็ตอนที่ถ่ายรายการเทปแรกนั้นแหละ
"นี้แก้ว"
อยู่เคนตะก็หันมาสะกิดฉัน
"ว่าไงเคนตะ?"
"ฉันไม่อยากนั่งริมหน้าต่างอะ"
เคนตะพูดด้วยใบหน้าซีดๆ ฉันอยากจะขำผู้ชายอะไรกลัวความสูง อยู่ๆเคนตะก็หันไปหาโทโมะที่นั่งอยู่ข้างจองเบที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง
"โมะ นายสลับที่กับฉันได้ป่ะ?"
เคนตะถาม
"เป็นบ้าอะไรของแกอีกละ"
โทโมะเหมือนจะยิ้มนิดๆแต่ก็แปบเดียวจนฉันไม่แน่ใจว่าอีตานั้นยิ้มรึเปล่า
"กะ....กลัวความสูงว่ะ"
เคนตะพูดด้วยหน้าที่ซีดเผือด
"แต่แก...."
เคนตะรีบไปตรงที่โทโมะนั่งอยู่ทันที
"ไปเหอะน่า!"
แล้วเคนตะก็ดันตัวโทโมะออกก่อนจะไปนั่งแทน
"อ้าว..ไอ้นี้"
ฉันมึนนิดหน่อยที่อยู่ๆก็ต้องมานั่งกับโทโมะ
"ขอโทษนะ ฉันจะต้องเข้าไปนั่งตรงนั้น"
โทโมะบอกฉัน
"ก็ไปนั่งสิ ใครเอาอะไรไปขัดนายไว้ละ"
ฉันตอบกวนๆ
"เหอะๆ ได้"
แล้วโทโมะก็ข้ามฉันไป
"นี้นาย....!"
โทโมะพูดขัดขึ้น
"เธอไม่หลบฉันเองนะ"
แล้วโทโมะก็หันหน้าไปทางหน้าต่างเงียบๆ
"ชิ!ผู้ชายบ้าอะไร นิสัยเสียชะมัด"
ฉันพูดแล้วก็เอนเบาะลงก่อนจะหลับตาลง

0_0!!! <<เพื่ออะไร??  วันนี้เราอาจจะแต่ง 2 ตอนรวดเลยก็ได้ แต่ขอดูก่อนนะ ใครอยากให้ปรับปรุงตรงใหนก็ เม้นได้เลยนะ ส่วนใครที่คิดว่ามันสนุกก็ช่วย โหวตให้หน่อยนะจ้ะ ^^ ขอบคุณค้ะ