มันเป็นความรัก หรือ ความลับ : love OR Secret

TOMO SEY:
พอผมออกมาจากยัยแก้วได้ไม่นานกำลังจะไปดูว่าไอ้ 4 คนนั้นมันจะจัดการได้รึเปล่า ร่างของพวกมัน ก็เดินลงมาจากพระราชวัง แต่ละคนลูบหน้าเป็นการใหญ่ ผมพอจะเดาออกและ
"ไงละ หน้าแดงหมดและถูเหมือนอึป้ายหน้าเลยพวกแก"
ผมกอดอกพูดพวกมันทำหน้าหยะแหยงใส่ผม
"เหอะมากกว่าอึอีก"
จองเบพูด ผมเริ่มสงสัยและ
"แล้วเคลียว่าไงบ้างอะ?"
ผมถาม 4 คนนั้นมองหน้ากันเลิกลั่ก
"เขาบอกว่าถ้าให้หอมแก้มก็จะยอม ก็เลยอย่างที่เห็น"
เคนตะบอก อึ่ยยย~คนลุก
"แหวะ!"
ผมแหว่ ไม่ได้รังเกียจนะแต่ว่า ..... โ๊อ๊ยยยยยย
"อยากลืมว่ะ อย่าพูดถึงเลย กลับเหอะ!"
เขื่อนพูดแล้วเราก็พากันเดินไปที่รถ
 
โรงแรมแดลิม
"งั้นเดี๋ยววันนี้ก็ไปพักผ่อนกันนะ นี้ก็ดึกแล้ว พรุ้งนี้ 8 โมงเช้าเจอกันที่ห้องอาหารนะจ้ะ แล้วเดี๋ยวเราจะไปสวนสนุกกัน ^^"
พี่หนุ่ยบอกแล้วพวกทีมงานก็พากันไปพัก ตอนนี้ข้อเท้าของแก้วหายดีแล้ว เพราะน้ำมันของจองเบแท้ๆเลยนะเนี่ย
"งั้นโชคดีไอ้โมะ พวกฉันไปนอนและ"
ไอ้เขื่อนพูดแล้วตบหลังผม 2-3 ที ก่อนจะลั๊ลล๊ากันไป
"เห้ออออ~"
ผมถอนหายใจพลางมองร่างบางที่กำลังขมวดคิ้วยุ่ง
"มีอะไรหรอ?"
ผมถามออกไป แก้วมองผมแล้วก็หัวเราะแห้งๆ
"มีอะไรละ?"
ผมถามซ่ำ
"ฉันอยากออกไปเดินเล่นน่ะ"
"นี้มัน 2 ทุ่มครึ่งแล้วนะ ไปเดินพรุ้งนี้สิ"
ผมบอกแก้วส่ายหน้า
"ฉันอยากไปเดินดูตอนดึกน่ะ ท่าทางจะสวย"
แก้วยิ้ม แต่ถ้าผมปล่อยเธอไปคนเดียวมันก็กระไรอยู่แต่ผมก็ไม่อยากออกไปข้างนอกเหมือนกันอยากนอนอ่าา~
"ฉันไปคนเดียวก็ได้น่ะ"
"มะเหงกดิ! เธอเป็นอะไรขึ้นมาคนที่ซวยคือฉันนะไม่ใช่เธอ!"
ผมบอก
"แต่ฉันอยากออกไปข้างนอกนิ"
"อืมมมม............"
ผมคิดนิดนึง
เปาะ!
ผมดีดนิ้ว
"ฉันรู้และ"
ผมพูดก่อนจะลากแก้วไป
 
ห้อง 550
"อ้าว นายพาฉันกลับาห้องทำไมอะ"
"เดี๋ยวก็รู้ตามมาดิ"
ผมเดินนำแก้วมา แล้วรูดผ้าม่านออก เผยให้เห็นเมืองโซลทั้งเมือง แก้วมองอย่างไม่หน้าเชื่อแล้วก็เปิดประตูออกไปรับลมเย็นๆที่ระเบียง
"สวยจัง!"
แก้วพูดหน้าเธอดูมีความสุข ผมไปยื่นข้างๆแก้ว
"ใช่่มั้ยละ"
"ขอบใจนะ"
แก้วหันมายิ้มให้ผม
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
มันเอาอีกแล้วครับหัวใจบ้านี้มันเต้นดังขึ้นเรื่อยๆ ผมพยักหน้าก่อนที่เราจะยืนดูวิิวกันเงียบๆ ผมยืนดูกันสักพักก่อนจะเ้ข้าไปข้างในห้องเพราะยัยทอมบ๋องเริ่มจะจามซะแล้ว ผมให้แก้วอาบน้ำก่อนก่อนที่ผมจะเข้าไปอาบ พอผมออกมาจากห้องน้ำ ยัยทอมบ๋องก็นอนดูทีวีอยู่ที่เตียง ผมก็ไปนั่งอีกฝั่งหนึ่ง
"จะหลับยังโมะ?"
เสียงใสหันมาถามผม
"ก็หน้าจะ พรุ้งนี้ตื่นแต่เช้า"
ผมพูด แก้วพยักหน้าก่อนจะปิดทีีวี
"งั้นนอนกันเถอะ"
แก้วเอาหมอนข้างมาวางกั้นผมกับเธอไว้
"อื้ม"
ผมขานรับ เชื่อมั้ยครับว่าผมนอนแทบไม่หลับ เพราะยัยนี้(ดันนอนดิ้น) มือของเธอมาอยู่บนหน้าอกผมใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ มันเหมือนจะทะลุออกมา ผมจึงหยิบมือบางออกไปวางข้างตัวของเธอเหมือนเดิม ก่อนจะหลับลงมันก็ปาไป ตี 2 แล้วครับผมเปิดดูทีีวีแล้วดูทีวีอีก โอ๊ยยยย เพราะเธอคนเดียวทำให้ฉันแทบบ้าแหนะ !! >/////<
 
TOMO EMD:
 
KAEW SEY:
แสงแดดยามเช้าลอดเข้ามา ฉันตื่นขึ้นมารับแสง
"อื้มม หลับสบายจัง"
ฉันบิดขี้เกียจก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มข้่างตัว ไม่หน้าเชื่อว่าโมะจะยังไม่ตื่น ฉันปล่อยให้เขาหลับไปอีกหน่อยเพราะตอนนี้ประมาณ 7:30 ฉันลุกไปอาบน้ำ ฉันใส่เสื้อยืดสีฟ้าลายขว้างงกับกางเกงยีน 3 ส่วนสีดำ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำแต่ โทโมะก็ยังไม่ตื่น ฉันเลยตัดสินใจปลุก
"โทโมะ"
ฉันเขย่าร่างสูงเบาๆ แ่ต่ก็ยังไม่ตื่น
"โทโมะๆ ตื่นได้แล้วนะ 8 โมงแล้ว"
"อืมม..."
โทโมะ ครางออกมาเบาๆแล้วก็ดันตัวเข้าาไปซุกอยู่ในผ้าห่ม
"โมะๆๆๆๆๆ"
ฉันตะโกนใส่หู
พรึ่บ!!!
"ว๊ายยยย!!"
อยู่ๆร่างสูงก็ดึงฉันเข้าไปกอด
"ขอหลับอีกนิดนะ"
โทโมะพูด
"เว๊ยยยย ปล่อยนะ นี้โมะๆ"
ฉันเรียกในขณะที่ยิ่งเรียกโมะก็ยิ่งกอดฉันแน่น
"โมะๆๆปล่อยนะ"
ร่างสูงขยับตานิดๆก่อนจะเบิกตาขึ้นมามองฉันอย่างตกใจแล้วดันตัวฉันออก แต่เขาคงลืมไปว่าที่เขากอดฉันน่ะ ฉันอยู่ขอบเตียงเชียวนะส่งผลให้ฉันลงไปนอนอยู่กับพื้น โทโมะุลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ
"เห้ยยย!!"
"อู้ยยยยยยยย~!"
ฉันลูบก้นตัวเองอย่างปวดๆ โทโมะลุกจากเตียงมาจับฉันลุก
"ขอโทษนะ ฉันลืมตัว"
โทโมะพูด ฉันโบกมือ
"ไม่เป็นไรรีบไปอาบน้ำเถอะสายแล้ว"
ฉันพูดโทะโมะก็หยักหน้า
"อื้ม"
แล้วโทโมะก็หยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ โอ๊ยยย ทำไมฉันต้องเจ็บตัวทุกครั้งเลยนะ ><~
พอฉันกับโทโมะเดินออกมาจากลิืฟท์ แล้วไปที่ห้องอาหาร ก็เจอทุกคนอยู่กันครบแล้ว ทำไมมันเหมือนว่าฉันกับโทโมะต้องสายเสมอเลยนะ
"สายตลอดเลยนะ 2 คนนี้มัวทำอะไรกันอยู่หรอ"
จองเบทักทายด้วยคำพูดชวนคิดลึกแต่เช้าเลยแหะ
"ตื่นสาย"
โทโมะพูดเคนตะสำลักชาทันที
"แค่กๆๆ"
"อย่างแกเนี่ยนะ"
เขื่อนชี้ไปที่โทโมะ โทโมะทำหน้าเซ็งๆ
"ทำไม"
โทโมะเลิกคิ้ว เขื่อนหลบตาแต่เห็นได้ชัดเลยว่าเขื่อนสงสัยสุดๆ
"ไปตักอาหารสิ ยืนอยู่ทำไมละ"
ป๊อบปี้บอก เรา 2 คนเลยเดินไปตักอาหาร หลังจากตักกันเสร็จก็เดินกลับมาที่โต๊ะ
"โมะฉันไม่อยากจะเชื่อคนอย่างแกตื่นสายเนี่ยนะ"
เขื่อนเปิดประเด็นทันทีเมื่อเราเริ่มทานอาหารเช้า
"เมื่อคืนนอนดึก"
โทโมะตอบสั้นๆ
"ทำไรอยู่ว่ะ"
เคนตะจิบน้ำชาทำเป็นไม่่ค่อยอยากรู้แต่ฉันว่าเขาคงอยากรู้สุดๆไปเลย
"ดูทีวี"
ตอนนี้สีหน้าของทุกคนเริ่มแปลกใจกันมากขึ้น
"คนอย่างโมะดูทีวี?"
ป๊อบถามงงๆ
"เห็นฉันไม่ใช่คนรึำไง?"
โทโมะกินข้าวอย่างไม่สนใจ
"แล้วแก้วนอนกี่ทุ่มละ"
เขื่อนหันไปถามร่างบางที่กินอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ประมาณ 3 ทุ่มละมั้ง?"
แก้วตอบแล้วกินต่อ
"อ๋อออ แล้วทำไมแกนอนดึกว่ะ?"
เขื่อนกลับมาถามโมะ
"ทำไมพวกแกสงสัยจังว่ะ แค่ฉันตื่นสายวันเดียวทำอย่างกับฉันสร้างโลกใหม่ได้งั้นแหละ"
โมะพูดอย่างหงุดหงิดแล้วก็หันไปกินอีกทางหนึ่ง ฉันมองโมะอย่างงงๆ
'เป็นอะไรของเขานะ'

เม้น+โหวตให้ ไรเตอร์ด้วยนะ เริ่่มไม่มีกำลังใจแล้วสิ TT0TT