มันเป็นความรัก หรือ ความลับ : love OR Secret

TOMO SEY:

พอผมออกมาจากยัยแก้วได้ไม่นานกำลังจะไปดูว่าไอ้ 4 คนนั้นมันจะจัดการได้รึเปล่า ร่างของพวกมัน ก็เดินลงมาจากพระราชวัง แต่ละคนลูบหน้าเป็นการใหญ่ ผมพอจะเดาออกและ

"ไงละ หน้าแดงหมดและถูเหมือนอึป้ายหน้าเลยพวกแก"

ผมกอดอกพูดพวกมันทำหน้าหยะแหยงใส่ผม

"เหอะมากกว่าอึอีก"

จองเบพูด ผมเริ่มสงสัยและ

"แล้วเคลียว่าไงบ้างอะ?"

ผมถาม 4 คนนั้นมองหน้ากันเลิกลั่ก

"เขาบอกว่าถ้าให้หอมแก้มก็จะยอม ก็เลยอย่างที่เห็น"

เคนตะบอก อึ่ยยย~คนลุก

"แหวะ!"

ผมแหว่ ไม่ได้รังเกียจนะแต่ว่า ..... โ๊อ๊ยยยยยย

"อยากลืมว่ะ อย่าพูดถึงเลย กลับเหอะ!"

เขื่อนพูดแล้วเราก็พากันเดินไปที่รถ

 

โรงแรมแดลิม

"งั้นเดี๋ยววันนี้ก็ไปพักผ่อนกันนะ นี้ก็ดึกแล้ว พรุ้งนี้ 8 โมงเช้าเจอกันที่ห้องอาหารนะจ้ะ แล้วเดี๋ยวเราจะไปสวนสนุกกัน ^^"

พี่หนุ่ยบอกแล้วพวกทีมงานก็พากันไปพัก ตอนนี้ข้อเท้าของแก้วหายดีแล้ว เพราะน้ำมันของจองเบแท้ๆเลยนะเนี่ย

"งั้นโชคดีไอ้โมะ พวกฉันไปนอนและ"

ไอ้เขื่อนพูดแล้วตบหลังผม 2-3 ที ก่อนจะลั๊ลล๊ากันไป

"เห้ออออ~"

ผมถอนหายใจพลางมองร่างบางที่กำลังขมวดคิ้วยุ่ง

"มีอะไรหรอ?"

ผมถามออกไป แก้วมองผมแล้วก็หัวเราะแห้งๆ

"มีอะไรละ?"

ผมถามซ่ำ

"ฉันอยากออกไปเดินเล่นน่ะ"

"นี้มัน 2 ทุ่มครึ่งแล้วนะ ไปเดินพรุ้งนี้สิ"

ผมบอกแก้วส่ายหน้า

"ฉันอยากไปเดินดูตอนดึกน่ะ ท่าทางจะสวย"

แก้วยิ้ม แต่ถ้าผมปล่อยเธอไปคนเดียวมันก็กระไรอยู่แต่ผมก็ไม่อยากออกไปข้างนอกเหมือนกันอยากนอนอ่าา~

"ฉันไปคนเดียวก็ได้น่ะ"

"มะเหงกดิ! เธอเป็นอะไรขึ้นมาคนที่ซวยคือฉันนะไม่ใช่เธอ!"

ผมบอก

"แต่ฉันอยากออกไปข้างนอกนิ"

"อืมมมม............"

ผมคิดนิดนึง

เปาะ!

ผมดีดนิ้ว

"ฉันรู้และ"

ผมพูดก่อนจะลากแก้วไป

 

ห้อง 550

"อ้าว นายพาฉันกลับาห้องทำไมอะ"

"เดี๋ยวก็รู้ตามมาดิ"

ผมเดินนำแก้วมา แล้วรูดผ้าม่านออก เผยให้เห็นเมืองโซลทั้งเมือง แก้วมองอย่างไม่หน้าเชื่อแล้วก็เปิดประตูออกไปรับลมเย็นๆที่ระเบียง

"สวยจัง!"

แก้วพูดหน้าเธอดูมีความสุข ผมไปยื่นข้างๆแก้ว

"ใช่่มั้ยละ"

"ขอบใจนะ"

แก้วหันมายิ้มให้ผม

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

มันเอาอีกแล้วครับหัวใจบ้านี้มันเต้นดังขึ้นเรื่อยๆ ผมพยักหน้าก่อนที่เราจะยืนดูวิิวกันเงียบๆ ผมยืนดูกันสักพักก่อนจะเ้ข้าไปข้างในห้องเพราะยัยทอมบ๋องเริ่มจะจามซะแล้ว ผมให้แก้วอาบน้ำก่อนก่อนที่ผมจะเข้าไปอาบ พอผมออกมาจากห้องน้ำ ยัยทอมบ๋องก็นอนดูทีวีอยู่ที่เตียง ผมก็ไปนั่งอีกฝั่งหนึ่ง

"จะหลับยังโมะ?"

เสียงใสหันมาถามผม

"ก็หน้าจะ พรุ้งนี้ตื่นแต่เช้า"

ผมพูด แก้วพยักหน้าก่อนจะปิดทีีวี

"งั้นนอนกันเถอะ"

แก้วเอาหมอนข้างมาวางกั้นผมกับเธอไว้

"อื้ม"

ผมขานรับ เชื่อมั้ยครับว่าผมนอนแทบไม่หลับ เพราะยัยนี้(ดันนอนดิ้น) มือของเธอมาอยู่บนหน้าอกผมใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ มันเหมือนจะทะลุออกมา ผมจึงหยิบมือบางออกไปวางข้างตัวของเธอเหมือนเดิม ก่อนจะหลับลงมันก็ปาไป ตี 2 แล้วครับผมเปิดดูทีีวีแล้วดูทีวีอีก โอ๊ยยยย เพราะเธอคนเดียวทำให้ฉันแทบบ้าแหนะ !! >/////<

 

TOMO EMD:

 

KAEW SEY:

แสงแดดยามเช้าลอดเข้ามา ฉันตื่นขึ้นมารับแสง

"อื้มม หลับสบายจัง"

ฉันบิดขี้เกียจก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มข้่างตัว ไม่หน้าเชื่อว่าโมะจะยังไม่ตื่น ฉันปล่อยให้เขาหลับไปอีกหน่อยเพราะตอนนี้ประมาณ 7:30 ฉันลุกไปอาบน้ำ ฉันใส่เสื้อยืดสีฟ้าลายขว้างงกับกางเกงยีน 3 ส่วนสีดำ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำแต่ โทโมะก็ยังไม่ตื่น ฉันเลยตัดสินใจปลุก

"โทโมะ"

ฉันเขย่าร่างสูงเบาๆ แ่ต่ก็ยังไม่ตื่น

"โทโมะๆ ตื่นได้แล้วนะ 8 โมงแล้ว"

"อืมม..."

โทโมะ ครางออกมาเบาๆแล้วก็ดันตัวเข้าาไปซุกอยู่ในผ้าห่ม

"โมะๆๆๆๆๆ"

ฉันตะโกนใส่หู

พรึ่บ!!!

"ว๊ายยยย!!"

อยู่ๆร่างสูงก็ดึงฉันเข้าไปกอด

"ขอหลับอีกนิดนะ"

โทโมะพูด

"เว๊ยยยย ปล่อยนะ นี้โมะๆ"

ฉันเรียกในขณะที่ยิ่งเรียกโมะก็ยิ่งกอดฉันแน่น

"โมะๆๆปล่อยนะ"

ร่างสูงขยับตานิดๆก่อนจะเบิกตาขึ้นมามองฉันอย่างตกใจแล้วดันตัวฉันออก แต่เขาคงลืมไปว่าที่เขากอดฉันน่ะ ฉันอยู่ขอบเตียงเชียวนะส่งผลให้ฉันลงไปนอนอยู่กับพื้น โทโมะุลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ

"เห้ยยย!!"

"อู้ยยยยยยยย~!"

ฉันลูบก้นตัวเองอย่างปวดๆ โทโมะลุกจากเตียงมาจับฉันลุก

"ขอโทษนะ ฉันลืมตัว"

โทโมะพูด ฉันโบกมือ

"ไม่เป็นไรรีบไปอาบน้ำเถอะสายแล้ว"

ฉันพูดโทะโมะก็หยักหน้า

"อื้ม"

แล้วโทโมะก็หยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ โอ๊ยยย ทำไมฉันต้องเจ็บตัวทุกครั้งเลยนะ ><~

พอฉันกับโทโมะเดินออกมาจากลิืฟท์ แล้วไปที่ห้องอาหาร ก็เจอทุกคนอยู่กันครบแล้ว ทำไมมันเหมือนว่าฉันกับโทโมะต้องสายเสมอเลยนะ

"สายตลอดเลยนะ 2 คนนี้มัวทำอะไรกันอยู่หรอ"

จองเบทักทายด้วยคำพูดชวนคิดลึกแต่เช้าเลยแหะ

"ตื่นสาย"

โทโมะพูดเคนตะสำลักชาทันที

"แค่กๆๆ"

"อย่างแกเนี่ยนะ"

เขื่อนชี้ไปที่โทโมะ โทโมะทำหน้าเซ็งๆ

"ทำไม"

โทโมะเลิกคิ้ว เขื่อนหลบตาแต่เห็นได้ชัดเลยว่าเขื่อนสงสัยสุดๆ

"ไปตักอาหารสิ ยืนอยู่ทำไมละ"

ป๊อบปี้บอก เรา 2 คนเลยเดินไปตักอาหาร หลังจากตักกันเสร็จก็เดินกลับมาที่โต๊ะ

"โมะฉันไม่อยากจะเชื่อคนอย่างแกตื่นสายเนี่ยนะ"

เขื่อนเปิดประเด็นทันทีเมื่อเราเริ่มทานอาหารเช้า

"เมื่อคืนนอนดึก"

โทโมะตอบสั้นๆ

"ทำไรอยู่ว่ะ"

เคนตะจิบน้ำชาทำเป็นไม่่ค่อยอยากรู้แต่ฉันว่าเขาคงอยากรู้สุดๆไปเลย

"ดูทีวี"

ตอนนี้สีหน้าของทุกคนเริ่มแปลกใจกันมากขึ้น

"คนอย่างโมะดูทีวี?"

ป๊อบถามงงๆ

"เห็นฉันไม่ใช่คนรึำไง?"

โทโมะกินข้าวอย่างไม่สนใจ

"แล้วแก้วนอนกี่ทุ่มละ"

เขื่อนหันไปถามร่างบางที่กินอย่างเอาเป็นเอาตาย

"ประมาณ 3 ทุ่มละมั้ง?"

แก้วตอบแล้วกินต่อ

"อ๋อออ แล้วทำไมแกนอนดึกว่ะ?"

เขื่อนกลับมาถามโมะ

"ทำไมพวกแกสงสัยจังว่ะ แค่ฉันตื่นสายวันเดียวทำอย่างกับฉันสร้างโลกใหม่ได้งั้นแหละ"

โมะพูดอย่างหงุดหงิดแล้วก็หันไปกินอีกทางหนึ่ง ฉันมองโมะอย่างงงๆ

'เป็นอะไรของเขานะ'

เม้น+โหวตให้ ไรเตอร์ด้วยนะ เริ่่มไม่มีกำลังใจแล้วสิ TT0TT