มันเป็นความรัก หรือ ความลับ : love OR Secret

"เอาละ เราถ่ายทำกันหน้าพระราชวังเคียงบ็อคละกันนะ เอากล้องๆ รีเฟล็กซ์ละเร็วๆเข้า "
พี่หนุ่ยเรียกทีมงาน ทุกคนก็รีบกุลีกุจ่อมาทางแก้วกับโทโมะ 
"อ้าว แล้ว 4 คนนั้นหายไปใหนละค่ะน้องโมะ"
พี่หนุ่ยถาม โมะหันซ้ายขวา
"อ๋อ! เข้าไปข้างในเรีียบร้อยแล้วครับ"
โมะบอก เมื่อเห็น 4 หนุ่มหลังไวๆเข้าไปในพระราชวัง
"อ้าว ตายละแล้วใครจะเปิดรายการละ"
โทโมะกับแก้วมองหน้ากัน
"แล้วพี่เห็นเรา 2 คนเป็นใครหรอครับ?"
โทโมะถาม พี่หนุ่ยยิ้มแหย่ๆ
"น้อง 2 คนจะเปิดรายกาารแทนใช่มั้ยจ้ะ"
"ก็ต้องเป็นเรา 2 คนสิครับเหลือแค่นี้นิ"
"โอเคจ้ะ"
พี่หนุ่ยก็ยื่นไมค์ให้แก้ว แล้วก็เดินออกไปยื่นข้างกล้อง
"เอาละครับ 5 4 3 2 1 เริ่ม!"
"สวัสดีค่ะ/ครับ"
"ตอนนี้พวกเราอยู่หน้า พระราชวังเคียงบ็อกนะค่ะ เป็นอะไรที่สวยมากใช่มั้ยค่ะโมะ"
"ใช่ครับสวยจน 4 คนนั้นหายเข้าไปในพระราชวังเลยละครับ"
โทโมะพูดขำๆ
"555 ตอนนี้เราเลยรับหน้าที่เปิดรายกรแทนไงค่ะ พูดถึงแล้วก็อยากเข้าไปมั้งจังนะค่ะ"
"งั้นเราก็เข้าไปกันเถอะครับ"
"งั้นเราไปกันเลยค่ะ"
พอพูดจบโทโมะกับแก้วก็หันหลังขึ้นบรรไดเข้าไปในตัวพระราขวังเคียงบ็อก
"โอเค! ดีมากเลยครับ"
ตากล้องพูด แก้วก็ส่งไมค์คืนให้ทีมงาน
TOMO SEY:
พดอถ่ายเสร็จแก้วก็หยิบกล้องโพลารอยด์มาถ่ายรูปใหญ่ผมเลยเลี่ยงตัวออกมาหาเพื่อนซี้ที่ผลัดกันถ่ายรูปให้กันอยู่
"อ้าวแก้วละ?"
เคนตะหันมาถามผม
"่ถ่ายรูป"
ผมตอบไม่สนใจ ก่อนจะหยิบกล้องของจองเบมาดูภาพ
"อ้าว แล้วยัยนั้นจะไม่เป็นไรหรอ?"
จองเบถามอีกคน
"วิ่งเล่นอยู่แถวนี้แหละ"
ผมตอบไป 4 คนนั้นอยู่ดีๆก็มองผมเหมือนอยากจะฆ่า
"แกก็รู้นะว่าแก้วเป็นคนที่ไม่ค่อยดูตาม้าตาเรือ"
ป๊อบพูด ผมก็เริ่มรู้สึกอยากจะไปดูยัยทอมบ๋องนั้นซะหน่อยแล้วแต่ก็ยังทำเฉย
"แล้วไง ทีมงานอยู่เยอแยะไม่เป็นไรหรอก"
"6 คนหรอเยอะ? คนที่เดินไปมาในพระราชวังนี้ไม่เยอะกว่าหรอ?"
เขื่อนพูดสมทบ ให้พวกนี้ทำตัวเหมือนเป็นแม่ของแก้วแล้วดุผมที่เป็นพี่ไม่ดูแลน้องเลยแหะ
"ไม่เป็นไรหรอก ......มั้ง?"
ผมเริ่มไม่แน่ใจ
"ไม่ไปดูหน่อยละว่ะ มัวแต่มายืนเถียงอยู่นั้นแหละ"
จองเบพูด
"ไม่....."
ผมพูดไม่ทันจบเสียงผู้หญิงคนนึงก็ร้องขึ้นเป็นภาษาเกาหลี
"กรี๊สสสสสสสสสสสส !นี้เธอเดินดูทางหน่อยสิ!!"
ผู้หญิงคนนั้นร้องออกมาผมหันไปหาจองเบหน้าตื่นๆ
"เห้ย! เบ เขาพูดว่าไงว่ะ?"
"อะไรที่เกี่ยวกับเดินดูบ้างสักอย่างเนี่ยแหละ อ้าวเห้ย!!"
ผมรีบวิ่งไปยังต้นทางเสียงทันที พอออกมาถึงหน้าาพระราชวังคนก็มุงดูอะไรสักอย่างผมก็พึ่งเข้าใจคำว่า เกาหลีมุงก็ตอนนี้ ไม่ได้ต่างอะไรกับไทยมุงสักเท่าไหร่เล๊ยยยย - - ผมแหวกฝูงเกาหลีมุงเข้ามา ก็พบว่าแก้วล้มอยู่หน้าเธอดูอึนสุดๆเพราะไม่รู้ว่าเขาคนนั้นพูดอะไร
'เห้อออ ว่าแล้ว'
ผมนึกใจใจก่อนจะเข้าไปพยุงแก้วขึ้น
"เธอไปทำอะไำรให้เขาโกรธเนี่ย??"
ผมถาม แก้วส่ายหน้า
"เปล่านะ ฉันก็แค่ถ่ายรูปอยู่แต่ไม่ทันระวังก็เลยไปชนเขาเข้า"
แก้วทำหน้านิ่ว ผมหยิบกล้องของแก้วที่มันตกอยู่ข้างๆกันขึ้นมา
"จองเบฝากจัดการด้วย"
ผมบอก จองเบพยักหน้าแล้วผมหันไปมองผู้หญิงที่โวยวายคนนั้นแต่ก็ต้องพบว่าเขาทำหน้าปิ๊งๆใส่จองเบอยู่ผมก็ถอนหายใจ  ผมปล่อยแก้วแต่ก็ต้องทำให้ผมพยุงเธอใหม่อีกครั้งเพราะแก้วทำท่าจะล้มลง
"แสดงว่าเคล็ด?"
ผมถาม แก้หยักหน้า ผมอุ้มแก้วขึ้นมา
"นี้! นายจะทำอะไรอะ!!"
ผมมองร่างบางในอ้อมแขน
"ตำส้มตำมั้งถามได้?"
"แล้วไมนายต้องอุ้มด้วยเล่า!"
"นี้เธอถ้าฉันปล่อยเธอแล้วลงไปเดินได้แบบชิวๆป่านนี้เธอไม่ต้องบอกหรอกฉันปล่อยเธอไปนานแล้ว!"
ผมบอกกึ่งตะคอกยัยแก้วทำท่าจะท้วง
"ถ้าเธอยังไม่หุบปากฉันจะปล่อยเธอลงตรงนี้แล้วเดี๋ยวนี้ด้วย!!"
ผมบอก ร่างบางปิดปากทันที ผมพาเธอเข้าไปนั่งในรถ แล้วเอื่อมไปหยิบกล้องปฐมพยาบาลตรงคอลโซล แล้วหยิบน้ำมันคลายปวดของจองเบมา เพราะจองเบจะพกเอาไว้สำหรับคลายปวดเวลามันเล่นกล้ามและะกีฬา ผมเริ่มจับตรงข้อเท้า
"โอ๊ยย!! เจ็บ!! เบาๆหน่อยได้ม่ะ?"
แก้วทำหน้านิ่วแล้วจับแขนผมแน่น
"ทนหน่อยละกัน"
"โอ๊ยยยยยย!"
"เงียบหน่อยได้มั้ย?"
ผมพูดแล้วค่อยๆนวดตรงที่มันเคล็ดแก้วค่อยๆเงียบลง
"หึ! ดีขึ้นแล้วละสิ"
แก้วพยักหน้า
"ดีแล้ว"
ผมหยิบผ้าม้วนยืดออกมาจากกล่องปฐมพยาบาล แล้วค่อยๆพันที่ข้อเท้าของแก้ว
TOMO END:
 
KAEW SEY:
ฉันมองใบหน้าเขาที่กึ่งหงุดหงิดกึ่งเป็นห่วงอย่างไม่เข้าใจจนเขาเงยหน้าขึ้นมาฉันเลยต้องหันไปทางอื่น
"มองอะไรอะ?"
โทโมะหรี่ตาจับผิด
"ปะ...เปล่าซะหน่อย เสื้อนายสวยดี"
ค่ะแน่นอน ฉันแถ! เขามองเสื้อของตัวเอง
"แค่เสื้อโค้ทธรรมดา เป็นไรมากป่ะ?"
เขาถามงงๆ
"เปล่านี้ย่ะ!"
"อย่าบอกนะว่ามองหน้าฉัน?"
รู้ได้ไง แดดิ้นๆๆๆๆ ><
"หน้ามองตายละ"
ฉันแลบลิ้นใส่อย่างหมั่นไส้ โทโมะเอื่อมมือเอากล่องพยาบาลเก็บ ก่อนจะหันมามองฉัน
"อยู่บนรถก่อน อย่าพึ่งลงไปใหนละ ฉันจะขอไปดูไอ้พวกนั้นก่อน ถ้าเบื่อก็.."
โทโมะหยิบหนังสือมาวางข้างๆฉัน
"หนังสือของฉันอ่านพลางๆไปก่อนละกัน เก็บภาพเสร็จก็คงกลับ เดี๋ยวฉันให้ใครมาอยู่เป็นเพื่อนมั้ย?"
โทโมะถามฉัน ฉันส่ายหน้า
"อืมๆ อย่าลงไปใหนละ ไม่อยากได้ข่าวทอมไทยถูกปาดคอตายที่เกาหลี"
แล้วโทโมะก็หมุนตัวเดินผิวปากไป
"อะ....ไอ้"
ด่าไม่ออกค่ะ
'อ๊ากกกก ผู้ชายอะไรจะดีก็ดีแต่บทจะยั่วโมโหนี้สุดยอดเลยจริงๆนะ!! ><*** '

สนุกมั้ยค่ะ? ไม่่หนุกสินะ TT0TT ยังไงก็เม้น+โหวต ให้กำลังใจกันหน่อยนะค่ะ T T