มันเป็นความรัก หรือ ความลับ : love OR Secret

วันนี้แต่ง 2 ตอนรวดเลย เพราะเมื่อวานเราบอกว่าจะแต่ง 2 ตอนรวดแต่พอดีว่าพาแม่ไปกินข้าวเลยไม่ได้มาแต่งวันนี้เลยมาแต่งชดเชยให้ 2 ตอนรวดเลยนะ ใครที่ยังไม่ได้อ่าน chapter 10 ก็เปิดไปดูก่อนนะ (เดี๋ยวไม่รู้เรื่องไม่ใช่อะไรหรอก ^^)
 
บนรถตู้ที่ทีมงานเช่าไว้ก่อนแล้ว
"พี่หนุ่ยค่ะ เราจะไปใหนก่อนค่ะ"
ฉันที่นั่งอยู่ข้างหลังทีมงานถามพี่หนุ่ยที่นั่งอยู่้ข้างหน้ากำลังกินขนมอย่างเอร็ดอร่อย (ไม่แบ่ง TT0TT)
"อื้ม! ตอนนี้กี่โมงแล้วละ"
พี่หนุ่ยถาม ในปากเต็มไปด้วยขนมเกือบกระเด็นโดนฉันแหนะ ซกมกทีุ่สุด !~ ><
"กี่โมงแล้วเบ"
ฉันหันไปถามคนข้างๆที่อ่านหนังสือนำเที่ยวอยู่ เป็นคนเกาหลีแท้ๆ ทำไมยังต้องอ่านอีกนะ
"9 โมงเช้าครับ"
จองเบบอก โดยไม่เงยหน้าออกมาดูนาฬิกาของตัวเองเลยสักนิด
"นายรู้ได้ไงละย่ะ - -*"
"ก็ฉันพึ่งดูเมื่อกี้ - -"
"9 โมงหรอ อืมมม.....ไปที่พักเลยละกัน"
เจ๊หนุ่ยบอก (เริ่มจะเรียกเจ๊แล้ว)
"อ๋อคะ่"
ฉันยิ้มก่อนจะพิงเบาะเหมือนเดิม อยากกินหนมจัง แล้วสงสัยฉันจะคิดดังไป สักพัก ซองขนมก็มาอยู่ตรงข้างๆหน้าฉัน
"กินม่ะ?"
โทโมะถาม ฉันพยักหน้างึกงัก ก่อนจะรับมา
"ขอบใจนะ"
"อืม"
โทโมะตอบสั้นๆ แล้วก็ไปกินขนมกับเขื่อนต่อ
TOMO SEY:
"โห้วว นั้นมันขนมที่แกชอบนี้เหลือห่อสุดท้ายด้วยขนาดฉันขอแทบตายแกยังไม่ให้กินเลยแต่นี้ยัยนี้ยังไม่ทันพูดอะไรเลยแกให้ซะและ อิจฉาวุ้ย ! ไอ้คน2มาตรฐาน"
ไอ้เขื่อนพูดไม่มองหน้าผมเหมือนพูดลอยๆแต่ผมพอจะรู้ว่ามันพูดถึงผม
"ไม่อยากเห็นทอมแถวนี้ต้องอดตายต่างหาก"
ผมหยิบขนมกินต่อ แต่ยัยทอมบ๋องหันมามองหน้าผมแล้วก็ยื่นขนมคืนมาให้ผมมันยังไม่ได้ถูกแกะด้วย
"เอามาคืนทำไมเล่า! กินๆไปสิ"
"ก็มันเป็นขนมที่นายชอบนี้ ฉันไปซื้อแถวๆโีรงแรมก็ได้ไม่เป็นไรหรอก"
"ยัยบ๋อง! กินๆไปเถอะน๊าาฉันกินของไอ้เขื่อนก็ได้"
ผมไม่รับถุงขนมคืนแล้วก็กินขนมของเขื่อนต่อ
"อะ...อื้ม"
ยัยทอมบ๋องหันกลับไป
"ถามจริงๆเหอะแกชอบแก้วป่ะเนี่ย"
อยู่ดีๆไอ้ปากปีจอก็ถามผมใครน่ะหรอ?
"ถามบ้าอะไรของแกว่ะ ป๊อบไม่มีทางหรอก"
ผมบอกเพื่อนซี้มันถ้าจะบ้านะ ถามอะไรแบบนี้
"อ่อหรออ"
มันทำเสียงล้อ ได้!
"แล้วฟางน้อยๆของแกละ แกชอบฟางรึเปล่า?"
ผมถามกลับทำให้ขนมที่มันจะหยิบขึ้นมากินกลับเข้าไปอยู่ในถุง
"แค่สนใจเว้ยย ไม่ได้ชอบแยกให้ถูกด้วย"
"หรออออ~"
ผมลากเสียงล้อเลียนมัน(เอาคืน) อย่างสนุก ไอ้ป๊อบมันจะรู้มั้ยนะว่าหูมันแดงเป็นลูกตำลึงแล้ว 555+
โรงแรมแดลิม
"หู้ววววววววววว"
ยัยทอมบ๋องลงมาก็เดิินไปนู้นไปนี้ทั่วโรงแรมเลย จนผมต้องจับคอยัยนี้ให้อยู่นิ่งๆ
"อยู่นิ่งๆสักวันนมันจะขาดใจตายหรอห่ะ!"
ผมพูดก็ยัยนี้เล่นร่อนไปร่อนมาจะชนคนนู้นคนนี้เขาทั่วโรงแรมแล้ว อย่าเข้าใจผิดละผมอายคนอื่นเขาต่างหาก - -
"เอาละจ้ะนี้ กุญแจของแก้วกับโมะนะ"
พี่หนุ่ยยื่นกุญแจมาให้ผม ที่ตอนนี้กำลังยื่นมองแก้วที่ซุกซนไปทั่วโรงแรมเลย (เด็กหนอเด็ก)
"อ่อครับ"
ได้ห้องแล้วแหะ แต่ เดี๋ยวนะ!!! 0_0!!!
"เดี๋ยวครับ!!!"
ผมเรียกพี่หนุ่ยเอาไว้ที่ทำท่าจะไปเนียนๆ
"แหะๆ...อะไรหรอจ้ะโทโมะ"
"ไม่ต้องมาแหะๆ เลยนะพี่ หมายความว่าไง? ห้องโทโมะกับแก้วน่ะ!!"
ผมถามอย่างรีบร้อน จะบ้าหรอครับให้ผมนอนกับยัยทอมบ๋องถึงยัยนั้นจะเหมือนทอมแต่ยัยนั้นก็เป็นผู้หญิงนะครับ
"ก็ เขื่อนเขาบอกว่าจะนอนห้องเดียวกันกับป๊อบ ส่วนน้องเคนตะบอกว่าจะนอนกับน้องจองเบ ก็เหลือแค่คู่ของน้องโมะกับแ้ก้วละจ้ะ"
อ้าวเฉยอะ
"แต่ผมเป็นผู้ชายนะครับ"
ผมท้วง
"โุถ่~ น้องโมะขา~ มันนอนแยกเตียงกันไม่เป็นไรหรอกค่ะ"
พี่หนุ่ยพูดหน้านี้สลดเต็มที่
"จองห้องให้ผมใหม่ไม่ได้หรอครับ"
"เราจองไว้ 6 ห้องพอดีเลยนะจ้ะ ตอนนี้มันคงเต็มหมดแล้วพวกที่งานอีก 3 ห้อง ห้องของศิลปินอีก 3 ห้องมันก็ครบแล้วละจ้ะนอนๆไปเถอะค่ะน้องโมะ พี่ไปละนะค่ะ อ๋อ กระเป๋าของน้อง2 คนพี่ให้เขาเอาขึ้นไปให้แล้วนะค่ะ อีก 1 ชั่วโมงมาเจอกันที่ ร๊อบบี้นะค่ะ บายยย"
"ดะ...เดี๋ยวสิครับ"
แล้วพี่หนุ่ยก็ติดเกียร์หมาวิ่งปรี่ไปนู้นทันทีทิ้งภาระอันใหญ่หลวงให้ผม อ้าวซวยและ โมะเอ้ยย จะบอกยัยทอมบ๋องยังไงเนี่ยมีหวังโวยวายแทนผมแน่ และดูเหมือนยัยนั้นจะเล่นซนจนเหนื่อยแล้วก็เลยเดินมาหาผม
"เมื่อกี้เจ๊มาหานายใช่ป่ะ?"
แก้วถามผม ผมพยักหน้า
"กุญแจห้องของฉันหรอ??"
"เออ....ของเรา"
ผมตอบเลี่ยงๆ
"ของเรา??"
นั้นไง เห้อออ เอาว้ะ
"พี่หนุ่ยให้เรานอนห้องเดียวกันน่ะ"
ยัยทอมบ๋องเบิกตากว้าง
"อะ..อะไรนั้นน่ะ ล้อเล่นหรอ??!!"
ยัยนั้นพูดแบบไม่อยากจะเชื่อ
"เดี๋ยวคู่เดี่ยวละ?"
แก้วถามผมต่อ
"คู่"
ผมตอบสั้นๆ ยัยแก้วถอนหายใจ เหอะๆ อะไรจะะขนาดนั้นอยู่กับผมแค่ 2 คืนจะตายแหงะ - -
"หุ่นเธอมันแบนอย่างกับพื้นขนาดนี้ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก"
ผมพูดยัยทอมบ๋องหันขวับมาทันควัน
"ฉันรู้ ! แต่ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงนะ"
ยัยนี้ทำตาเขียว ก่อนจะแย่งกุญแจไปจากมือผม
"ไปได้แล้ว อยากไปดูห้อง"
ยัยทอมบ๋องพูด แล้วเดินไปอย่างลั๊ลล๊าสุดๆ เธอไม่กังวลบ้างเลยรึไงนะ - -
ห้อง 550
"0_0 ว๊าวววววววววววววววว!!"
ยัยนี้กระโดดโลดเต้นไปทั่วห้อง มันเป็นห้องสูท แต่พอไปดูเตียงก็ต้องอ้าปาก
"นะ...ใหน พี่หนุ่ยบอกว่าเตียงคู่ไง ??"
แก้วหันมาหาผม ผมก็ไม่รู้ก็เจ๊เขาบอกเนอะคนอ่านเนอะเป็นพยานให้โมะนะ TT0TT
"ก็พี่หนุ่ยบอกอย่างงี้อะ"
ผมบอก ยัยแก้วหันมาหาผมอย่างขอความเห็น
"อย่ามองฉันแบบนั้นดิ รู้แล้ว! เดี๋ยวไปนอนโซฟาเอง"
ผมพูดอย่างรู้ตัวดี ก็อย่างงี้แหละ โซฟา ผมไปนั่งโซฟาแต่ยัยทอมบ๋อง ก็ดึงผมไปนั่งที่เตียง
"อะไรของเธอเนี่ย??"
ผมหน้าเหวอทันที
"นายนอนนี้นั้นแหละ"
"อ้่าว แล้วเธอจะนอนใหนละ?"
แก้วกลอกตาไปมา ก่อนจะนั่งข้างๆผม
"นอนนี้"
ผมถลึงตาทันที
"นอนนี้!! เตียงเดียวกันอะนะ??!!"
""
พยักหน้า??แ่ม่้เจ้า 0_0!! เธอพยักหน้าครับ
"เธอดูเกมร้่ายเกมรักมากไปรึเปล่าเนี่ยฉันไม่ใช่สายชลผู้ชายที่เธอกำลังเพ้ออยู่นะ 0_0 "
ผมยอมรับว่ายังตะลึงกับกริยาของเธอเมื่อกี้อยู่เลย แก้วทำหน้ามุ่ยก่อนที่หน้าเธอจะแดง
"คือ...ฉันไม่เคยนอนคนเดียวน่ะ แหะๆ"
แก้วยิ้มแห้งๆ
"แต่ฉันได้ข่าวว่าเธออยู่คอนโดคนเดียว?"
แก้วส่ายหน้า
"ฉันจะให้เพื่อนมานอนด้วยตลอดเลยนะเราเช่าห้องข้างๆกันตั้งแต่ตอนม.4เลยย้ายมานอนห้องเดียวกันก็เลยชินซะแล้วตอนนี้นอนคนเดียวไม่ได้แล้วอะ _ _'' "
อ้าว อิ๊บอาย
"เหอะๆ แต่เธอเป็นผู้หญิงฉันเป็นผู้ชาย แยกเพศหน่อยสิเห้ยย!"
ผมเขย่าร่างบางตรงหน้าเบาๆ ประสาทกลับหรอยัยนี้ หรือ โดน 2 สาวจอมแก๋นนั้นแปลงโฉมจนลืมเพศไปแล้ว??
"ก็ฉันกลัว นี้ฉันไม่ชินกับการนอนคนเดียวอะ"
ยัยแก้วหลบตาลง อ้าวแล้วยังไงละที่นี้
"เอาเจ๊หนุ่ยมานอนม่ะ?"
ผมถามไปงั้นแหละ ยังไงพี่หนุ่ยก็ไม่ยอมมาหรอกก็เจ๊เขาได้อยู่ห้องเดียวกันกับทีมงานผู้ชายคนนึงที่ตรงสเป็กแกแล้วนี้แกจะยอมมาหรือ รู้ได้ไงอะหรอ? ไม่งั้นยัยเจ๊นี้คงมานอนเป็นเพื่อนแก้วแทนผมแล้วล่ะ - -
"อื้ม"
ยัยแก้วรับคำแล้วก็ยิ้ม
"บ๋องเอ้ย! ถ้าเจ๊เขามานอนกับเธอได้เจ๊เขาคงมาแต่แรกแล้วแหละ"
ผมบอกแก้วหุบยิ้ม อะไรกันการที่มานนอนกับผมมันเศร้าขนาดนั้นเลยหรา มันหน้าหงุดหงิดนะ แล้วหงุดหงิดทำไมหว่าเรา - - ถ้าจะบ้า
"ก็อย่างงี้แหละเดี๋ยวฉันจะเอาหมอนข้างมากั้นไว้ละกัน ตอนนี้ฉันง่วงมากหลับก่อนนะปลุกด้วยนะ"
อ้าวเห้ย! ยังไม่ทันพูดอะไรเลยยัยนี้ก็หลับซะแล้ว โอ๊ยย
"เห้ออ"
ผมถอนหายใจก่อนจะ เดินเข้าไปอาบน้ำ
'ให้ตาย ผู้หญิงอะไรแปลกชะมัด'
ผมนึกแล้วอดขำไม่ได้

>< เม้น+โหวต ให้ไรเตอร์หน่อยนะค่ะชุ๊บชุ๊บ ><