เสียใจมั้ยถ้าเธอไม่อาจะรักฉันได้
เขียนโดย PGอ่ะน่ะจิ้นพิมกวินค่ะ
วันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 17.32 น.
2) กลัวใจจะเจ็บ(Pim)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อ้าว ฟางมาทำไมที่นี้อ่ะ"
หญิงสาวใบหน้าหวานเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นฟางที่นั่งกอดเขาตัวเองฟุบอยู่กับเข่าหลังสั่นๆ ฟางได้ยินเสียงผู้หญิงเอ่ยทัก
เลยรีบปาดน้ำตาที่ไหล่รินให้ออกจากแก้มใสไป
"อ้าว พิม มาทำอะไรที่นี้หรอ"
ฟางพยามที่จะไม่ให้เสียงมัน แต่ทำไมมันอยากลำบากเหลือเกินน่ะ "พิม"สังเกตใบหน้าที่ดูแดงและหนังตาที่บวม
เจ้อก็เริ่มจะจับใจความได้แล้ว ใช่เธอรู้ เธอรู้ว่าฟางกับป็อปปี้ชอบกัน เธอรุ้ว่ากวินก็แอบชอบฟาง คิดแล้วเศร้าดีจริงๆ
เธอยอมรักจริงๆเลยด้วยความไม่โกหก เธอแอบชอบป็อปปี้มานานแล้วแต่เขาไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาเลย
เธอก็เลยได้แต่อยู่ข้างหัวใจเขา มันได้แค่นั่น...จริงๆ พิมคิดก่อนจะมานั้งข้างฟางใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาให้คนตัวเล็ก
ยิ้งอย่างจริงใจ จนคนตัวเล็กตรงหน้าสัมผัสได้จึงกอดคนตัวโตแล้วร้องไห้อย่างเงียบอยู่อย่างงั้น
"พิม เขาไม่รักเราแล้ว เราเจ็บ! ไหนเขาเคยสัญญากับเราไงว่าเขาจะรักเราอ่ะ เขาโกหกเราใช่มั้ย"
"ใจเย็นๆน่ะ"
ป็อปปี้เดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยเหม่อ โทโมะเห็นดังนั่นเลยอยากรู้ว่าเกิดอะไร ตั้งแต่ไปคุยกับกวินดูเหมือนป็อปปี้
จะเงียบไปเลย ป็อปปี้ลองคิดทบทวนกับคำสุดท้ายของกวิน "นายไม่ผิดหรอก แค่นายไม่ได้เห็นความรู้สึกของ
ฟางเลยไง" จู่ๆป็อปปี้ก็ลุกตัวขึ้นมาแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องเรียน ไปที่ห้องสมุดของโรงเรียนก่อนจะวางรองเท้าไว้
ที่ชั้นของห้องสมุดที่จัดเอาไว้ให้ แล้วรีบวิ่งไปที่โต๊ะที่เขาเห็นฟาง ป็อปปี้ลดเท้าวิ่งลงช้าก่อนจะพิมนั่งลูบหัวคนตัว
เล็กที่ฟุบหลับอยู่บนตักเธอ พิมรู้สึกเหมือนมีใครอยู่ข้างหลังเธอจึงหันไปเจอกับป็อปปี้เธอเริ่มประหม่าเล็กน้อย ●﹏●
"ฟางหลับแล้วหรอ"
ป็อปปี้เดินเข้ามาใกล้ แล้วก้มลงมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้หน้าใสๆเต็มไปด้วยน้ำตา
"อือ หลับไปแล้วน่ะ ป็อปปี้ช่วยเฝ้าฟางให้เราหน่อยได้มั้ย เราต้องไปแล้วน่ะ"
พิมพูดก่อนจะยกหัวฟางออกจากตักก่อนจะดึงมือป็อปปี้ให้นั้งเก้าตัวเมื่อกี้ก่อนจะตั้งหัวฟางไว้ที่ตักป็อปปี้ ก่อนจะ
เดินออกไป เธอโกหกทั้งนั่นที่บอกว่าต้องเข้าเรียน เพราะเธอกลัวใจเธอเจ็บจี๊ดขึ้นมาเมื่อเห็น คนที่เธอรักมองคน
ที่เขารักได้หรอกจริงมั้ย(?) พิมเดินก้มหน้าโดยไม่มองข้างหน้าจนไปชนกับใครเข้า
"โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ ไม่มีเห้นจริงๆขอโทษน่ะ พอดี..>﹏< "
"55+ ไม่เป็นไรค่ะ พี่กวินเอง"
กวินหัวเราะในความเซ่อ ซ่า ของรุ่นน้องอย่างพิมจริงๆเลย พิมเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับรอยยิ้มอบอุ่นของกวินก่อน
จะยิ้มตอบ 。◕‿◕。
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ