เสียใจมั้ยถ้าเธอไม่อาจะรักฉันได้

´¯`·.¸·.>>–» «—<<·.¸¸.·´¯`·.¸¸.¤…   ๑۩۞۩๑ ตกตอนเย็นน ๑۩۞۩๑ ¤¸¸.·´¯`·.¸·.>>–» «—<<·.¸¸.·´¯`·.¸¸.¤…              

ป็อปปี้ลูบหัวคนตัวเล็กที่หลับไปตั้งแต่ตอนเที่ยงจนตอนนี้ก็ยังไม่ตื่นเลย ฟางที่เริ่มจะรู้สึกตัวว่ามีคนลูบหัวจึงผงกหัวขึ้น

และมองคนที่ให้ตนนอนตักได้ตั้งเป็นชั่วโมง ฟางเริ่มมองชัดๆขึ้น

"ป็อปปี้"

ฟางรีบลุกขึ้นจากตักแทบไม่ัทัน เขา เขาจริงๆด้วย ฟางใช้มือเรียวแตะสัมผัสใบหน้า้หล่อเพื่อความแน่ใจ

ป็อปปี้ดูเหมือนจะงงกับการกระทำของคนตัวเล็กตรงหน้า ที่เอาแต่ตบหน้าเขาอยู่อย่างนี้ ป็อปปี้เอื้อมมือไปจับมือ

เรียวก่อนจะประทับจูบที่หลังฝ่ามือแล้วเอามาคลอเคลียที่แก้ม กี่เดือนแล้วไม่ได้แตะสำผัสแบบนี้มานานแล้ว

"ป็อปปี้ ป็อปปี้จริงๆด้วย ฮึก..."

แก้มใสเนียนที่ไร้น้ำตาตั้งแต่ตอนเที่ยงกลับมีน้ำหยดใสไหลรินลงมาแต้มอีกครั้ง น้ำตาหยดนี่ไม่หมายถึงเธอเสียใจ

น้ำตาหยดนี้ไม่ได้หมายความว่าเธอเศร้าใจ แต่มันหมายความว่าเธอดีใจเหลือเกินที่ได้เจอเขา

"ไม่ร้องน่ะ ป็อปขอโทษน่ะค่ะคนดี ที่ป็อปไม่สนใจเราเลย"

นิ้วเรียวหนาเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุดออกไป ฟางโผล่เข้ากอดป็อปปี้ด้วยความดีใจ

"ป็อป ไม่หนีฟางไปอีกแล้วใช่มั้ย"

ป็อปปี้ก็ได้แต่เงียบ เขาไม่รู้อนาคตจะเป็นยัง  เขายังไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำ

"ฟาง ป็อปว่าเรากลับบ้านกันเถอะเดี๋ยวป็อปไปส่งน่ะ"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สั้นไปหน่อย ไม่ด่ากันใช่มั้ยค่ะ ยังไงช่วยเม้นให้หน่อยน่ะค่ะ  >0<

ขอบคุณทุกเม้นเลยน่ะค่ะที่เม้นให้ รักคนเม้นน่ะค่ะ >>>.<<< ❤ ❥