Oh my love! โอตาคุแว่นสุดซี๊ด จะกรีดหัวใจหนุ่มสุดแซ่บ

 หลังจากที่เจอกับบุคคลอันตรายของโรงเรียนแห่งนี้ เซนร์จึงเดินมาที่ห้องเรียนของเธอ เธอก้าวเดินอย่างช้าๆ เสียงลมหายใจแผ่วๆ ผมสีดำที่ผูกรวบจนเรียบร้อย สายลมเย็นอ่อนๆ ฝ่าเท้าของเธอค่อยๆเดินก้าวไปในห้องเรียนอย่างช้าๆ แต่...ทำไมกลับมีบุคคลแปลกหน้าอยู่ในห้องเรียนนี้ด้วย (?)
"หืม? นายคือใคร?"
"ค..ครับ!..ขอโทษที่เข้ามาก่อนตอนเข้าเรียนนะครับ!"
"ก็ไม่ได้ว่าซักหน่อย..นายจะเข้ามาในห้องเรียนตอนไหนก็ไม่เกี่ยวกับฉัน สิ่งที่ฉันถามคือ..นายเป็นใคร?"
"ผม..บาซึกิ นักเรียนญี่ปุ่นที่เข้่ามาเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศไทยครับ...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ.."
"อืม..ถึงนายจะพูดอย่างนั้น ฉันก็คงจะอยู่คุยกับนายเยอะมากไม่ได้หรอกนะ" เซนร์เดินไปที่โต๊ะที่นั่งของเธอ ที่อยู่ใกล้ๆกับทีที่ซึบากิ หรือ เด็กใหม่คนนั้นยืนอยู่ เธอวางกระเป๋าลงบนเก้าอี้ไม้อย่างดีของโรงเรียนเบาๆ 
"ท...ทำไมเหรอครับ?"
"เดี๋ยวเข้าเรียนก็รู้เองนะ.."
"คุณใส่แว่นแล้วน่ารักดีนะครับ! ^^"
"หืม? ข..ขอบคุณ นานๆนะมีคนชมซักที นายก็ใส่แว่นหนิ แว่นแบบนี้ราคาแพงหนิ! - -"
"ก็เเพงหน่อยหละครับ! ^^"
"อืม..ฉันว่างคุยได้ไม่นาน ค่อยเจอกันตอนเข้าเรียนแล้วกันนะ"
"ครับ..."
 เธอเดินออกมาจากห้องเรียนทันที สีหน้าของเธอค่อยๆแดงฉ่าออกมา เพราะ ความเขินอายเล็กน้อยจากที่มีคนชมเรื่อง แว่นตาของเธอ เหมือนพวกเก็บกดทางด้านจิตใจยังไงอย่างงั้น
 
 ...โฮมรูม...
"อ้าวๆ! นักเรียนทุกคน..วันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่ในห้องเรานะ เอ้า!..บาซึกิ มานี้สิ" 
 อาจารย์วันกลางคนที่ยืนอยู่หน้าชั้นเรียนได้เรียนเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องเรียน ผมสีฟ้าที่ออกน้ำเงินจัดทรงอย่างดี แว่นตากรอบสีน้ำตาลอ่อน สายตาที่แหลมคม ใบหน้าที่หล่อเหลาจนนักเรียนหญิงบางคนจะเป็นลม ยกเว้นแต่เธอ..เซนร์ เธอนั่งมองอย่างเซ็งจิต เพราะเหตุผลหลายอย่าง
"ว้าย! ดูสิหล่อมากเลย ><"
"นั้นสิ!..ดูสิเค้ามองมาที่ฉันด้วย! >O<" เหล่านักเรียนสาวพากันกรี๊ดกร๊าดหนุ่มคนใหม่กันอย่างเมามัน
"สวัสดีทุกคนครับ!..ผมชื่อ บาซึกิ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" เขายิ้มออกมา รอบยิ้มที่ละลายหัวใจของนักเรียนสาวในห้องจนหมด 
"บาซึกิไปนั่งใกล้ๆ กับ..เซนร์ เค้านะ รู้จักมั้ยคนไหน?"
"อ๋อ..คุณเมื่อเช้านี่เอง ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ! ^^"
"หือ? อืม..."
"อาจารย์ค่ะ! เปลี่ยนที่ให้บาซึกิคุงเค้าไม่ได้เหรอคะ?"
"ใช่ค่ะ อาจารย์ ยัยนั้นเดี๋ยวก็ฆ่าบาซึกิคุงได้หรอกคะ!"
"จริงค่ะ อาจารย์!..."
 เสียงของนักเรียนสาวมากมายที่คัดค้านการจัดที่นั่งให้กับเด็กใหม่ แต่ เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะ ยังไงๆก็เป็นแบบนี้ตลอด เธอเม่อมองไปที่นอกหน้าต่าง (ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง) ต้นไม้มากมายที่อยู่จัดวางอย่างสวยงาม แต่...มันเหมือนโดนบังคับ ดอกไม้ที่สีสวยสด ท้องฟ้าสีสวย ก้อนเมฆสีขาว น่ารักเป็นบ้า...^///^ 
 เธอมองท้องฟ้าที่แสนสวยงามโดยไม่สนใจสิ่งอื่น พร้อมคิดว่า...ท้องนี้มัน..น่ารักชะมัด แต่เพราะ เสียงดังจากการต่อเถียงกันระหว่างนักเรียนหญิงกับอาจารย์ และ มีนักเรียนชายส่วนอื่นนั่งเซ็งไปตามๆกัน และ อารมณ์ของเซนร์ก็หลุด
"นี่...จะเสียงดังก็เกรงใจกันบ้างสิ!...หนวกหูเป็นบ้า!!! =*="
"เฮือก!....=[]=" ทุกคนในห้องเรียนต่างตกใจ แล้วเงียบอย่างรวดเร็ว บรรยายกาศในห้องเรียนเริ่มน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ บาซึกิจึงเดินมานั่งที่ที่อาจารย์จัดไว้ให้ 
"ขอโทษนะครับ..."
"ไม่เป็นไร! เป็นแบบนี้ตลอดแหละ! - -*"
"ออ...ครับ"
"ให้ตายเถอะ เหมือนเทวดากับหมาวัดเลยเหอะ! =3="
"นั้นสิ!...ไม่เข้ากันเลย! =0=" เสียงนินทามากมายที่ดังเข้ามาในหูของเธออย่างชัดเจน แต่ เธอก็ไม่ได้สนใจมัน....รู้แต่ว่า...ทำไมต้องมาทำอารมณ์แบบนี้ทุกทีเลยนะ