Oh my love! โอตาคุแว่นสุดซี๊ด จะกรีดหัวใจหนุ่มสุดแซ่บ

 หลังจากที่เจอกับบุคคลอันตรายของโรงเรียนแห่งนี้ เซนร์จึงเดินมาที่ห้องเรียนของเธอ เธอก้าวเดินอย่างช้าๆ เสียงลมหายใจแผ่วๆ ผมสีดำที่ผูกรวบจนเรียบร้อย สายลมเย็นอ่อนๆ ฝ่าเท้าของเธอค่อยๆเดินก้าวไปในห้องเรียนอย่างช้าๆ แต่...ทำไมกลับมีบุคคลแปลกหน้าอยู่ในห้องเรียนนี้ด้วย (?)

"หืม? นายคือใคร?"

"ค..ครับ!..ขอโทษที่เข้ามาก่อนตอนเข้าเรียนนะครับ!"

"ก็ไม่ได้ว่าซักหน่อย..นายจะเข้ามาในห้องเรียนตอนไหนก็ไม่เกี่ยวกับฉัน สิ่งที่ฉันถามคือ..นายเป็นใคร?"

"ผม..บาซึกิ นักเรียนญี่ปุ่นที่เข้่ามาเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศไทยครับ...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ.."

"อืม..ถึงนายจะพูดอย่างนั้น ฉันก็คงจะอยู่คุยกับนายเยอะมากไม่ได้หรอกนะ" เซนร์เดินไปที่โต๊ะที่นั่งของเธอ ที่อยู่ใกล้ๆกับทีที่ซึบากิ หรือ เด็กใหม่คนนั้นยืนอยู่ เธอวางกระเป๋าลงบนเก้าอี้ไม้อย่างดีของโรงเรียนเบาๆ 

"ท...ทำไมเหรอครับ?"

"เดี๋ยวเข้าเรียนก็รู้เองนะ.."

"คุณใส่แว่นแล้วน่ารักดีนะครับ! ^^"

"หืม? ข..ขอบคุณ นานๆนะมีคนชมซักที นายก็ใส่แว่นหนิ แว่นแบบนี้ราคาแพงหนิ! - -"

"ก็เเพงหน่อยหละครับ! ^^"

"อืม..ฉันว่างคุยได้ไม่นาน ค่อยเจอกันตอนเข้าเรียนแล้วกันนะ"

"ครับ..."

 เธอเดินออกมาจากห้องเรียนทันที สีหน้าของเธอค่อยๆแดงฉ่าออกมา เพราะ ความเขินอายเล็กน้อยจากที่มีคนชมเรื่อง แว่นตาของเธอ เหมือนพวกเก็บกดทางด้านจิตใจยังไงอย่างงั้น

 ...โฮมรูม...

"อ้าวๆ! นักเรียนทุกคน..วันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่ในห้องเรานะ เอ้า!..บาซึกิ มานี้สิ" 

 อาจารย์วันกลางคนที่ยืนอยู่หน้าชั้นเรียนได้เรียนเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องเรียน ผมสีฟ้าที่ออกน้ำเงินจัดทรงอย่างดี แว่นตากรอบสีน้ำตาลอ่อน สายตาที่แหลมคม ใบหน้าที่หล่อเหลาจนนักเรียนหญิงบางคนจะเป็นลม ยกเว้นแต่เธอ..เซนร์ เธอนั่งมองอย่างเซ็งจิต เพราะเหตุผลหลายอย่าง

"ว้าย! ดูสิหล่อมากเลย ><"

"นั้นสิ!..ดูสิเค้ามองมาที่ฉันด้วย! >O<" เหล่านักเรียนสาวพากันกรี๊ดกร๊าดหนุ่มคนใหม่กันอย่างเมามัน

"สวัสดีทุกคนครับ!..ผมชื่อ บาซึกิ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" เขายิ้มออกมา รอบยิ้มที่ละลายหัวใจของนักเรียนสาวในห้องจนหมด 

"บาซึกิไปนั่งใกล้ๆ กับ..เซนร์ เค้านะ รู้จักมั้ยคนไหน?"

"อ๋อ..คุณเมื่อเช้านี่เอง ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ! ^^"

"หือ? อืม..."

"อาจารย์ค่ะ! เปลี่ยนที่ให้บาซึกิคุงเค้าไม่ได้เหรอคะ?"

"ใช่ค่ะ อาจารย์ ยัยนั้นเดี๋ยวก็ฆ่าบาซึกิคุงได้หรอกคะ!"

"จริงค่ะ อาจารย์!..."

 เสียงของนักเรียนสาวมากมายที่คัดค้านการจัดที่นั่งให้กับเด็กใหม่ แต่ เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะ ยังไงๆก็เป็นแบบนี้ตลอด เธอเม่อมองไปที่นอกหน้าต่าง (ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง) ต้นไม้มากมายที่อยู่จัดวางอย่างสวยงาม แต่...มันเหมือนโดนบังคับ ดอกไม้ที่สีสวยสด ท้องฟ้าสีสวย ก้อนเมฆสีขาว น่ารักเป็นบ้า...^///^ 

 เธอมองท้องฟ้าที่แสนสวยงามโดยไม่สนใจสิ่งอื่น พร้อมคิดว่า...ท้องนี้มัน..น่ารักชะมัด แต่เพราะ เสียงดังจากการต่อเถียงกันระหว่างนักเรียนหญิงกับอาจารย์ และ มีนักเรียนชายส่วนอื่นนั่งเซ็งไปตามๆกัน และ อารมณ์ของเซนร์ก็หลุด

"นี่...จะเสียงดังก็เกรงใจกันบ้างสิ!...หนวกหูเป็นบ้า!!! =*="

"เฮือก!....=[]=" ทุกคนในห้องเรียนต่างตกใจ แล้วเงียบอย่างรวดเร็ว บรรยายกาศในห้องเรียนเริ่มน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ บาซึกิจึงเดินมานั่งที่ที่อาจารย์จัดไว้ให้ 

"ขอโทษนะครับ..."

"ไม่เป็นไร! เป็นแบบนี้ตลอดแหละ! - -*"

"ออ...ครับ"

"ให้ตายเถอะ เหมือนเทวดากับหมาวัดเลยเหอะ! =3="

"นั้นสิ!...ไม่เข้ากันเลย! =0=" เสียงนินทามากมายที่ดังเข้ามาในหูของเธออย่างชัดเจน แต่ เธอก็ไม่ได้สนใจมัน....รู้แต่ว่า...ทำไมต้องมาทำอารมณ์แบบนี้ทุกทีเลยนะ