เป็นเพราะรักใช่ไหม

วันรุ่งขึ้น
"ห๊า!!! นายล้อเล่นใช่ไหม!"แก้วตะโกนลั่น เมื่อโทโมะบอกไม่ได้ทำงานมาให้
 
"ป่าว เมื่อวานฉันลืม โทษที"โทโมะตอบหน้าตาเฉยแล้วฟุบโต๊ะไป
 
"นี้! ลุกมาก่อน!!  ทั้งที่นายรับปากแล้วนะ ?"แก้วกระชากเสื้อให้โทโมะลุกขึ้นมา
 
"โอ๊ย! อะไร ยิ่งง่วนอยู่!!" โทโมะลุกขึ้นมาโวยวายแล้วนั่งลงไปเหมื่อนเดิม                                        
 
"ขอโทษ คนมันลืม!" โทโมะพูดแล้วทำหน้าเซ็งๆ
 
"นายโทโมะบ้า!"แก้วพูดแล้ว นั่งอย่างคนอารมณ์เสีย แล้วรีบเอางานที่ฝากโทโมะไว้มาทำ
 
"ไม่ทันหรอกแก้ว อีก 5 นาทีเอง"โทโมะพูดอย่างคนใจเย็น
 
"ก็มันเป็นความผิดนายนิ! ถ้าไม่ช่วยก็ไม่ต้องขวาง!"แก้วด่าโทโมะ แล้วหันกลับไปปั่นงานต่อ               
โทโมะก็ไม่ใส่ใจและไปนั่งที่
 
"ครูมาแล้วๆ"เสียงหัวหน้าห้องทำให้แก้วที่กำลังปั่นงานอยู่ต้องผงะ
 
"โอ๊ย ปั่นไม่ทัน!"แก้วพูดแล้วนวดมือเบาๆ  
 
"นักเรียนคนไหนทำงานเสร็จนั่งลงได้"แล้วจากนั้นคนทั้งห้องก็นั้นงลงเหลือแต่คู่แก้ว                        
คู่มองเขม่นมาที่แก้วทันที
 
"จริญญา! วิศวะ!  เธอยังไม่เสร็จอีกหรอ"เสียงที่เยือกเย็นแต่ฟังแล้วดูดุๆ จนทำให้ขนลุกเลย
 
"คือว่า หนูเหลือหน้า 6 หน้าเดียวค่ะ"แก้วก้มหน้าเพราะกลัวครูคนนี้เอามากๆ ส่วนโทโมะก็ทำหน้าเฉยๆ
 
"ไม่ต้องแก้ตัว เธอไปทำหน้า 6,7,14,16  หกชุด!"แก้วพยักหน้ารับแล้วนั่งลง โทโมะก็นั่งลง
 
พักกลางวัน
"อ้าวไอ้โมะไปกินข้าวกัน"เสียงป๊อปปี้ทักโทโมะ โทโมะพยักหน้ารับ
 
"นี้โทโมะบัดดี้แก้วป่ะ"เสียงหวานๆเอ๋ยขึ้น โทโมะมองค้างนิดๆแต่ก็ไม่ติดใจอะไร
 
"อืม ทำไมหรอ ?"โทโมะถามฟาง
 
"อ๋อ แก้วหล่ะ ??"ฟางถามโทโมะ โทโมะก็ทำหน้างงๆเล็กๆ
 
"ไม่รู้สิ อยู่บนห้องมั้ง"โทโมะพูด 
 
"อ่าๆ อ๋อๆ ฉันชื่อฟางนะ บัดดี้ป๊อปปี้ ^^"ฟางพูดแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน
 
 
ข้างบนห้อง T
"โอ๊ย ยากจริง! รู้งี้ตั้งใจเรียนดีกว่า"แก้วบ่นกับตัวเอง และส่ายหัวเบาๆ 
 
"แก้วววว อยู่ไหม ???"เสียงหวานๆของฟางตะโกนแล้วชะโงกเข้ามาในห้อง
 
"อ้าว แก้วทำไรอ่ะ"เมื่อเห็นว่าแก้วอยู่ฟางเลยเดินเข้ามาหา
 
"ทำงานน่ะ ฟางช่วยหน่อยสิ หน้านี้ไม่ค่อยเข้าใจ"แก้วยืนหนังสือให้ฟางดู ฟางอ่านไปได้สักพักก็ทำหน้ามึน
 
"เอ่อ...ขอโทษนะแก้ว ห้องฟางยังไม่ได้เรียนบทนี้เลย"ฟางพูดแล้วทำสีหน้าขอโทษ
 
"ไม่เป็นไรๆ เดี่ยวแก้วทำเองก็ได้"แก้วพูดแล้วลอง คิดในกระดาษทด
 
"ไปกินข้าวกัน"ฟางชวนแก้ว
 
"เอ่อ ขอโทษนะ ตรงนี้งานยุ่งมาก ฟางไปกินเถอะ"แก้วยิ้มให้เล็กน้อยแล้วหันไปทำหน้าเครียดกับงาน
 
"จ้าๆ ไปแล้วนะ"ฟางพูดแล้วเดินออกไปจากห้อง
 
 
 
"แก้ว ทำไมไม่ไปกินข้าว"โทโมะถามเมื่อ เข้ามาในห้องเห็นแก้วนั่งทำงานอย่างเคร่งเครียด
 
"ทำงาน"แก้วพูดในขณะที่ทำงานอยู่
 
"ไปกินข้าวซะ"โทโมะพูด
 
"ทำงาน"แก้วตอบคำพูดเดิม 
 
"ไปซื้อน้ำให้หน่อย"โทโมะพูดแล้วยื่นเงินให้
 
"ทำงาน"แก้วตอบด้วยคำด้วย จนโทโมะชักลำคาญ
 
"ทำงาน! ทำงาน! มัยสำคัญอะไรนักหนา!!"โทโมะตะคอกใส่แก้ว แก้วไม่ตอบแล้วทำงานต่อ
 
แคว๊ก!
 
"เห้ย!"แก้วร้องเสียงหลงเมื่อ โทโมะดึงงานที่ทำมาเกือบชั่วโมง แล้วฉีกอย่างไม่มีใยดีกับมัน 
 
"ไม่มีงานแล้ว ไปซื้อน้ำให้ได้ยัง"น้ำตาแก้วแทบร่วง เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่แคร์งานที่เธออดทนทำ
 
"นายเป็นบ้าอะไรน่ะ! งานนั้นฉันต้องส่งพรุ่งนี้นะ"แก้วเดินมากระชากเสื้อโทโมะ
 
"ตั้งพรุ่งนี้ เดี่ยวเธอค่อยทำก็ได้!!"แก้วปล่อยเสื้อ และกำมือแน่น เพราะตอนนี้อยากต่อยหน้าโทโมะมาก
 
"จะไปไหน!"โทโมะถามเมื่อเห็นแก้วหอบหนังสือ เดินออกไป
 
 
ห้องสมุด
"โอ๊ยต้องเริ่มใหม่หมดเลยหรอเนี้ย แผ่นที่นายนั้นฉีกก็ไม่รู้ไปไหนแล้ว เฮ้อออ"แก้วบ่นแล้วลงมือทำงาน  
ไปเรื่อยๆ จนลืมดูเวลา
 
17:50
"หนูๆ ห้องสมุดจะปิดแล้วนะ"บรรณาธิการ บอกแก้วที่ยังทำงานอยู่
 
"คะ ?"แก้วพูด แล้วยกนาฬิกาขึ้นมาดู 
 
"อ๊ากก จะ 6 โมงแล้วหรอเนี้ย"แก้วพูดแล้วหอบของเดินออกไป แล้วตรงไปเอากระเป๋าที่ห้อง
 
"กลับกันหมดแล้วหรอ"แก้วพูดคนเดียวแล้วหยิบกระเป๋าแล้วกลับบ้าน
 
 
บ้านแก้ว
"พี่แบงค์อยู่ไหม"แก้วพูดแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องพี่ชาย
 
"อ้าว มีไร ?"แบงค์ถาม
 
"ช่วยทำงานหน่อย แก้วไม่ค่อยเข้าใจ"แก้วพูดแล้วเข้าไปในห้อง
 
"ไหนๆ"แบงค์ถาม แก้วเลยยืนหนังสือให้แบงค์ 
 
"ช่วยทำหน้า 14 สองข้อล่างนะ แล้วก็หน้า 16 นะ"แบงค์พยักหน้าแล้วเอางานมาทำ                    
ส่วนแก้วก็ทำงานส่วนของแก้ว
 
 
 
 
"เสร็จแล้ว"แก้วกับแบงค์พูดพร้อมกัน
 
"พี่แบงค์ ลอกทั้ง 4 แผ่นเนี่ยให้ที พี่ทำ 3 แก้วทำ 3"แก้วสั่งแบงค์
 
"โห่ ไม่เอาๆ"แบงค์ปฏิเสธทันที
 
"นะๆช่วยน้องหน่อย เดี่ยวแนะนำสาวให้"แก้วพูด เมื่อได้ยินเรื่องเกี่ยวกับสาวๆ                                
แบงค์ก็จับปากกามาลอกใส่กระดาษทันที
 
"ที่งี้ เร็วเชียว 555"แก้วพูด แล้วทั้งสองก็ช่วยกันทำงานจนเสร็จ
 



ตอนนี้มันแปลกเนอะ คือมันเบลอๆนิดนึง  555