Heart of the wolf...Is you

     ฉันเดินตามฟีฟ่ามาเลื่อยๆ(บ้านหรือคฤหาสน์ใหญ่โตโครตตต)จนมาถึงห้องที่มีประตูยักษ์หนาเตอะอยู่ ฟีฟ่าทำท่าเหมือนจะเดินไปเปิดประตูแต่เขาชะงักแล้วหันมายิ้มให้ฉัน อะ...อะไรย๊ะ =   =;       "เปิดประตูสิครับ ^^"  นั้นไง       "จะไหวหรอค่ะเนี้ย"        " ^____^"  เขาไม่ตอบอะไร ฉันจึงลองใช้ฝ่ามือแนบลงที่ประตูแบบผลักทั้งข้างด้าน...แล้วออกแรงดัน โหย...หนักจริงไม่ขยับเลย อื๊ฟฟฟ >[]<         "อุ๊ฟ! ฮ่าๆๆ"         " = [ ] =!?" เขาเดินไปที่เสาหลังประตูแล้วเอื้มมือเข้าไปกดอะไรสักอย่างที่มุมตรงนั้น ซึ้งฉันยืนอยู่ตรงนี้มองไม่เห็นเลย ก่อนที่ประตูมันจะดังแกร๊ก ขะ เขาหลอกฉัน!???         "ว่าไง! ใคร!? ฉันไม่ว่าง! แค่นี้นะ! ไปตายซะ!"  O[]O...มีเสียงผู้หญิงดังออกมาจากลำโพงตัวจิ๋วด้านซ้ายของประตู ระ...รัวเป็นชุดเลยแหะ         "ผมฟีฟ่าเองครับ เปิดประตูให้ผมหน่อย..." ยังไม่ทันที่จะพูดจบประโยคประตูก็ถูกแขนบางๆผลักให้เปิดออกจากด้านใน น่ารักจัง *0* เธอสูงประมาณร้อยหกสิบเจ็ดได้ ผมสีดำทำให้ตัดกับนัยน์ตาสีเหลืองเงาๆราวอัญมณี แต่สีหน้าของเธอแทบทำให้ฉันอยากวิ่งเข้าไปโกยความสวยของเธอเข้าที่เดิม เธอทำหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ ใช้สายตามองไปมางฟีฟ่าก่อนที่จะไล่สายตามาทางฉันตั้งแต่เท้าจรดหัว          "ยัยนี่เป็นใครหนะ" ริมฝีปากเล็กๆของเธอพูดขึ้น เอิ่ม...สวย...แต่มารยาท... =  =++         "ฉันชื่อ เนเวียร์ เซ็วเบี้ยน จ๊ะ ขอเข้าไปดูโทมัสหน่อยได้มั๊ย?"         "ฉันถามเธอหรอ?"          "............."  กรี๊ดดดด ไม่ได้ๆ อย่าดิสแตกนะ เราเป็นนางเอกนะเนเวียร์...ใจ-เย็น-ไว้...นะ วู๊...          "เอ่อ.... แคท นี่ เนเวียร์ ...เนเวียร์นี่แคทรีนครับ ^^;" ไม่ต้องฝืนยิ้มขนาดนั้นก็ได้นะฟีฟ่า T^T ฉันอยากร้องไห้แล้ววว          "โทมัสเป็นไงบ้างค่ะ" ฉันเอ่ยปากถาม แล้วก็ได้รับคำตอบที่สุภาพกลับมา ^^          "สะ-บาย-ดี-ม๊ากกกก พอใจรึยัง!?"            "ค่ะ... T^T"           "เสียงใครหนะ แคท! ฟีฟ่ารึป่าวให้เข้ามาสิ"            "โทมัส!?" ฉันชะโงกหน้าเข้าไปแต่แคทรีนกลับเอนตัวบังไว้ เสียงนี่ โทมัสแน่ๆ เข้าไม่เป็นอะไรแล้วหรอ!?           "แคทครับ ให้เราเข้าไปเหอะ ผมจะไม่รบกวนอะไรมากหรอกนะ" เมื่อฟีฟ่าพูด แคทสบัดเชิดใส่ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องโดนเปิดประตูทิ้งไว้ ...เข้าไปได้สักที           "ของคุณครับ...แคท! =   =" นั้นแหละฟีฟ่า! เล่นมันเลยๆ >[]< อ๊ะ! ฉันล้อเล่นนะ -3-... ฉันกับฟีฟ่าเดินเข้ามาในห้องแต่ภาพที่เห็นตรงนั้นมันทำให้ฉันเจ็บจี๊ดเข้าขั่วหัวใจ....           "โทมัส..." ฉันเผลอปากพูดอย่างลืมตัว เจ้าของชื่อชะงักเล็กน้อย เขาคงรู้ทันทีว่าคนที่เรียนเขาคือใคร ฉันนึกว่าเขาคงนอนนิ่งขวดน้ำเกลือเรียงกันเป็นตับ แต่นี่....เข้ากำลังนั่งขัดสมาดกับพื้น จอยเกมส์เพลย์ เน้นนะค่ะ! จอย-เกมส์-เพลย์ ที่เขาถืออยู่ในมือหักดังเป๊าะ! ราวกับว่ามันเป็นแค่แครกเกอร์            "เนเวียร์..." โทมัสคงอึ้งเหมือนกัน เราประสานตากันถึงสิบวิ เนื้อตัวของโทมัสตอนนี้มีผ้าพัดเต็มไปหมดอย่างกับมัมมี่ แต่ดูถ้าทางเขาไม่ได้เป็นอะไรเลยหนิ =  =++          "เอ่อ...ขอโทษที่แทรกนะครับ แต่ในเมื่อรู้จักกันอยู่แล้ว ช่วยอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ผมฟังได้มั๊ยครับ! ^^;"