Heart of the wolf...Is you

       "เฮ๊ย! พวกแก! รีบพาโทมัสไปปถมพยาบาลที่ห้องพักใหญ่! แล้วติดต่อหาแคทรีนให้กลับมาที่ฝูงด่วน!" หมาป่าหนุ่มเรือนผมสีทองพูดสั่นคนในฝูงดังกึกก่อง เหล่าหมาป่าคนอื่นๆต่างก็เร่งทำตามคำสั่งอย่างไม่รอช้า
      "ให้รายงานเรื่องนี้กับ 'โฮส' รึป่าวครับ" ชายคนหนึ่งพูดขึ้นในระหว่างที่กำลังวุ่นวาย หมาป่าหนุ่มจึงชี้หน้าแล้วตั้งใจตะโกนสุดเสียง
      "ใครเอาเรื่องนี้ไปบอก 'เฟค' ต้องตาย!!"  สิ้นเสียงนั้น ทุกคนต่างพากันก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของตนเองต่อไป เพราะรู้ดีว่า ผู้ชายคนนี้ไม่มีคำว่า 'ล้อเล่น' อย่างแน่นอน "ส่วนแก! 'ฟีฟ่า' มากันฉัน"
      "ครับ.."
   เมื่อมาถึงห้องคลังซึ่งไม่มีคนอยู่ หมาป่าหนุ่มจึงเริ่มบทสนทนาทันที
       "แกพายัยนั้นเข้ามาในเขตเรา!"
       "ผมว่าเขาก็กำลังแย่เหมือนคนที่อยู่ในเมือง..."
       "แล้วทีนี้แกจะแก้ตัวยังไงกับเธอ" ฟีฟ่า...ก้มหน้านิ่งก่อนที่จะพูดลอดเสียงออกมาเบาๆ
       "ผมขอรับผิดชอบเรื่องนี้เองครับ"
       "ขอให้ได้อย่างนั้นจริงๆนะฟีฟ่า แกยังอายุน้อย ได้เลื่อนขั้นนี่ก็เป็นความสามารถที่มีน้อยคน แกถ้างานนี้พลาดฉันคงต้องลดขั้นแก ....โฮมนี่ทุกคนเปรียบเสมือนครอบครัวยังไงก็ฝากด้วยหละ"
       "ขอบคุณครับ..."
       "แต่! ...ห้ามให้เธอเข้ามาในเขตลานฝึกกับโซนด้านหลังโฮมเด็ดขาด...อ๋อ! แล้วก็อย่าพึ่งให้เธอออกจากที่นี่ด้วย ข้างนอกดูท่าไม่ดี ไม่รู้ว่าฝั่งทางนู้นเคลื่อนไหวหรือทำอะไรแล้วบ้างต้องตรวจสอบให้แน่ชัดก่อน จัดที่อยู่ให้เธอไปก่อนหละ"
       "ได้ครับ"
       "อือ มีเรื่องเท่านี้แหละ เดี๋ยวฉันออกไปลาดตระเวรแถวเขตดู ไปละ" เมื่อชายหนุ่มพูดจบร่างร้อยแปดสิบสองเซ็นต์ ก็กลายเป็นสุนัขป่าสีขาวหลังทองตัวใหญ่ราวเกือบสองเมตร วิ่งกระโจนออกจากตัวคลังสู่ด้านนอกที่หิมะกำลังกระหน่ำอย่างหนาวเน็บทันที นัยน์ตาสีฟ้าคู่สวยกวาดมองไปรอบๆจับความเคลื่อนไหวเพียงน้อยนิดทั่วผืนหิมะหนา....
     ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนอยู่เดียวดายในคลังใหญ่ เขาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
       "คิดถูกรึป่าววะเนี้ย ที่พามนุษย์เขามา...เหมือนเอาเนื้อสดหอมๆวางในปากเลยนะแบบนี้" เขาพูดพลึมพลัมกับตัวเองพลางเอาเท้ากวาดหิมะกรบรอยเท้ายักษ์ราวกับหมีตัวใหญ่ของเมื่อสักครู่นี้ "เฮ๊อ...หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆเลยฟีฟ่าเอ๊ย!"
   ฉันยังคงนั่งค้างอยู่ตรงบรรได...นี่มันเรื่องจริงหรอเนี้ย...มนุษย์หมาป่ามีจริงๆ? ฉันพยายามไม่สบตากับพวกที่เดินผ่านไปมาแน่นอนว่าพวกเขาจ้องมาทางฉัน ก็ฉันก็ไม่รู้จะไปหลบตรงไหนหนะสิ ทำไงดี T^T...
       "ขอโทษนะค่ะ คือว่าตอนนี้โทมัสอยู่ที่ไหน?" ฉันถามชอยคนนึงที่เดินผ่านมาหน้าตาถือว่าดีเลยหละ นัยน์ตาสีเหลืองแก่ดูโดดเด่น...คนแถวนี้มักมีสีตาแปลกๆเท่าที่ฉันสังเกตุ...หมาป่า?...คงไม่ใช่หละมั้งงงง แต่เมื่อเขาหยุดแล้วหันมาสบตากับฉันนัยน์ตาสีประหลาดนั้นกลับหายไป...มันเป็นสีดำเหมือนๆคนทั่วไป ราวกับตาฝาด...เอ๊ะ?หรือว่าฉันจะตาฝาดจริงๆ =   =
        "มาหาโทมัส....ตามผมมาเลยครับคุณผู้หญิง ^^"
        "ขอบคุณค่ะ ^^" เมื่อฉันยื่นมือไปจับมือเขาตามมารยาท อยู่ๆผู้ชายตรงหน้าก็ถูกกระชากจนเซไปด้านหลัง
       "เฮ่ ให้มันน้อยๆหน่อยนี่แขกผมเองครับ" ฟีฟ่า!?
       "แขกนายเองเรอะ?...งั้นก็ดูแลให้มันดีๆหน่อยหละ กลิ่นหอมๆแบบนี้หลายคนแถวนี้คงอดใจไม่ไหวหรอกนะ...."
       "ระวังคำพูดหน่อยนะกายส์" ฟีฟ่าพูดเสียงเข้ม แต่คนที่ชื่อกายส์กลับมองกลับมาด้วยท่าทีหาเรื่อง
       "ไม่ใช่ว่าได้เลื่อนขั้นเป็น 'ฮิล' สูงกว่าแล้วจะก่างได้นะ...สละตำแหน่งซะดีกว่า...อายุยังน้อย"
       "หุบปากกายส์!!"
       "หึๆ...ไปละ" เมื่อสงครามประสาทจบลงกายส์ก็เดินล้วงกระเป๋าเดินออกไป ฟีฟ่าถอนหายใจ แล้วบ่นพลึมพลัมกับตัวเอง
       "นี่มันวันอะไรวะเนี้ยะ =  ="
       "เอ่อ...ขอโทษนะ ฟีฟ่าอายุเท่าไหร่หรอ" ฉันถามปัญหาคาใจออกไปฟีฟ่าปรายตามองฉันเล็กแล้วเกาตัวแกรกๆแก้เก้อ
       "สิบเก้า..."
       " O.O! ห๊าาาา เด็กจัง ถึงว่าหละสิ..." ห่างกับฉันตั้งห้าปี...โหยยยย
       "คุณเนเวียร์จะไปหาโทมัสใช่มั๊ยครับ =   =;" 
       "อะ อื้ม ^^" สงสัยเขาจะไม่ชอบให้ถามอายุแหะ เปลี่ยนเรื่องเลย >.,<