ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

Part's Faye
ตอนนี้พวกเราอยุ่ที่โรงพยาบาลนะคะ พี่ฟางกับพี่ป๊อปปี้สวีตใหญ่เลยอ่ะ ทั้งป้อนข้าว ป้อนน้ำ และอีกทั้งสารพัด
มิน : สองคนนี้เป็นไรเนี่ย! ทำไมหวานกันจัง
ฟาง : ไม่มีอะไรหรอก พอดีป๊อปปี้เค้าขอดูแลฉันต่อจากนี้ไปอ่ะ
เฟย์ : อิ๊ช่ะ! ใช่แฟนกันหรือป่าวเนี่ย
ฟาง : ใช่ซะที่ไหนล่ะยัยเฟย์
ขนมจีน : นั่นสิ! จะเป็นแฟนกันได้ไงในเมื่อป๊อปปี้ยังไม่ได้จีบฟางเลย 55
ทุกคนยกเว้น ฟาง ป๊อปปี้ ขนมจีน : ฮิ้ว!!!
เฟย์ : งั้นก็จีบซักทีสิค่ะ ว่าที่แฟนพี่
เขื่อน : นั่นสิ! เขื่อนอยากมีเพื่อนเป็นว่าที่แฟนพี่แฟนแล้วนะ
ทุกคนยกเว้น ฟาง ป๊อปปี้ เขื่อน : นั่นสิ ป๊อปปี้จีบฟางซักทีสิ พวกเราเชียร์อยู่นะ 55
หลังจากที่พวกเราแกล้งพี่ฟางจนหน้าแดงเป็นมะเขือเทศเรียบร้อยแล้วก็หันมาคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน
พลั่ก!!
เสียงประตูที่เปิดออกอย่างรุนแรง ทำให้พวกเราหันไปดู
ขนมจีน : พวกไม่มีมารยาท
ขนมจีนที่หันไปเห็นว่าเป็นใคร ก็เริ่มบทสนทนาแบบโต้วาทีทันที
... : อะไรของเธอ! 
มิน : เรียนจนใกล้จะเข้ามหาลัยอยู่แล้วยังคิดไม่ได้เหรอจ๊ะ ว่าพวกเราหมายความว่ายังไง ฮะ! ยัยเกล
เกล : ถ้ารู้ฉันจะถามเธอทำซากอะไรหล่ะ!
พิม : เรื่องแค่นี้ยังต้องให้บอก เด็กอนุบาลยังรู้เลย ยัยพวกโง่!
แบม : เธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าพวกเราแบบนี้!
จินนี่ : สิทธิ์น่ะมีเยอะไป ไม่ว่าจะเป็นสิทธิ์ที่สามารถจะฟ้องร้องพวกเธอในข้อหาทำร้ายร่างกายและพยายามฆ่า ถ้าพวกเราแจ้งความคิดดูซิ! อะไรจะเกิดขึ้นกับพวกเธอนะ
หวาย : ฟางเธอเป็นยังไงบ้าง
หวายไม่สนใจคำพูดของจินนี่ เดินเข้ามาหาพี่ฟางที่ข้างเตียงพร้อมกับถามอาการของพี่ฟาง
ฟาง : ไม่เป็นไรมากหรอกหวาย ขอบใจนะ
เฟย์ : พี่ฟางพวกนี้เคยพยายามจะทำร้ายพี่ฟางนะ ทำไมพี่ฟางยังต้องไปพูดกับพวกมันอีก
ฟาง : ไม่เห็นเป็นไรเลย เรื่องมันผ่านไปแล้ว
เฟย์ : แต่พี่ฟาง ยัยซาตานพวกนี้พย....
ฟาง : เฟย์พี่ไม่เคยสอนให้เฟย์ก้าวร้าวแบบนี้นะ
เฟย์ : พี่ฟางเฟย์ขอโทษค่ะ
มิล่า : ว่าแต่เธอไม่เป็นไรแน่นะฟาง
พิม : เป็นไม่เป็นไม่รู้ รู้แต่ว่ายังไม่ตายก็แล้วกัน
ฟาง : ทำไมพูดแบบนี้เนี่ย!
แคท : ช่างเถอะฟาง เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว งั้นพวกเรากลับก่อนนะ
ฟาง : อืมๆ ขอบใจนะที่มาเยี่ยม
พอพี่ฟางพูดจบยัยซาตานทั้งหลายก็เดินออกจากห้องไป แล้วพวกเราก็รีบเดินไปมุงพี่ฟางที่เตียงทันที
ขนมจีน : ฟางทำไมเธอยอมมันง่ายๆแบบนี้หล่ะฟาง
ขนมจีนเริ่มตั้งคำถามใส่พี่ฟางเป็นคนแรก
มิน : นั่นสิ! ยัยพวกนั้นเกือบจะฆ่าเธอเลยนะฟาง ทำไมเธอยังให้อภัยยัยพวกนั้นได้อีก
ทุกคนยกเว้น มิน ฟาง ป๊อปปี้ : นั่นสิ!
ฟาง : ฉันไม่ได้ยอมนะ แต่แววตาของพวกนั้นที่ส่งมาให้มันดูเหมือนรู้สึกผิด ทำให้ฉันรับรู้ได้ว่ายัยพวกนั้นสำนึกในความผิดที่ได้ก่อไว้แล้ว 
จินนี่ : เธอไม่คิดบ้างเหรอว่ายัยพวกนั้นจะแสดงละครน่ะ
ฟาง : แสดงละครหรือป่าวฉันไม่รู้ แต่ฉันรู้แค่ว่าเรื่องไหนที่ผ่านมาแล้ว แล้วเราก็พอจะให้โอกาส ให้อภัยกันได้ก็ควรจะให้อภัยกันไป เพราะบางทีสิ่งที่คนเราได้ทำลงไปก็เกิดจากความขาดสติ ความอิจฉาริษยาที่มีมากเกินกว่าจะควบคุมมันได้ ก็เหมือนกับยัยพวกนั้นที่ทำลงไปด้วยความขาดสติ ความโลภ ความอยากได้ อยากครอบครองที่มีมากเกินจะควบคุม จึงทำให้พวกนั้นทำอะไรลงไปโดยไม่คิด และที่สำคัญนะฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย ดังนั้นเรื่องนี้ฉันก็พอที่จะให้อภัยยัยพวกนั้นได้ ฉันก็เลยอยากปล่อยพวกนั้นไปโดยไม่เอาผิด เพื่อที่เราจะได้อยู่ร่วมโรงเรียน ร่วมห้องกันอย่างไม่มีเรื่องบาดหมางใจกันไง
ทุกคนยกเว้น ฟาง : สาธุ
มิน : ซึ้งเลยฟาง
จินนี่ : นั่นสิ! บรรลุในธรรมแล้วเนี่ย
เขื่อน : ป๊อป จีน แกสองคนจะเอาไงต่อเนี่ย
ขนมจีน : ไม่รู้สิ ฟางว่าไงก็ว่ายังงั้นแหละ
เคนตะ : แกอ่ะป๊อปเอาไง 
เฟย์ : ป๊อปปี้อย่าไปยอมนะ พวกนี้ทำพี่ฟางนะ นายบอกพวกเราเองนะว่าจะไม่ยอมให้พี่ฟางเจ็บอยู่เพียงฝ่ายเดียวแน่ๆอ่ะ
เมื่อฉันพูดจบทุกคนจึงเงียบเพื่อที่จะรอฟังคำตอบจากป๊อปปี้ เพราะพวกเราทุกคนในที่นี้ยกเว้นพี่ฟางไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งในการให้อภัยกับพวกยัยพวกซาตานทั้งหลาย 
ป๊อปปี้ : ฉันยอมรับในการตัดสินใจของฟาง ถ้าฟางไม่เอาเรื่องฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปทำอะไรยัยพวกนั้น เพราะฟางเป็นคนที่โดนทำร้ายไม่ใช่ฉันซักหน่อย และในเมื่อฟางตัดสินใจว่าจะให้อภัยกับยัยพวกนั้น ฉันก็คงต้องเคารพและทำตามในการตัดสินใจของฟาง และที่สำคัญฉันเชื่อว่าการตัดสินใจของฟางในครั้งนี้ย่อมมีเหตุผลและเกิดผลดีต่อทุกๆฝ่าย
ทุกคนยกเว้น ฟาง ป๊อปปี้ : โถ่!! รอดอีกแล้วยัยพวกซาตาน
ฟาง : ขอบใจมากนะป๊อปที่นายเชื่อในการตัดสินใจของฉัน
ป๊อปปี้ : ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นสิทธิ์ในการตัดสินใจของเธออยู่แล้ว ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะโต้แย้ง
ฟาง : ขอบใจนะที่เข้าใจฉันน่ะ
 
>>> มาอัพเพิ่มให้แล้วนะคะ คาดว่าเรื่องนี้อีกไม่กี่ตอนอาจจะจบแล้วนะคะ(อาจจะ 10 ตอนมั้งค่ะ(ไม่กี่ตอน -.-)) <<<
>>> ช่วยเม้น ติ ชม และโหวตกันด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ <<<