ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

Part's Kone

สวัสดีครับทุกคน ได้มาอยู่กับเขื่อนซักทีนะครับ วันนี้ฟางอยู่โรงพยาบาลเป็นวันที่ 2 แล้วนะครับ เมื่อวานตอนเย็นหลังกลับจากเยี่ยมฟาง พวกเราได้ไปขออนุญาตอาจารย์ให้เฟย์หยุดเรียนเพื่อไปเฝ้าฟางที่โรงพยาบาล แต่พอไปขอปุ๊ปอาจารย์ก็ถามกลับมาทันทีว่า 'ยัยเฟย์นี่นะไปเฝ้าฟาง ฉันว่าไปป่วนซะมากกว่า' ซึ่งคำพูดนี้ส่งผลให้เฟย์เย่ของผมถึงกลับหน้าบึ้ง แต่พอพวกเราขอไปขอมาอาจารย์ก็อนุญาตให้ป๊อปปี้เป็นคนไปเฝ้าฟางได้เพียงคนเดียว เพราะว่า ป๊อปปี้เป็นคนเรียนเก่งอยู่แล้ว ถ้าป๊อปปี้ขาดเรียนไปหลายวัน ยังไงก็ตามทันอยู่แล้ว

เฟย์ : อาจารย์ลำเอียงชะมัด เฟย์อยากไปเฝ้าพี่ฟางทำไมเฟย์ไม่ได้ไปเฝ้าเนี่ย

มิน : อาจารย์ก็บอกอยู่แล้วว่าป๊อปมันเรียนเก่ง ส่วนเฟย์อ่ะ...อะนะ

เฟย์ : อะไรยัยมิน แกหาว่าฉันโง่เหรอ

มิน : อะไรเล่าเฟย์! มินไม่ได้พูดนะ เฟย์พูดเองอ่ะ

เฟย์ : ชิส์!!

แฮก แฮก

เสียงขนมจีนกับจินนี่วิ่งเข้ามาหาพวกเราอย่างเหนื่อยหอบ

จินนี่ : พวกเรามีข่าวดีมาบอก

พิม : ข่าวไรอ่ะ

พิมที่อ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ได้ละความสนใจจากหนังสือเงยหน้าขึ้นมาถาม

ขนมจีน : ฉันทำเรื่องย้ายห้องได้แล้วนะ ทุกคน!!

เฟย์ : เย้ๆๆๆๆๆ

เฟย์เย่กระโดดอย่างดีใจ ผิดกับพวกผมทั้ง 4 ที่ตอนนี้นั่งหน้าซีดไปเรียบร้อยแล้วหล่ะครับ

Part's Fang

ฉันตื่นขึ้นมา ตอนนี้รู้สึกเหมือนมีใครกำลังจับมือฉันอยู่ พอฉันหันไปดูก็เห็นป๊อปปี้นอนฟุบอยู่ข้างเตียง พร้อมกับใช้มือทั้ง 2 ข้างของเขากุมมือของฉันเอาไว้

ฟาง : ป๊อปปี้ๆ นายนอนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!

ฉันปลุกป๊อปปี้ พร้อมกับเอ่ยถามทันทีที่ป๊อปปี้ตื่นขึ้น จะไม่ให้ฉันสงสัยได้ยังไงหล่ะคะ ก็เมื่อวานทุกคนออกไปกันตั้งแต่เย็น จนเกือบๆห้าทุ่มยังไม่มีใครกลับเข้ามาเลย 

ป๊อปปี้ : อ๋อ! ฉันนอนอยู่แบบนี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหล่ะ

ฟาง : อ้าว! แล้วนายกลับเข้ามาเมื่อไหร่ แล้วทำไมกลายเป็นนายที่มาเฝ้าฉันได้เนี่ย

ฉันรีบถามออกไปทันที

ป๊อปปี้ : ฉันกลับเข้ามาตอนใกล้ๆเที่ยงคืนแล้วหล่ะ ส่วนที่เฟย์ไม่มาเพราะอาจารย์ไม่อนุญาตให้เฟย์มาเฝ้าเพราะกลัวว่าเฟย์จะเรียนไม่ทัน เลยให้ฉันมาเฝ้าเธอแทนน่ะ

ฟาง : อ๋อๆ! ขอบใจนายมากนะ

ป๊อปปี้ : ฉันขอโทษเธอด้วยนะ ในเรื่องที่ฉันเข้าใจเธอผิดไปหน่ะ!

ฟาง : ไม่เป็นไรหรอก ก็นายไม่รู้นี่นา

ป๊อปปี้ : อืมๆ ว่าแต่ที่ข้อมือยังเจ็บอยู่หรือป่าว

ป๊อปปี้จับข้อมือขวาของฉันที่โดนคัตเตอร์กรีดขึ้นมา พร้อมกับถามฉันอย่างเป็นห่วง

ฟาง : ก็ยังเจ็บอยู่อ่ะนะ ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงของนายจะร้ายขนาดนี้

ฉันพูดพร้อมกับเบ้ปากอย่างหงุดหงิด

ป๊อปปี้ : ผู้หญิงของฉันซะที่ไหนหล่ะ ฉันขอโทษเธอด้วยนะที่ไม่สามารถปกป้องเธอได้

ฟาง : ไม่เป็นไรหรอกหน่า ฉันสิที่ต้องปกป้องตัวเอง นายไม่ได้ผิดอะไรซักหน่อย

ป๊อปปี้ : ฉันมีเรื่องอยากจะขอเธอเรื่องหนึ่งน่ะฟาง

ฟาง : อะไรหล่ะ

ป๊อปปี้ : เอ่อ...

ป๊อปปี้ทำหน้าคิดหนัก  เหมือนกำลังคิดอยู่ว่าจะพูดออกมาดีไหม อะไรแบบนั้นอ่ะ

ฟาง : มีไรอ่ะ ป๊อปปี้

ป๊อปปี้ : เอ่อ... คือ หลังจากวินาทีนี้เป็นต้นไป ฉันขอปกป้องดูแลเธอจะได้ไหม จนกว่าเธอจะมีใครมาดูแลเธอแทนฉันได้

ฟาง : แฟนนายไม่ว่าหรือไงกัน

ป๊อปปี้ : ฉันไม่มีแฟนหรอก ฉันอยากจะดูแลเธอนะ

ฟาง : อ่ะๆ ก็ได้ๆ

ป๊อปปี้ : จริงนะฟาง

ป๊อปปี้ถามย้ำอีกครั้ง ฉันไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าให้น้อยๆ

ป๊อปปี้ : ดีใจจัง! ฉันจะได้ดูแลเธอแล้ว

ฟาง : นายพูดเหมือนนายจะขอฉันเป็นแฟนเลยอ่ะ

อึก! แกพูดอะไรออกไปวะฟาง ไม่เพียงแต่ฉันที่ตกใจ ป๊อปปี้ก็ดูจะตกใจไปไม่น้อยไปกว่าฉัน แต่ไม่นานป๊อปปี้ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

ป๊อปปี้ : ถ้าขอจะเป็นป่ะหล่ะ

ฟาง : จีบฉันให้ติดก่อนเถอะ! ก่อนจะมาขอฉันเป็นแฟนอ่ะ

ป๊อปปี้ : ได้ฟาง หน้าแดงใหญ่เลยนะเราอ่ะ 55

ฟาง : ได้อะไรของนาย แล้วฉันก็ไม่ได้หน้าแดงซะหน่อย นายอย่ามากล่าวหาฉันนะ

ฉันหน้าแดงจริงๆนั่นแหละ ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้นะ แต่ฉันก็แค่เฉไฉทำแก้เขินไปก็เท่านั้นแหละ

ป๊อปปี้ : ฉันจีบเธอแน่ฟาง

>>> มาอัพให้แล้วนะคะ เป็นยังไงกันบ้างคะ <<<

>>> ช่วยเม้น โหวต ติ ชม กันด้วยนะคะ ขอบคุณนะคะที่ติดตาม <<<