ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

... : แค่นี้มันยังไม่พอหรอกนะ พวกเราจัดการเลย
ฟาง : ฉันก็ทำตามที่พวกเธอบอกแล้วไง ทำไมเธอยังไม่เลิกยุ่งกับฉันอีกเกล
เกล : แกเลิกยุ่งกับพวกนั้นก็จริง แต่ใช่ว่าพวกนั้นจะเลิกยุ่งกับแกซักหน่อย
ฟาง : แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง
แบม : แค่นี้ยังต้องถาม เธอก็ทำให้พวกนั้นเลิกยุ่งกับแกสิ!!
เมื่อพวกนั้นพูดจบไม่รอฟังคำพูดจากปากของฉัน พวกนั้นรุมตบ ทึ้งหัว และทำร้ายร่างกายอีกสารพัด หลังจากพวกนั้นรุมฉันจนพอใจแล้ว ก็เดินจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
... : ฟาง เป็นยังไงบ้าง!!
เสียงของขนมจีนตะโกนออกมาจากด้านนอก พร้อมกับฉันที่ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังวิ่งเข้ามา 
ฟาง : หยุดอยู่ตรงนั้นนะขนมจีน!!
ฉันรีบตะโกนห้ามไม่ให้ขนมจีนเข้ามา
ขนมจีน : ทำไมหล่ะฟาง ฉันจะเข้าไปช่วยเธอนะ
ฟาง : ได้โปรด ขอร้องเถอะนะจีน ฉันไม่อยากให้เธอเห็นฉันในสภาพนี้จริงๆ 
ขนมจีน : ถ้าเธอไม่ให้ฉันเข้าไปฉันจะช่วยเธอได้ยังไงหล่ะฟาง ฉันเป็นห่วงเธอนะ
ฟาง : ถ้าเธอเป็นห่วงฉัน ขอร้องเถอะนะ เธอช่วยเดินกลับไปที่หอพักแล้วอยู่ให้ปกติที่สุด เหมือนกับเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ได้โปรดเถอะนะ
ขนมจีน : ทำไม! พวกนั้นทำกับเธอถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังจะใจดีอยู่อีกเหรอ
ฟาง : ฉันไม่ได้ใจดี แต่ฉันแค่ทำอะไรไม่ได้ ขอร้องล่ะจีน ไปเดี๋ยวนี้เลยได้ไหม
ขนมจีน : เอ่อ...ก็ได้ ถ้ามันทำให้เธอสบายใจ แต่ฟางเธอจำไว้เลยนะ ว่าไม่ว่าใครจะไม่สนใจเธอ ขอให้เธอรู้ไว้เลยนะ ฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอ ฉันจะคอยช่วยเหลือเธอเสมอ ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ
ฟาง : ขอบใจนะ จีน
ขนมจีน : ไม่เป็นไรหรอก งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ ดูแลตัวเองด้วยหล่ะ
เมื่อขนมจีนพูดจบ ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังออกจากจุดนี้ไปเรื่อย จนฉันที่แน่ใจแล้วว่าขนมจีนได้เดินออกไปแล้ว ก็ค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นอย่างยากลำบาก พร้อมกับค่อยๆหอบร่างกายอันเจ็บปวดกลับไปที่หอ
... : พี่ฟาง!! ทำไมพี่เป็นแบบนี้ ใครทำพี่
เมื่อฉันเปิดเข้าไปในห้อง เฟย์ที่เห็นฉันเดินเข้ามาในสภาพที่ไม่เต็มร้อย จึงถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเป็นห่วง
... : ใครเป็นอะไรเหรอเฟย์/เฟย์เย่
เสียงของป๊อปปี้และเขื่อนดังขึ้น พร้อมกับเดินเข้ามาภายในห้อง เมื่อหันมาเห็นฉันที่ยืนอยู่ที่ประตู ถึงกับตาโตด้วยความอึ้ง
ป๊อปปี้ : ฟาง เธอเป็นอะไร ใครทำอะไรเธอ
ป๊อปปี้พูดพร้อมกับค่อยๆเดินเข้ามาหาฉัน
ฟาง : หยุด! หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าเข้ามานะ
ป๊อปปี้ : ทำไมล่ะฟาง พวกเราเป็นห่วงเธอนะ
ฟาง : ถ้าเป็นห่วงฉันก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก ฉันอุตส่าห์ทำเรื่องย้ายห้องเพื่อหนีพวกนาย แล้วพวกนายยังจะมายุ่งกับฉันอีกทำไม!!!
เขื่อน : ฟาง ทำไมพูดแบบนี้หล่ะ 
เขื่อนทักขึ้นเมื่อฉันพูดประโยคที่ใครๆก็รู้ว่าพูดออกไปแล้วต้องทำร้ายจิตใจคนฟังเป็นอย่างมาก ตอนนี้เฟย์ที่ได้ยินฉันพูดออกไปแบบนั้น ถึงกับน้ำตาไหล 
ฟาง : ทำไมจะพูดไม่ได้ ในเมื่อมันคือเรื่องจริง!!
เฟย์ : พี่ฟาง เฟย์ขอโทษ พี่ฟางกลับมาเป็นพี่สาวคนเดิมของเฟย์เถอะนะคะ
เฟย์พูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาเรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหลได้เลย
ฟาง : ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกเฟย์ ถ้าไม่อยากให้พี่เจ็บไปมากกว่านี้ ช่วยเลิกยุ่งกับพี่ซักที!!
ป๊อปปี้ : เธอพูดอะไรออกมาฟาง!
ฟาง : นายไม่ได้ยินเหรอป๊อปว่าฉันพูดอะไรออกมา ฉันจะพูดให้ฟังอีกรอบนายฟังดีๆหล่ะ เลิก-ยุ่ง-กับ-ฉัน-ซัก-ที!!
ฉันพูดเน้นย้ำอย่างชัดเจน เสียงดัง แบบที่ว่าแม้ไม่ตั้งใจจะฟัง ยังไงก็ต้องได้ยินแน่นอน
เฟย์ : พี่ฟาง เฟย์...
เฟย์เรียกชื่อฉันก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ
ฟาง : เลิกยุ่งกันซักที!!!
 
>>> มาอัพให้แล้วนะคะ ช่วงนี้เราไม่ค่อยมีเวลา ขอโทษทุกคนด้วยนะคะที่ทำให้รอ <<<
>>> ช่วยกันคอมเม้นต์ ติชม และช่วยกันโหวตด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ <<<
>>> Twitter : @Nisakorn_Sai มา follow และทักกันได้นะคะ <<<