ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

7.7

เขียนโดย Sai_BR

วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 11.46 น.

  33 chapter
  211 วิจารณ์
  62.11K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

17) ไม่ใช่ไม่เจ็บ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
Part's Faye
หลังจากที่พี่ฟางเดินออกไป ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะยืน เป็นผลทำให้ฉันทรุดตัวลงนั่งร้องไห้กับพื้นเป็นเวลานาน 
มิน : เฟย์ พวกเราขอโทษที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้
เฟย์ : ไม่เป็นไรหรอกมิน เราขอกลับห้องพักก่อนนะ
ฉันไม่รอคำตอบจากเพื่อนๆ ฉันรีบเดินออกจากห้องเรียนแล้วมุ่งตรงไปที่ห้องพักทันที ฉันไม่โทษว่าพี่ฟางจะผิดหรอกนะ เพราะฉันทำเรื่องนี้ซ้ำซากเป็นสิบๆหนแล้วก็จริง แต่ครั้งอื่นพี่ฟางแค่โกรธแปปๆก็หาย แต่ครั้งนี้พี่ฟางโกรธมาก จนตัดขาดกันอย่างที่เห็น ตอนนี้ตกดึกประมาณสามทุ่มกว่าๆพี่ฟางได้เดินเข้ามาในห้อง หน้าตาเหมือนคนโดนทำร้ายมา 
เฟย์ : พี่ฟางไปโดนอะไรมาคะ
ฟาง : ...
พี่ฟางไม่ตอบอะไร เพียงแต่เดินมาหยิบชุดนอนกับผ้าขนหนู แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ผ่านไปประมาณ 15 นาที พี่ฟางก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
เฟย์ : พี่ฟางโดนอะไรมาคะ
ฉันถามซ้ำด้วยความเป็นห่วง
ฟาง : ...
เฟย์ : พี่ฟางตอบเฟย์หน่อยเถอะนะคะ
ฟาง : ขอโทษนะคะ เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันไม่ใช่เหรอคะ
พี่ฟางตอบกับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา พร้อมกับคำพูดที่ห่างเหิน แล้วเดินไปนอนที่เตียงอย่างไม่ใส่ในคำพูดที่พูดออกมา
Part's Poppy
หลังจากที่ผมทราบข่าววันนั้นว่าฟางกับเพื่อนๆตัดขาดกัน วันนี้ก็ประมาณอาทิตย์กว่าๆแล้วที่ฟางไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกเราอีกเลย เธอทำอะไรคนเดียวทุกอย่าง ไม่ว่าพวกเพื่อนๆของเธอจะพยายามเข้าไปพูดคุยมากเท่าไหร่ เธอก็จะโวยวายกลับมา และที่สำคัญทุกๆวันเธอจะกลับไปที่หอพักด้วยสภาพที่โดนทำร้าย เลือดตกกลับไปที่หอทุกวัน และไม่ว่าพวกเราจะพยายามถามว่าเธอไปโดนอะไรมา เธอก็ไม่ตอบอะไรกลับมาเลย
จินนี่ : ฟางคุยกับพวกเราเถอะนะ พวกเราขอโทษ
ฟาง : เลิกยุ่งกับฉันซะที!! เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน
ผมที่เห็นดังนั้นก็ทนไม่ไหว เดินเข้าไปกระชากแขนเธอออกไปจากห้องเรียนทันที ตอนนี้ผมลากเธอออกมาอยู่ที่สวนหลังโรงเรียน
ป๊อปปี้ : เธอทำอย่างนี้ทำไม!! เธอรู้ไหมทุกคนต้องเจ็บปวดเพราะเธอนะฟาง
ฟาง : ไม่รู้
ฟางตอบกลับมาด้วยคำพูดนิ่งๆ ไม่สนใจ
ป๊อปปี้ : ทำไมเธอกลายเป็นแบบนี้นะ ฟาง!!
ฟาง : แบบนี้น่ะแบบไหนกันฮะ!
ป๊อปปี้ : งี่เง่า ไม่มีเหตุผล ขี้โวยวาย นิสัยไ...
ฟาง : พอที! ฉันเป็นแบบนี้แล้วมันหนักส่วนไหนของนายไม่ทราบ
ป๊อปปี้ : มันไม่ได้หนักที่ส่วนไหนของร่างกายฉันหรอกนะ แต่หัวใจของเพื่อนเธอทุกๆคนต่างหากที่กำลังเจ็บปวด เธอคงไม่เข้าใจความเจ็บปวดนี้หรอกนะ เพราะตอนนี้เธอมันไม่มีหัวใจ!!
ฟาง : นี่นาย! คิดว่าพวกนายเจ็บเป็นคนเดียวหรือไง พวกนายเจ็บปวดกันแค่ไหน จำไว้เลยนะ! ฉันเจ็บปวดและทรมานกว่าพวกนายร้อยเท่าพันเท่าอีก!!
ป๊อปปี้ : เธอจะเจ็บปวดอะไร ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นแบบพวกเรา!
ฟาง : นายไม่รู้อะไรก็เงียบๆไปเลยนะ!
ป๊อปปี้ : อะไร! ฉันยังไม่รู้อะไรอีก 
ผมเริ่มทนกับอาการดื้อรั้นและไม่ยอมใครของเธอไม่ไหว ผมจึงจับข้อมือของเธอและบีบข้อมือของเธอจนเกิดรอยแดง ตอนนี้บนใบหน้าสวยเริ่มมีอาการเหยเก แต่เธอก็ไม่แสดงความเจ็บปวดออกมา มีแต่ใบหน้าอวดเก่งเท่านั้นที่เธอแสดงออกมาให้ผมเห็น
ป๊อปปี้ : เธอจะบอกฉันได้หรือยังว่าเธอเป็นบ้าอะไรอยู่!
ฟาง : ฉันไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ นายอย่ายุ่งได้ไหม!!
ป๊อปปี้ : เธอมันคนไม่มีหัวใจ เห็นคนอื่นเจ็บปวดยังอยู่เฉยได้อีกเหรอ!!
ฟาง : ไม่รู้อะไรอย่ามาพูด!! เห็นฉันเป็นแบบนี้ 'ไม่ใช่ว่าฉันไม่เจ็บ'
เมื่อฟางพูดจบเธอก็บิดข้อมือของเธอให้หลุดพ้นจากการกักกุมของผม เธอทำให้ผมไม่เข้าใจว่าเธอเจ็บอะไร ในเมื่อเธอเป็นคนตัดเพื่อนกับทุกคน แล้วเธอจะเจ็บอะไรอีก?
 
>>> มาอัพเพิ่มแล้วนะคะ ช่วยเม้น ช่วยโหวต และติชมกันด้วยนะคะ <<<
>>> สำหรับคนที่ต้องการแบบ Happy เราต้องขอบอกไว้ก่อนนะคะ ว่ามีแน่นอน แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้นะคะ ติดตามกันไปเรื่อยๆนะคะ <<<

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา