ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

... : ปล่อยก็โง่สิ
ฟาง : ไอ่ อ่อย ไอ่ ไอม(ไม่ปล่อยใช่ไหม)
... : อ๊ากกก!! เจ็บนะยัยบ้า
เมื่อคนที่จับฉันไปไม่ยอมปล่อย ฉันจึงกัดลงไปที่ฝ่ามือของยัยนั่นทันที 
ฟาง : นี่! พวกเธออีกแล้วเหรอดเนี่ย!
เกล : ใช่ อยากรู้นักว่าเธอที่เก่งนักเก่งหนาจะสู้พวกฉันได้ไหม พวกเราจัดการ
เมื่อยัยเกลพูดจบ ยัยพวกนี้ทั้ง 5 คน ก็เข้ามารุมฉันทันที ไม่ว่าจะ ตบ ตี กระทืบ จิกผม ตอนนี้ตัวฉันเสื้อนักเรียนฉันเต็มไปด้วยเลือด 
แบม : พอก่อนเถอะ เดี๋ยวมันจะตายไปซะเปล่าๆ
หวาย : เออก็ได้
แล้วยัยพวกนี้ก็หยุดซ้อมฉัน ฉันละอยากจะถามพวกมันจริงๆเลยว่า 'ทำกันถึงขนาดนี้แล้วทำไมไม่ฆ่ากันให้ตายไปเลยหล่ะ'
แคท : พวกเรามีเรื่องจะให้เธอทำ เพื่อแลกกับชีวิตของเธอ ถ้าเธอไม่ทำชีวิตของเธอก็จบแค่นี้แน่ๆ
ฟาง : จะให้ฉันทำอะไรหล่ะ
มิล่า : ง่ายๆเอง แค่เธอ....
Part's Jinny
หลังจากที่ฟางกับป๊อปปี้เดินออกไปจากห้องเรียน พวกเราทั้ง 8 คนก็มานั่งสุมหัวคิดแผนการกันต่อ 
เฟย์ : เอาไงต่อดี แผนการที่จะทำให้พี่ฟางกับนายป๊อปมารักกันน่ะ
จินนี่ : เราจะสร้างสถานการณ์อะไรได้บ้างเนี่ย
มิน : นั่นสิ! ทำไมยิ่งสองคนนั้นสนิทกันมันถึงทำให้แผนของพวกเรายากขึ้นเนี่ย ความจริงมันควรจะง่ายขึ้นไม่ใช่หรือไง
พิม : นั่นน่ะสิ!
เฟย์ : ฉันรู้แล้ว พวกเราไม่เปิดโอกาสให้สองคนนั้นได้อยู่ด้วยกันต่างหาก พวกเราต้องสร้างสถานการณ์ให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันให้ได้ เอาแบบนี้ไหมเย็นนี้เรานัดกันไปเดินห้าง แล้วทำเป็นเดินแยกกันไปเป็นคู่ๆแล้วปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกัน เป็นไงบ้างแผนของเฟย์
แปะ แปะ
... : เยี่ยมมากเลยยัยเฟย์
เฟย์ : ขอบคุณนะ ว่าแต่เมื่อกี้ใครพูดอ่ะ
... : พี่พูดเองแหละ ยัยเฟย์
เฟย์ : อ๋อค่ะ ว่าแต่พี่ฟาง เฮ้ย! พี่ฟาง
ฟาง : ใช่ พี่เอง เฟย์ไม่เคยจำใช่ไหม ว่าพี่ไม่ชอบให้ใครมาจับคู่ให้ ไม่ชอบให้ใครมาวางแผนชีวิตของพี่แทนพี่ เฟย์ไม่เคยจำมันได้ใช่ไหม 
เฟย์ : เฟย์จำได้ค่ะ พี่ฟาง เฟย์ขอโทษ
เฟย์พูดพร้อมกับก้มหน้าลง อย่างสำนึกผิด ส่วนพวกเราที่มีส่วนร่วมในแผนครั้งนี้ถึงกับขนลุก พูดไม่ออก ไม่เคยเห็นฟางโกรธขนาดนี้มาก่อนเลย ตอนนี้ฟางน่ากลัวมากๆ
ฟาง : ถ้าจำได้แล้วเฟย์ทำมันอีกทำไม! ทำมันอีกทำไม!! คำขอโทษของเฟย์ พี่รับมันมาและให้อภัยกี่ครั้งแล้วเฟย์ มันไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งนะเฟย์ นี่มันกี่ครั้งแล้วที่เฟย์ทำแบบนี้ ทำไมเฟย์ไม่เคยทำตามที่พี่บอกเลย! ทำไมเฟย์ทำมันอีก พี่ผิดหวังในตัวเฟย์มากนะ!
เฟย์ : เฟย์ขอโทษค่ะพี่ฟาง เฟย์จะไม่ทำอีกแล้วค่ะพี่ฟาง
เฟย์พูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฟาง ตอนนี้้ที่ตาของเฟย์มีน้ำตาคลอ ส่วนหน้าฟางตอนนี้แสดงออกถึงความโกรธและความผิดหวังเป็นอย่างมาก
ฟาง : พี่จำได้นะเฟย์! ว่าครั้งล่าสุดที่เฟย์ทำผิดซำซากเรื่องนี้เรื่องเดิมๆ เฟย์ก็พูดแบบนี้แหละว่าจะไม่ทำอีกแล้ว แล้วทำไมตอนนี้เฟย์ยังทำอีก! ตกลงคำพูดของเฟย์ นี่พี่สามารถเชื่อถือมันได้หรือป่าวเฟย์! พี่เชื่อมันได้อีกหรือป่าว
เฟย์ : พี่ฟาง เฟย์สัญญาค่ะ ว่าหลังจากนี้เฟย์จะไม่ทำมันอีกแล้ว เฟย์ขอโทษค่ะพี่ฟาง
ฟาง : พอที!!! เก็บคำขอโทษและคำสัญญาของเฟย์ไว้พูดกับคนอื่นเถอะนะ พี่ไม่สามารถเชื่อมันได้อีกแล้ว เพราะที่เฟย์ทำไปทั้งหมดมันทำให้ความเชื่อใจที่พี่มีต่อเฟย์ค่อยๆหายไปเรื่อยๆ จากร้อยเหลือเก้าสิบเก้าเหลือเก้าสิบแปด จนตอนนี้ ณ เวลานี้ ขณะนี้ มันไม่เหลืออีกแล้วเฟย์ ตอนนี้ความเชื่อใจที่พี่มีให้เฟย์มันเหลือแค่ศูนย์ เฟย์ได้ยินไหมว่ามันไม่เหลืออีกแล้ว ได้ยินไหมเฟย์ มันไม่เหลืออีกแล้ว!!!
เฟย์ : ฮึก ฮึก พี่ฟาง เฟย์ขอโทษๆ
ตอนนี้เฟย์ได้แต่สะอึกและกล่าวคำขอโทษไปเรื่อยๆทั้งๆที่รู้ว่ายังไงฟางก็ไม่ให้อภัยเฟย์
มิน : ฟาง ยกโทษให้เฟย์เถอะนะ พวกเราเองแหละที่ชวนให้เฟย์เข้ามามีส่วนร่วมในแผนการนี้ 
เมื่อมินที่ได้สติคนแรก ก็พูดเกลื่ยกล่อมให้ฟางค่อยๆใจเย็นลง และเมื่อฟางได้ยินดังนั้นจึงหันมามองพวกเราทั้งหมดด้วยสายตาที่ผิดหวังเป็นอย่างมาก
จองเบ : ใช่ๆ ถ้าจะโทษก็มาโทษพวกเราเถอะนะ อย่าไปโทษเฟย์เลย
จองเบเมื่อเห็นว่าฟางหยุดโวยวาย ก็รีบช่วยแฟนสาวหรือยัยมินแก้ตัวแทนเฟย์ทันที
ฟาง : หยุดแก้ตัวทั้งหมดนั้นล่ะ!! ไม่ต้องมาแก้ตัวอะไรทั้งนั้น ฉันผิดหวังในตัวพวกแกและพวกนายมากจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทำกันได้ พอกันที! 
พิม/เฟย์ : ฟาง/พี่ฟาง พวกเราขอโทษ
ฟาง : พอที! ไม่ต้องขอโทษอะไรทั้งนั้นล่ะ เพราะฉันให้อภัยพวกเธอไม่ได้แล้วจริงๆ หลังจากนี้เราต่างคนต่างอยู่แล้วกันนะ ไว้ฉันทำใจให้หายโกรธพวกเธอได้เมื่อไหร่ เราคงจะกลับมาเป็นเพื่อนกันใหม่นะ
เฟย์ : พี่ฟาง!! ฮึก แล้วมัน ฮึก เมื่อไหร่ล่ะค่ะ เฟย์ขอโทษนะพี่ฟาง พี่ฟางอย่าไปไหนเลยนะ ฮึก เฟย์สัญญาว่าพรุ่ง ฮึก นี้ เฟย์จะเป็นน้องที่ดีนะพี่ฟาง ฮึก เฟย์จะทำตัวให้ดีกว่า ฮึก นี้นะคะ พี่ฟางอย่าไปเลยนะคะ
ฟาง : อย่าพูดว่าพรุ่งนี้เฟย์ เพราะคำว่าพรุ่งนี้มันไม่มีทางไปถึง วันนี้เฟย์พูดว่าพรุ่งนี้ แล้วพอวันพรุ่งนี้ เฟย์ก็พูดว่าพรุ่งนี้อีก จำไว้เลยนะเฟย์!! คำว่าพรุ่งนี้มันไปไม่ถึง ดังนั้นอย่าพูดมันออกมาเลยดีกว่า
เฟย์ : ฮึก พี่ฟาง แล้วเมื่อไหร่ล่ะคะ ที่พี่ฟางจะกลับมา มันไม่ใช่ตลอดไปใช่ไหมค่ะ
ฟาง : อาจจะตลอดไป แต่ไม่ตลอดกาล(วันนั้นพี่อาจจะตายไปแล้วก็ได้นะเฟย์ : ฟาง(คิดในใจ))
เมื่อฟางพูดจบฟางก็เดินออกไปจากห้อง ส่วนยัยเฟย์เมื่อได้ยินดังนั้นก็ทรุดตัวลงไปนั่งที่พื้น พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ในตอนนี้พวกเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ได้แต่รอวันที่ฟางกับมาหาพวกเรา
 
>>> มาอัพแล้วนะคะ ช่วยโหวต คอมเม้นต์ และติชมกันด้วยนะคะ <<<