ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

Part's Min
สวัสดีค่ะ มินนะคะ ตอนนี้พวกเราทั้ง 8 คนกำลังนั่งรอฟางกับป๊อปปี้อยู่ แต่พวกเรานั่งรออยู่นานมากแล้ว ฟางกับป๊อปปี้ก็ยังไม่มาซักที
... : สวัสดีครับ สาวๆ
เฟย์ : สวัสดี พวกนายเป็นใครเนี่ย หน้าคุ้นๆนะ
... : ผมพิชชี่ครับ นี่เควิน จีโฮ และกวัง พวกเราเป็นรุ่นน้องของพี่ป๊อปปี้และพี่ฟางครับ
มิน : ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ พี่ชื่อมิน นี่จินนี่ พิม เฟย์ โทโมะ เคนตะ เขื่อน และจองเบจ๊ะ
ทุกคนยกเว้น มิน : ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ/ครับ
เควิน : พวกเราขอนั่งด้วยได้หรือป่าวครับ
พิม : เชิญค่ะ
เมื่อพวกเราอนุญาต พิชชี่ก็เดินไปนั่งข้างเฟย์ เควินนั่งข้างจินนี่ กวังนั่งข้างพิม ส่วนจีโฮก็เดินมานั่งข้างๆฉัน พวกเพื่อนๆของจีโฮแต่ละคนคุยสนุกๆกันทั้งนั้นเลยล่ะคะ แต่พอพวกเราคุยกันไปเรื่อยๆทำไมฉันเริ่มรู้สึกว่ามีสายตาที่ไม่พอใจ อำมหิต ส่งมาทางฉันกับเพื่อนๆ
Part's Tomo
พวกนายพิชชี่อะไรนั่นนะครับ เดินมาขอนั่งที่โต๊ะของพวกเรา แล้วคุยสนิทสนมกับพวกยัยพิมมากๆเลย แม้แต่พวกผมที่คบเป็นเพื่อนกับยัยพวกนั้นมาตั้งนานยังไม่เคยคุยแบบนั้นเลย เห็นแล้วอิจฉาครับ และตอนนี้ผมกำลังส่งสายตาอำมหิตไปทางพิม และเธอก็ยังไม่รู้ ที่สำคัญผมคิดว่าผมเป็นคนเดียวนะเนี่ย แต่ที่ไหนได้พวกเพื่อนๆผมทุกคนก็เป็นแบบผมเลยล่ะครับ ผมล่ะอยากให้ป๊อปปี้กับฟางมาเร็วๆจริงๆ จะได้พ้นเวลาอันแสนทรมานนี้ไปซะที
จองเบ : ฉันหึงวะ ทำไงดี!
จองเบพูดกระซิบเบาๆให้พวกเราทั้ง 3 คนได้ยิน
เขื่อน : แกคิดว่าแกหึงเป็นคนเดียวหรือไง ฉันก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
เคนตะ : อยากจะเข้าไปชกหน้าไอเควินซักหมัดสองหมัดจริงๆเลย
โทโมะ : ไม่ได้เว้ย! ถ้าเราชกหน้าไอพวกนั้น บางทีเราอาจจะโดนยัยพวกนี้เกลียดให้ก็ได้นะ
จองเบ : ใช่ๆ โทโมะพูดถูก เอาไงดีหล่ะ! ฉันหึง ฉันหวงหว่ะ! 
เคนตะ : เออ ฉันด้วย! ฉันไม่ไหวแล้วเว้ย!
เขื่อน : เหมือนกันๆ ฉันไปจัดการด้วยตัวฉันเองล่ะ
พูดจบเขื่อนก็ลุกขึ้นไปดึงมือยัยเฟย์ให้ลุกขึ้นแล้วลากออกไปจากตรงนั้นทันที ซึ่งเรียกความงุนงงและสงสัยให้กับทุกคนได้อย่างดี เคนตะกับจองเบเมื่อเห็นดังนั้นจึงหันมาพยักหน้าให้กับผม แล้วผมก็พยักหน้าตอบ พวกเราทั้ง 3 คนจึงเดินไปดึงมือยัย 3 คนนั้นให้ลุกขึ้น แล้วลากไปคนละทิศคนละทาง
Part' Fang
ฟาง/ป๊อปปี้ : เยส! สำเร็จ
ฉันกับป๊อปปี้ที่ยืนดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใกล้ๆที่เกิดเหตุ พูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะหันมาแปะมือกันอย่างดีใจ
ป๊อปปี้ : แต่เราก็ยังวางใจไม่ได้ว่าไอพวกเพื่อนของฉันมันจะหึงหวงจนกล้าที่จะสารภาพรักเลยหรือป่าว
ฟาง : นั่นสิ! แต่ถ้าไม่สำเร็จคงต้องเริ่มแผนต่อไปล่ะมั้ง
ป๊อปปี้ : ใช่ๆ แต่ฉันขอให้มันสำเร็จเถอะ ฉันอยากให้เพื่อนฉันมันสมหวังกันซักทีน่ะ
ฟาง : ฉันด้วย ยัยเฟย์จะได้มีคนดูแลซะที
ป๊อปปี้ : เธอไม่อยากมีคนดูแลบ้างเหรอฟาง
ฟาง : เอ่อ...><
ฉันเมื่อได้ยินดังนั้นก็ตกใจ สติล่องลอยไปในท้องฟ้าเรียบร้อยแล้วหล่ะ เมื่อสติของฉันกลับมา ฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดลงบนใบหน้าของฉัน
ป๊อปปี้ : ว่าไงหล่ะ หืม!
ฟาง : เอ่อ...ไม่รู้สิ ไม่มีใครชอบฉันหรอก เราไปที่โต๊ะกันเถอะ เดี๋ยวพวกเพื่อนๆของเราก็คงจะกลับมาละ
ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ทำไมใจของฉันต้องใจเต้นแรงด้วยนะ บ้าจริง!
 
>>> มาอัพเพิ่มให้แล้วนะคะ อย่าเพิ่งรีบหนีไปไหนนะคะ ตัวร้ายของเรื่องยังไม่ออกเลยค่ะ <<<
>>> พรุ่งนี้โรงเรียนเราเปิดเทอมแล้ว คงจะไม่ค่อยมีเวลามาอัพให้นะคะ แต่เราจะพยายามมาอัพให้แน่ๆค่ะ อย่าเพิ่งหนีไปไหนนะคะ <<<
>>> ช่วยคอมเม้นต์ โหวต และติชม นิยายของเราด้วยนะคะ เราอ่านทุกเม้นแน่นอนค่ะ <<<