ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

ฟาง : เหอะ! นายคิดว่าฉันจะบอกนายก่อนหรือไง ความลับนายแลกกับความลับฉัน ไม่ใช่ความลับฉันแลกกับความลับนาย
ผู้หญิงอะไรเจ้าเล่ห์จริงๆเลย เธอไม่ได้ขี้วีนอย่างเดียวซะแล้วสิฟาง ผมชักจะสนุกกับการเรียนรู้นิสัยใจคอผู้หญิงคนนี้แล้วสิครับ
Part's Fang
ไม่ใช่ฉันตั้งใจจะไม่บอกความลับกับนายป๊อปหรอกนะคะ แต่ฉันแค่ไม่มั่นใจว่าความลับของเขากับฉันจะใช่ความลับเรื่องเดียวกันหรือป่าว ถ้าไม่ใช่เรื่องเดียวกันฉันก็จะหาสิ่งอื่นมาเป็นความลับของฉันแทนนะสิ!
ป๊อปปี้ : ก็ได้ๆ ความลับของฉัน คือ เพื่อนของฉันชอบเพื่อนเธอ แล้วความลับเธอล่ะ
เย้! ฉันดีใจมาก ไม่ใช่ดีใจที่พวกนั้นจะสมหวังนะคะ ฉันดีใจที่ฉันไม่ต้องคิดหาความลับข้ออื่นมาแก้ตัวต่างหากละคะ
ฟาง : ปล่อยฉันก่อน แล้วฉันจะบอก
พอฉันพูดจบนายป๊อปก็เอามือออกจากการกั้นฉัน
ฟาง : เพื่อนของฉัน ชอบเพื่อนของนาย
ป๊อปปี้ : เห้ย! จริงดิ
ฟาง : ไม่จริงมั้ง ถามมาได้
ป๊อปปี้ : นี่! ตกลงว่ามันจริงป่าวเนี่ย
ฟาง : ไหนใครๆก็บอกว่า หนุ่มฮอตอันดับ 1 ของโรงเรียนฉลาดนักฉลาดหนา ทำไมเรื่องแค่นี้คิดไม่ได้
ป๊อปปี้ : เหอะ! ฉันคิดได้แต่ฉันแค่ไม่มั่นใจเท่านั้นแหละ แล้วไหนใครๆก็บอกว่า สาวสวยอันดับ 1 ของโรงเรียน น่ารัก ใสซื่อ ไม่มีพิษภัย แล้วนี่อะไร เจ้าเล่ห์ชะมัด
อ๊ากกก!! นายป๊อปมันบังอาจย้อนฉัน 
ฟาง : แล้วใครให้นายเชื่อล่ะ ว่าฉันเป็นแบบนั้นจริงๆ และที่สำคัญนะ ฉันไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศให้ใครทราบหนิ ว่าฉันนิสัยยังไง
ป๊อปปี้ : เธอนี่ร้ายกว่าที่ฉันคิดจริงๆด้วย
พอนายป๊อปพูดจบ นายนั่นก็เดินมาเอามือท้าวไว้กับผนังทั้งสองข้าง แล้วค่อยๆก้มหน้าลงมาหาฉันเรื่อยๆ
ตึก ตึก 
ไอหัวใจบ้า! จะเต้นทำไมเนี่ย ฉันตั้งใจไว้ว่าจะพลักนายนั่นออก แต่ทำไมร่างกายมันไม่ขยับตามที่สมองสั่งล่ะ หน้าของนายนั่นเข้ามาใกล้หน้าของฉันจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
ก๊อก ก๊อก
.... : พี่ฟาง พี่ป๊อปปี้คะ เปิดประตูให้ฟ้าหน่อยค่ะ
เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ฉันกับนายป๊อป รีบผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว แล้วฉันก็รีบเดินไปเปิดประตูทันที
ฟาง : มีอะไรคะ น้องฟ้าใส
น้องฟ้าใส : ฟ้าเอาขนมกับน้ำมาให้พวกพี่สองคนนะคะ 
ฟาง : ขอบคุณนะคะ จะเข้ามาในห้องก่อนไหมเอ่ย
น้องฟ้าใส : ไม่ดีกว่าค่ะ พี่ฟาง พอดีฟ้าต้องไปหาคุณครูของฟ้าอีกน่ะคะ
ฟาง : โอเคจ๊ะ งั้นเดี๋ยวเราเจอกันตอนทานข้าวเย็นนะจ๊ะ
น้องฟ้าใส : ค่ะ
น้องฟ้าใสพูดจบก็เดินออกไป ฉันปิดประตูก่อนจะเดินเข้ากลับไปในห้อง 
ฟาง : ป๊อป ขนมกับน้ำของนายน่ะ
ฉันพูดพร้อมกับโยนขนมและขวดน้ำที่เป็นของป๊อปปี้ไปให้นายนั่น 
ป๊อปปี้ : มานั่งนี่สิ!
ป๊อปปี้พูดพร้อมกับตบที่นั่งข้างๆเขา ฉันก็เดินไปนั่งข้างเขาอย่างรวดเร็ว
ป๊อปปี้ : เรามาคุยเรื่องความลับกันต่อ
ฟาง : ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ แล้วความลับของฉันที่พูดไปมันเป็นความจริงนะ
ป๊อปปี้ : ที่ฉันพูดไปก็เป็นความจริงเหมือนกัน งั้นก็แสดงว่าใจของพวกนั้นตรงกัน
ฉันไม่ตอบอะไร เพียงแค่พยักหน้าตอบเล็กน้อย
ป๊อปปี้ : งั้นฉันจะไปบอกเพื่อนของฉัน
ป๊อปปี้ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว และทำท่าจะเดินตรงไปที่ประตู ฉันรีบดึงแขนนายนั่นไว้ ก่อนจะส่งสายตาไปประมาณว่า 'นั่งลงก่อนเถอะหน่า' และเหมือนว่านายป๊อปจะรู้เลยนั่งลงที่เดิมอย่างว่าง่าย
ฟาง : นายคิดจะบอกพวกนั้นง่ายๆเลยเหรอ
ป๊อปปี้ : แล้วทำไม ถึงจะไม่บอกล่ะ
ฟาง : ฉันว่าถ้าเราไปบอกตรงๆมันจะดูง่ายเกินไปสำหรับพวกนั้นที่อยู่เฉยๆ ไม่แม้แต่จะมีความกล้าที่ลองจะสารภาพรักออกไป
ป๊อปปี้ : เออ จริง แล้วเธอจะทำยังไงหล่ะ
ฟาง : นายคิดไม่ออกจริงๆน่ะเหรอ
ป๊อปปี้ : เธอหมายถึงเรื่องนั้นหรือป่าวหล่ะ
ฟาง : ใช่ เรามาทำให้มัน...
 
>>> ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ ว่าฟางกับป๊อปปี้ คิดจะทำอะไรกัน <<<
>>> เดี๋ยวค่ำๆถ้าว่างจะมาอัพเพิ่มให้นะคะ อย่าเพิ่งหนีกันไปไหนนะคะ <<<