ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

4 สาวยกเว้น ฟาง : อ๋อคือ อาจารย์ให้มาตามไปรวมตัวกันที่เดิมที่นัดกันอ่ะ

โธ่! พวกผมก็คิดว่าพวกเธอจะบอกอะไร ที่แท้ก็เรื่องงานนี่เอง แล้วเราจะใจเต้นไปทำไมกันวะ!

4 หนุ่มยกเว้น ป๊อปปี้ : พวกเราก็มีเรื่องจะบอกพวกเธอเหมือนกัน

Part's Poppy

โห! ไอพวกนี้มันใจเด็ดจริงๆ ตั้งใจจะบอกเลยเหรอเนี่ย ซึ่งผมกล้าฟันธงได้เลยว่าไอพวกเพื่อนผมทั้งหลายเนี่ยมันไม่กล้าบอกหรอก แต่ทำไมยัยฟางถึงทำหน้าผิดหวังอย่างนั้นล่ะ แล้วทำไม 4 คนที่เหลือต้องทำหน้าตื่นเต้นด้วย ผมล่ะงง

4 สาวยกเว้น ฟาง : อะไรเหรอ

4 หนุ่มยกเว้น ป๊อปปี้ : คือพวกเราจะบอกว่า ไปกันเถอะ

ฟาง/ป๊อปปี้ : เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย

ผมกับฟางหันไปมองหน้ากันอย่างตกใจ แล้วลงสายตาถามกันประมาณว่า'เธอรู้อะไรมา' 'นายรู้อะไรมา' 

ฟาง/ป๊อปปี้ : ไม่ได้รู้อะไรทั้งนั้นแหละ นาย/เธอ อย่ามามั่ว

ทุกคน ยกเว้นป๊อปปี้ ฟาง : อะไรกันเนี่ย! พูดพร้อมกันทำไม

ฟาง/ป๊อปปี้ : ไม่มีอะไรหรอก

ป๊อปปี้ : เธอมานี่กับฉันหน่อย

พูดจบผมก็ลากยัยฟางออกมาทันที แต่ออกมาได้ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงน้องสาวของฟางตะโกนตามหลังมา

เฟย์ : นายป๊อป! นายจะเอาพี่ฉันไปไหน เอาพี่ฉันกลับมานะ

แต่ผมไม่สนหรอก ผมลากฟางมาหยุดที่ชิงช้า 2 อันตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ ซึ่งผมไม่รู้มาก่อนเลยว่ามันมีที่แบบนี้ด้วย

ฟาง : นายลากฉันมาทำไมเนี่ย! อาจารย์เรียกแล้วนะ เดี๋ยวเราก็โดนทำโทษหรอก

ป๊อปปี้ : ฉันอยากถามอะไรเธออย่าง แล้วเธอต้องตอบตามความจริงด้วยนะ

ฟาง : ไม่รู้สิ! แล้วแต่อ่ะนะ

ป๊อปปี้ : เธอรู้อะไรมา ทำไมเธอถึงพูดขึ้นแบบเดียวกับฉัน

ผมถามเธอขึ้นพร้อมกับทำสายตาแบบที่ไม่ว่าใครที่มีความลับอะไรอยู่ก็ต้องคายความลับออกมาบอกผมจนหมด และถ้ายัยฟางใจไม่แข็งพอเธอต้องคายความลับออกมาแน่ เพราะเธอจ้องตาผมตอบเช่นกันแบบไม่หลบตาเลยหล่ะครับ

ฟาง : แล้วนายล่ะรู้อะไรมา ทำไมถึงพูดขึ้นแบบเดียวกับฉัน

ยัยฟางไม่ตอบคำถามของผม แต่กลับย้อนถามผมขึ้นมาบ้าง เหอะ! ยัยฟางนี่ฉลาดไม่เบาเลยนะเนี่ย ผมขอยอมรับเลยว่าเธอเลือกวิธีการป้องกันความลับของตัวเองไว้ได้เก่งมาก เพราะถ้าเป็นคนอื่นเวลานี้คงหลบตาผมแล้วบอกความลับออกมาหมดเปลือกแล้วครับ

ป๊อปปี้ : เธอก็บอกความลับของเธอมาก่อนสิ

ฟาง : ความลับนายแลกกับความลับฉัน โอเคไหมล่ะ

เธอเลือกใช้วิธีได้สุดยอดมากครับ แลกความลับของกันและกัน ขนาดผมยังนึกไม่ถึงเลยนะเนี่ย

ป๊อปปี้ : ได้ ความลับเธอแลกกับความลับฉัน

ฟาง : ตามนั้น แต่ฉันว่าสิ่งที่สำคัญตอนนี้เราสองคนควรจะไปรวมตัวกับคนอื่นได้แล้วนะ

ป๊อปปี้ : แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าเธอจะไม่ผิดคำพูด

ฟาง : ฉันสัญญา หลังจากที่เราถึงบ้านพักเมื่อไหร่ เราจะคุยเรื่องนี้กันทันที โอเคไหม

ฟางพูดพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยออกมา ผมตกใจเล็กน้อยก่อนจะยื่นนิ้วก้อยของตนเองไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของเธอ ฟางเมื่อเห็นดังนั้นจึงยิ้มออกมา พร้อมกับดึงมือผมให้วิ่งไปพร้อมๆกับเธอ ทุกคนคิดดูสิครับ! เธอน่ารักซะขนาดนี้ จะไม่ให้ผมหวั่นไหวได้ยังไงกัน เมื่อวิ่งมาได้ถึงที่จุดนัดพบ ผมเห็นทุกคนกำลังวุ่นวายกันอยู่ ซึ่งผมเดาว่าตอนนี้ทุกคนคงกำลังหารุ่นน้องในความดูแลอยู่แน่ๆเลย ฟางดึงผมที่หยุดเดินให้เดินตามเธอไปหาน้องสาว

ฟาง : เฟย์ เลือกรุ่นน้องยังไงเนี่ย

เฟย์ : อาจารย์ให้รุ่นน้องจับฉลากน่ะคะ แล้วในฉลากจะมีชื่อคู่บัดดี้อยู่ ตอนนี้เฟย์ยังหารุ่นน้องเฟย์ไม่ได้เลย ขอตัวนะคะพี่ฟาง

พูดจบเฟย์ก็เดินลากเขื่อนออกไปเลย

ฟาง : ป๊อป เรารีบหารุ่นน้องของเรากันเถอะ

ป๊อปปี้ : อืม ไปเร็ว

ผมชอบคำว่า 'ของเรา' มากเลยครับ มันทำให้ผมหวั่นไหวอีกแล้ว เฮ้อ! ผมนี่หวั่นไหวเรื่อยเปื่อยจังเลย แต่ผมไม่หวั่นไหวกับใครง่ายๆนะครับ

พลั่ก!

มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาชนฟาง แต่ด้วยความที่ฟางสูงกว่าน้องเขามาก(อ๊าก! ดีใจๆฉันสูงกว่าๆ : ฟาง)(เฮ้อ! : ป๊อปปี้)ทำให้น้องเขาล้มลง ฟางเมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบช่วยพยุงน้องเขาขึ้นมา

ฟาง : เป็นอะไรมากหรือป่าวคะ

น้องผู้หญิง : ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะ

ฟาง : ไม่เป็นไรค่ะ

น้องผู้หญิง : พี่ค่ะ พี่รู้จักพี่ฟางกับพี่ป๊อปปี้ หรือป่าวคะ พอดีหนูหาพี่เขาสองคนอยู่น่ะคะ

ฟาง : พี่เองค่ะ พี่ฟาง ส่วนนี่ก็พี่ป๊อปปี้ ค่ะ

น้องผู้หญิง : เย้! หาพี่ๆเจอแล้วดีใจจังเลย หนูชื่อ ฟ้าใส นะคะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ พี่ฟาง พี่ป๊อปปี้

ฟาง/ป๊อปปี้ : ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ/ครับ น้องฟ้าใส

พวกเรา 3 คนคุยเล่นกันไปเรื่อยๆ น้องฟ้าใสน่ารักมากเลยล่ะครับ แล้วฟางก็ดูน่ารัก ดูอ่อนโยนมากๆด้วย 

อาจารย์ : นักเรียนทุกคนคงจะหารุ่นน้องของตัวเองเจอแล้วนะคะ ขอให้ทุกคนพารุ่นน้องมานั่งเป็นแถวด้วยนะคะ เดี๋ยวเราจะทำการรายงานตัวกันค่ะ

เมื่ออาจารย์พูดจบ พวกเราก็ลุกขึ้นไปนั่งต่อแถวและเริ่มการรายงานตัวขึ้น และที่สำคัญตอนนี้การรายงานตัวได้มาถึงผมแล้วครับ

ป๊อปปี้ : ป๊อปปี้ ครับ

น้องฟ้าใส : น้องฟ้าใสค่ะ

ฟาง : ฟางค่ะ บัดดี้ป๊อปปี้ รุ่นพี่น้องฟ้าใสค่ะ

เมื่อฟางรายงานตัวจบก็นั่งลง

เขื่อน : เขื่อนครับ

น้องเบลล์ : น้องเบลล์ค่ะ

เฟย์ : เฟย์ค่ะ บัดดี้เขื่อน  รุ่นพี่น้องเบลล์ค่ะ

เคนตะ : เคนตะครับ

น้องไอซ์ : น้องไอซ์ค่ะ

จินนี่ : จินนี่ค่ะ บัดดี้เคนตะ รุ่นพี่น้องไอซ์ค่ะ

จองเบ : จองเบครับ

น้องแมท : น้องแมทค่ะ

มิน : มินค่ะ บัดดี้จองเบ รุ่นพี่น้องแมทค่ะ

โทโมะ : โทโมะครับ

น้องเคท : น้องเคทค่ะ

พิม : พิมค่ะ บัดดี้โทโมะ รุ่นพี่น้องเคทค่ะ

เพื่อนๆคนอื่นๆก็รายงานตัวไปเรื่อยๆจนจบ ตอนนี้อาจารย์ให้พวกเราแยกย้ายกันไปพัก บ้านพักของรุ่นน้องพวกเราได้นอนบ้านพักเดียวกันครับ เพราะบ้านพักรุ่นน้อง พี่ๆทีมงานที่นี่ให้นอนกันได้ 5 คน

ป๊อปปี้ : ฟางเราไปเคลียเรื่องของเรากันได้แล้ว

ฟาง : อืม ไปกันเถอะ

เฟย์ : นายจะพ...

ผมไม่รอฟังยัยเฟย์พูดจนจบ เพราะผมลากฟางออกมาแล้ว ตอนนี้พวกเรา 2 คนเดินมาถึงบ้านพักเรียบร้อยแล้วครับ ฟางรีบเดินเข้าไปล้มตัวลงนอนในผ้าห่มทันที เธอทำเหมือนว่าเธอลืมเรื่องนั้นไปแล้วงั้นแหละ ผมเชื่อครับว่าเธอแกล้ง ซึ่งผมก็จะแกล้งเธอกลับบ้าง โดยการเดินไปล้มตัวลงนอนข้างๆเธอ พร้อมกับกอดเธอเอาไว้

ฟาง : อ๊ะ! นายปล่อยฉันนะ นายป๊อป

ป๊อปปี้ : ไหนว่ามาถึงแล้วเราจะคุยเรื่องนั้นกันทันทีไงหล่ะ

ฟาง : เรื่องไหนไม่ทราบ

ฟางพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนที่ข้างๆเตียง ผมรีบเดินอ้อมเตียงไปดักหน้าเธอพร้อมกับต้อนเธอให้เดินชิดไปยืนติดผนังทันที พร้อมกับเอามือกั้นระหว่างตัวเธอกับผนังเอาไว้ ก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงไปหาเธอเรื่อยๆ

ป๊อปปี้ : เธอจำไม่ได้จริงๆงั้นเหรอ อยากให้ฉันเตือนความจำเธอหน่อยไหมล่ะ

ฟาง : ไม่ต้อง! ฉันจำได้

ป๊อปปี้ : งั้นก็บอกมาซักทีสิ ความลับเธอแลกกับความลับฉันไง

ฟาง : เหอะ! นายคิดว่าฉัน...

>>> จบไปอีกนะคะกับหนึ่งตอน สนุกไม่สนุก ก็ติชมกันได้นะคะ ช่วยโหวตช่วยเม้นกันด้วยนะคะ<<<