รักใสๆๆของเด็กม.ปลาย

เอี๊ยดดดด รถพี่เคนจอดดังเอี๊ยดหน้า รพ. พี่เคนอุ้มฉันแล้ววางบนรถ
เข็นพยาบาล ส่วนเมจิกวิ่งตามกับพี่เคนมาและพยาบาลเปิดประตู
ห้องฉุกเฉิน และพูดว่า 'เข้าไม่ได้นะคะรออยู่ข้างนอกก่อนค่ะ' และฉัน
ก็หลับไป
"เอสส มือนายเป็นไรน่ะทำไรมา" เมจิกถามผมตอนที่ผมเดิน
เข้ามา รพ.
"ไม่มีไรหรอกเบแค่แก้วบาด แล้วซึนนะเป็นไงบ้าง" ผมใจไม่ดีเลยเมื่อ
อยู่หน้าห้องฉุกเฉินซึนนะ อย่าเป็นไรนะฉันขอโทษ
" ยังเลยอ่าTT นี้ก้อ 3 ชม.แล้วนะซึนนะยังไม่ออกจากห้องฉุกเฉินเลย
อ่าฉันกลัวอ่ะเอส ดูท่าทางพี่เคนเป็นห่วงมากๆๆเลยนะเฝ้าไม่ยอมไป
ไหนเลยล่ะ เออ..ฉันซื้อขนมปังกับน้ำมากินไหมเอส ^^"
"อืม ขอบใจนะ" ผมรับน้ำและขนมปัง แล้วมานั่งข้างๆๆเคนผมเห็นท่า
ทางหมอนี้แล้วเหมือนที่เมบอก ห่วงจริงๆๆน้ำกับขนมปังยังไม่กินเลยย
นั่นหมอเดินมาแล้วเคนกับผมลุกขึ้นพร้อมกันแล้วเดินตรงไปหาหมอ
" ซึนนะเป็นไงบ้างครับหมอ!!!" พวกเราพูดพร้อมกันแล้วมองหน้ากัน
เงียบไปรอหมอบอก
" อ่อ ^^ ซึนนะปลอดภัยครับแต่สมองได้รับการกระทบกระเทือนนิด
หน่อยต้องนอนพักรักษาตัวสักหนึ่งวันครับ"
"ขอบคุณครับหมอ"  ผมกับเคนเค้าไปหา ซึนนะแต่ดูท่าทางซึนนะยิ้ม
ให้ไอ้เคนแล้วรีบโผกอดกัน ผมเริ่มหงุดหงิดแต่ต้องระงับไว้
"พี่เคน ^^" ฉันดีใจมากที่พี่เคนมาเยี่ยม เมจิกเดินเข้ามาทีหลัง
แล้วบอกว่า " เป็นไงบ้างซึนนะฉันตกใจแทบแย่แหน่ะ  พี่เคนห่วงแก
มากเลยอ่ะ ไม่ยอมทานไรเลย" ฉันยิ้มแก้มปริเลยยย 
เอส" ฉันขอโทษนะ" ชิ!ขอโทษ ฮึให้อภัยสักครั้งก็ได้หมอนั่นอาจห่วง
ที่เราไปยุ่งกับผู้ชาย ก็เพื่อนกันเน๊อะจะไม่ห่วงได้ไง
" ไม่เป็นไรหรอกจร้า เราเป็นเพื่อนกันอาจมีโกรธกันมั้ง ^^" ฉันยิ้ม
แก้มปริแล้วกอดเมกับเอส อย่างมีความสุข
  ก๊อกๆๆๆๆ
"อาหารค่ะ ทานข้าวต้มหน่อยนะคะแล้วนี้น้ำแดงค่ะดื่มแล้วสดชื่น"
พยาบาลคนสวยบอกฉันแล้วยกอาหารให้ฉันทาน กับยา
"ขอบคุณค่ะ ^^"
"ค่ะ หายเร็วๆนะคะ  ^^Vสู้ๆ~~ "  555คริๆๆพยาบาลก็อารมณ์ดี
เน๊อะมีมุมนี้กับเค้าด้วยย  ดีใจจังมีเพื่อนและพี่เคนให้กำลังใจ เฮ้อเดี๋ยว
ฉันก็หายอยู่แล้ววว แค่นี้สบาย ชิว โฮะๆๆๆๆๆๆ