รักใสๆๆของเด็กม.ปลาย

เอี๊ยดดดด รถพี่เคนจอดดังเอี๊ยดหน้า รพ. พี่เคนอุ้มฉันแล้ววางบนรถ

เข็นพยาบาล ส่วนเมจิกวิ่งตามกับพี่เคนมาและพยาบาลเปิดประตู

ห้องฉุกเฉิน และพูดว่า 'เข้าไม่ได้นะคะรออยู่ข้างนอกก่อนค่ะ' และฉัน

ก็หลับไป

"เอสส มือนายเป็นไรน่ะทำไรมา" เมจิกถามผมตอนที่ผมเดิน

เข้ามา รพ.

"ไม่มีไรหรอกเบแค่แก้วบาด แล้วซึนนะเป็นไงบ้าง" ผมใจไม่ดีเลยเมื่อ

อยู่หน้าห้องฉุกเฉินซึนนะ อย่าเป็นไรนะฉันขอโทษ

" ยังเลยอ่าTT นี้ก้อ 3 ชม.แล้วนะซึนนะยังไม่ออกจากห้องฉุกเฉินเลย

อ่าฉันกลัวอ่ะเอส ดูท่าทางพี่เคนเป็นห่วงมากๆๆเลยนะเฝ้าไม่ยอมไป

ไหนเลยล่ะ เออ..ฉันซื้อขนมปังกับน้ำมากินไหมเอส ^^"

"อืม ขอบใจนะ" ผมรับน้ำและขนมปัง แล้วมานั่งข้างๆๆเคนผมเห็นท่า

ทางหมอนี้แล้วเหมือนที่เมบอก ห่วงจริงๆๆน้ำกับขนมปังยังไม่กินเลยย

นั่นหมอเดินมาแล้วเคนกับผมลุกขึ้นพร้อมกันแล้วเดินตรงไปหาหมอ

" ซึนนะเป็นไงบ้างครับหมอ!!!" พวกเราพูดพร้อมกันแล้วมองหน้ากัน

เงียบไปรอหมอบอก

" อ่อ ^^ ซึนนะปลอดภัยครับแต่สมองได้รับการกระทบกระเทือนนิด

หน่อยต้องนอนพักรักษาตัวสักหนึ่งวันครับ"

"ขอบคุณครับหมอ"  ผมกับเคนเค้าไปหา ซึนนะแต่ดูท่าทางซึนนะยิ้ม

ให้ไอ้เคนแล้วรีบโผกอดกัน ผมเริ่มหงุดหงิดแต่ต้องระงับไว้

"พี่เคน ^^" ฉันดีใจมากที่พี่เคนมาเยี่ยม เมจิกเดินเข้ามาทีหลัง

แล้วบอกว่า " เป็นไงบ้างซึนนะฉันตกใจแทบแย่แหน่ะ  พี่เคนห่วงแก

มากเลยอ่ะ ไม่ยอมทานไรเลย" ฉันยิ้มแก้มปริเลยยย 

เอส" ฉันขอโทษนะ" ชิ!ขอโทษ ฮึให้อภัยสักครั้งก็ได้หมอนั่นอาจห่วง

ที่เราไปยุ่งกับผู้ชาย ก็เพื่อนกันเน๊อะจะไม่ห่วงได้ไง

" ไม่เป็นไรหรอกจร้า เราเป็นเพื่อนกันอาจมีโกรธกันมั้ง ^^" ฉันยิ้ม

แก้มปริแล้วกอดเมกับเอส อย่างมีความสุข

  ก๊อกๆๆๆๆ

"อาหารค่ะ ทานข้าวต้มหน่อยนะคะแล้วนี้น้ำแดงค่ะดื่มแล้วสดชื่น"

พยาบาลคนสวยบอกฉันแล้วยกอาหารให้ฉันทาน กับยา

"ขอบคุณค่ะ ^^"

"ค่ะ หายเร็วๆนะคะ  ^^Vสู้ๆ~~ "  555คริๆๆพยาบาลก็อารมณ์ดี

เน๊อะมีมุมนี้กับเค้าด้วยย  ดีใจจังมีเพื่อนและพี่เคนให้กำลังใจ เฮ้อเดี๋ยว

ฉันก็หายอยู่แล้ววว แค่นี้สบาย ชิว โฮะๆๆๆๆๆๆ