ทะเบียนรัก ทะเบียนเเค้น

ทุกคนต่างพากันมาที่โรงพยาบาล เพราะต่างเป็นห่วงพิมพ์อัปสร

"ลูกพิมพ์ของเเม่"เสียงเเม่ของพิมพ์อัปสรดังขึ้นเธอเป็นห่วงลูกสาวคนเดียวของเธอเป็นอย่างมากไม่ต่างจากนนท์ปวิธที่เป็นห่วงเเฟนสาว

"พิมพ์เป็นอะไรทำไมถึงเป็นลมไปได้นนท์ยังเห็นพิมพ์ดีๆอยู่เลยนะ"นนท์ปวิธกล่าวด้วยความเป็นห่วงเเต่ว่าเขาอาจลืมไปเเล้วว่าพิมพ์อัปสรโกรธเขาอยู่เเต่พิมพ์อัปสรก็ลืมไปเเล้วเหมือนกัน

"คุณพิมพ์อัปสรไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับมันเป็นข่าวดีด้วยซ้ำ"หมอหนุ่มคนหนึ่งกล่าวขึ้น

"เเล้วพิมพ์เป็นอะไรครับหรอ"นนท์ปวิธถาม

"คุณพิมพ์อัปสรตั้งครรภ์ครับ"

"หมอว่าไงนะคะลูกพิมพ์ท้องหรอคะ"

"จริงๆครับหมอตรวงดูหลายครั้งยังไงก็ท้อง"

'ลูกมึงต้องเป็นอย่างในกล่อง'

ข้อความนี้ผุดขึ้นมาในหัวของพิมพ์อัปสร ทำให้เธอกลัว

"เเม่คะพิมพ์ไม่อยากมีลูก"

"ว่าไงนะลูก"

"พิมพ์กลัวพิมพ์ไม่อยากให้เด็กคนนี้ต้องมาทุกข์ทรมานบนโลกนี้"

"หนูพูดอะไรหรอลูกพิมพ์เเม่งงเด็กคนนี้ต้องดีทุกอย่าง ทั้งฐานะ ความรู้ เชื่อเเม่"

"พิมพ์กลัวคะเเม่"

"ไม่ต้องกลัวมีเเม่อยู่ข้างๆ"

"อีพิมพ์อัปสรมึงต้องฉิบหาย"เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นนนท์ปวิธตกใจเมื่อได้ยินดังนั้นเขารีบออกมาจากห้องเเล้วเดินขึ้นไปบนดาดฟ้า

"เเกเป็นใครฉันรู้ว่าเเกไม่ใช่คน"

"นนท์คะนนท์จำโมไม่ได้หรอผู้หญิงที่มึงทำให้ตาย"

"โมคุณตายเเล้วหรอ"

"ก็ตายเเล้วสิไม่งั้นกูจะมาหลอกมึงได้หรอไอ้ผู้ชายมักง่าย"

"ผมขอโทษผมไม่ได้ตั้งใจผมเเค่ไม่ได้รักคุณ คุณคิดไปเองทั้งนั้น"

"ไอ้คนมักง่ายบอกรักกูเป็นพันครั้งให้กูคิดว่ามึงไม่รักกูได้ไง"

"ผมขอโทษ"

"มันสายไปเเล้วที่นี่อีพิมพ์จะไม่มีวันกิน นอน นั่ง ได้อย่างมีความสุขหรอกที่นี่จะเป็นที่ที่กูจะใช้อาฆาตพวกมึง"

........................................................................................................................................................................

วันนี้ขอสั้นๆนะคะ