ทะเบียนรัก ทะเบียนเเค้น

หลังจากที่ทุกคนวิ่งไปดูพิมพ์อัปสรความรู้สึกของเเต่ละคนก็เเตกต่างไป

       นนท์ปวิธเริ่มกลัวว่าจะเป็นผู้หญิงที่เขาเองเคยสานสัมพันธ์กับเธอหลายๆคนจนนับไม่ถ้วนมาปั่นป่วนงานเเต่งงานที่จะเป็นงานที่ดีที่สุดในชีวิตของนนท์ปวิธ นุดีก็คิดเช่นเดียวกัน

       อมลรดาสะใจอย่างยิ่งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอสะใจกับความกลัวของพิมพ์อัปสร สะใจกับความกังวลของนนท์ปวิธ เธอมีอะไรในใจที่ไม่ดีเลยซักอย่าง

       ธนทัตกลัวว่าลูกค้าจะเสียความมั่นใจในร้านของเขาว่าดูเเลมาตราการความปลอดภัยไม่ได้เรื่อง

"นนท์คะพิมพ์อยากกลับบ้านเเล้วนนท์พาพิมพ์กลับนะคะ"

"เเต่ว่าเรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะพิมพ์จะกลับเร็วจัง บางที่เขาอาจจะไม่ได้เขียนด่าเราก็ได้นะ"

นนท์ปวิธกล่าวคาดคั้นพิมพ์อัปสรทำให้พิมพ์อัปสรรู้สึกสบายใจขึ้นเเต่เธอก็ยังอดห่วงไม่ได้

"คุณธนทัตคะนุดีขอคุยด้วยหน่อยสิ"นุดีกระซิบกับธนทัต

ธนทัตพยักหน้ารับพร้อมเดินนไปกับนุดี

........................................................................................................................................................

"ร้านคุณดูเเลลูกค้ายังไงปล่อยให้ใครก็ไม่รู้มาเขียนหมิ่นประมาทอย่างนี้"

"ผมขอโทษจริงๆนะครับ ผมให้คุณนุดีดูกล้องวงจรปิดเลยก็ได้นะครับจะได้หาตัวปัญหา"

"ร้านคุณมันห่วยที่สุดฉันไม่อยากจะใชช้บริการเลยถ้าฉันจะเเต่งงาน"

"คุณนุดีผมไปเขียนรึไงฮะคุณถึงได้ว่าผมอย่างนี้คุณต้องนึกถึงใจเขาใจเรมั่งสิ ผมอุตส่าห์เอาข้อเสนอดีๆมาให้หวังว่าจะรักษาภาพของร้านไว้หน่อยเเต่คุยดันด่าร้านผมอย่างนี้"

"คุณมันก็ห่วงเเต่ร้านงาน เลยลืมดูใจลูกค้าเห็นเเก่นนท์นะที่เลือกร้านห่วยๆเเบบนี้มาจัด

าน"นุดีกล่าวว่าธนทัตอย่างโมโห

"เออ ร้านฉันมันห่วยจบมั้ย"

"อื้ม!จบ"

ธนทัตโมโหนุดีเอามาก

..................................................................................................................................................

"คุณพิมพ์คะมลช่วยเลือกมั้ยคะ"

"ไม่จำเป็นหรอกค่าคุณมล"

"ไม่เป็นไร"โธ่่เอ๊ยใครกันอยากจะช่วยเเกมาเสียเที่ยวจริงๆ

อมลรดาพูดในใจเพราะเธอหมั่นไส้พิมพ์อัปสรในความหยิ่งทะนงของเธอ

"นนท์คะพิมพ์จะกลับบ้านเเล้วพิมพ์จองชุดนี้นะคะ คุณธนทัตช่วยเพิ่มเติมเเบบให้มันดูดีกว่าเดิมหน่อยนะคะเพราะว่าถ้าเป็นเเบบนี้ดูเฉยๆดูเรียบไปต่อกระโปรงให้ยาวกว่าเดิมเอาเเบบลากพื้นหนะคะพิมพ์ชอบเเบบนั้น"

"มลว่าคุณพิมพ์กับนนท์ไปทานข้าวกันดีกว่านะคะเราจะได้สนิทสนมกันมากขึ้น"

"คุณมลไปคนเดียวเถอะคะคุณมลคงได้ยินเเล้วนะคะว่าพิมพ์จะกลับบ้านถ้าพิมพ์กลับนนท์ก็ต้องกลับกับพิมพ์"พิมพ์อัปสรยื่นคำขาดเธอค่อนข้างหวงของๆเธอ อมลรดาเองก็เเค้นใจมาก

"ไปคะนนท์"พิมพ์อัปสรจี้นนท์ปวิธให้พาเธอกลับบ้าน

....................................................................................................................................................

In Nonprawit's car

"นนท์คะ"

"มีอะไรหรอพิมพ์"

"พิมพ์อยากรู้ว่านนท์ชวนอมลรดามาทำไมทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเเถมพิมพ์ก็ไม่ชอบเธออีกด้วย"

"โธ่พิมพ์นนท์ก็เเค่อยากจะให้พิมพ์มีเพื่อนหนะ"

"พิมพ์มีเเค่ยัยสาเเละก็คุณนุดีก็เพียงพอเเล้วนี่คะนนท์พิมพ์ไม่อยากจะรู้จักผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนั้น มองตาพิมพ์ก็รู้เเล้วว่าเธอต้องการเเย่งนนท์ไปจากพิมพ์บางทีเธออาจจะเป็นคนเขียนข้อความนั้นก็ได้นะคะนนท์"

"ผมรู้จักมลดี มลไม่ทำอย่างนั้นหรอกพิมพ์"

"นี่นนท์ไม่เชื่อพิมพ์หรอคะ"

....................................................................................................................................................

นนท์ปวิธส่งพิมพ์อัปสรกลับบ้านพิมพ์อัปสรโกรธนนท์ปวิธที่ไม่เข้าข้างเธอ

"พิมพ์พรุ่งนี้เราไปร้านคุณทัตต่อนะพิมพ์"

พิมพ์อัปสรไม่สนใจคำพูดของนนท์ปวิธ ทำให้เธอเดินเข้าไปในบ้าน

"นนท์นะนนท์ใครเป็นเเฟนคุณกันเเน่"

"อีสารเลว"

เสียงปริศนาดังก้องหูพิมพ์อัปสรเธอตกใจอย่างมาก

"อีเเพศยา"

"ใครกัน ออกมานะ"

"อีชั่ว"

"เเกเป็นใครออกมานะ"

"มึงเเย่งผัวกู อีพิมพ์อัปสรมึงตาย อีสารเลว"

พรึ๊บ!

ไฟดับขึ้นทำให้พิมพ์อัปสรกลัวเธอรีบถอยไปตรงประตูบ้าน

กริ๊งๆๆ

กรี๊ดดดดดด

เธอตกใจชั่วคราวที่จริงเป็นเพียงเสียงกริ่งหน้าบ้าน พิมพ์อัปสรวิ่งไปดู

"เอ๊ะ!กล่องอะไรกัน"

พิมพ์อัปสรเดินไปหยิบกล่องนั้นขึ้นมาเธออ่านจดหมายที่เเนบมาก่อน

'ลูกมึงตาย อีเเพศยา'

พิมพ์อัปสรอึ้งกับตุ๊กตาทารกข้างหน้าเธอ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!

มันเป็นตุ๊กตาที่เต็มไปด้วยเลือด ถูกควักลูกตาข้างหนึ่ง เเละเเขนขาด้วน

พิมพ์อัปสรเป็นลมอยู่หน้าบ้านตอนนี้คนในบ้านเธอยังไม่มีใครรู้ดั่งถูกมนต์สะกด

.....................................................................................................................................................