เจ้าชายแวมไพร์กับเจ้าหญิงหิมะ

.........:พี่สาว พี่สาว(พูดพร้อมดึงชายเสื้อฟอร่า)
ฟอร่า:จ๊ะ น้องมีไรหรอ
.........:คือพาผมไปกินไอติมหน่อยดิ
ไซเรน:คือไม่ได้หรอกจะน้อง คือพวกพี่รีบอะจ๊ะ
.........:ไม่ได้หรอ(แล้วทำหน้าจะร้องไห้)
ฟอร่า:ได้สิจ๊ะ ไซเรนไปก่อนก็ได้นะ
ไซเรน:ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดียวท่านฟอร่าจะหลงนะค่ะ
.........:ไม่เอาคับ ผมจะไปกับพี่สองคน พี่คนนี้ไม่ต้องไปนะนะนะ
ไซเรน:แต่ว่า.....
ฟอร่า:ไม่เป็นไรหรอกนะ เดียวเราไปกับน้องเค้าเองไซเรนกับไปบอกพี่ชายเถอะนะเดียวพี่เค้าจะเป็นหว่งนะ
ไซเรน:ก็ได้ค่ะ(แล้วไซเรนก็เดินไป)
ฟอร่า:น้องชายชื่ออะไรหรอจ๊ะ
อีจิกิ:อีจิกิคับ^^
ฟอร่า:หรอพี่ชื่อฟอร่านะจ๊ะ
อีจิกิ:คับ ไปร้านนู๋กันเถอะนะคับ
ฟอร่า:จ๊ะ(แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในร้าน แล้วกินไอติมกันอย่างอร่อย)
ฟอร่า:บ้านอีจิกิอยู่ที่ไหนหรอจ๊ะ
อีจิกิ:อ้อ อยู่แถวๆนี้แหละคับ พี่สาวไปส่งผมนะคับ
ฟอร่า:จ๊ะ(แล้วทั้งคู่ก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงบ้านหลังหนึ่ง)
อีจิกิ:บายคับพี่
ฟอร่า:จ๊ะแล้วคงได้เจอกันอีกนะจ๊ะ บาย(แล้วฟอร่าก็เดินไป)
อีจิกิ:หึ แล้วเราได้เจอกันแน่สาวน้อย ไม่สิภรรยาของฉัน(แล้วเด็กคนนั้นก็หายตัวไป)
สวนแห่งหนึ่ง
ฟอร่า:ที่นี้ที่ไหนเนี้ย เฮ่อหลงแล้วเรา(แล้วก็ลมตัวนั้งลงบนชิงช้า)
Level E:สาวน้อยหลงทางหรอ
ฟอร่า:ค่ะ(แล้วก็ลุกขึ้น)
Level E:เฮ้ย!! นี้เธอเป็นแวมไพร์เลือดแท้หรอเนี้ย
ฟอร่า:รู้ได้ไงค่ะ
Level E:ว้าว แจ็คพอตแตก หึงั้นถ้ากินเลือดเธอคงมีพลังมาใช้หรือป่าว
ฟอร่า:อะไรนะค่ะ คุณจะกินเลือดฉันทำไมค่ะ เลือดฉันไม่อร่อยเลยนะค่ะ
Level E:หึ อย่ามาหรอกกันนะ กินเธอหอมจะตายหึมาให้ฉันกินซะดีดีสาวน้อย
ฟอร่า:ไม่ได้ค่ะ(แล้วก็วิ่งหนีแต่เสียท่าเลยถูกจับได้)
Level E:หึหึ เธอนี้น่ารักจริงๆ แถมน่ากินอีกด้วยเปลี่ยนใจและมาเป็นแฟนฉันดีกว่ามาให้กัดส่งเลือดหน่อยสิ
อฐิบาย:กัดส่งเลือดคืดกัดคอโดยเอาเลือดตัวเองเข้าไปในตัวอีกคนหนึง และมันจะเป็นสัญญาลักษณ์ว่าเราเป็นสามีภรรยากัน
ฟอร่า:ไม่ได้นะค่า~(Level Eตัวนั้นกำลังจะกัดส่งเลือดให้ฟอร่าแต่ทว่า)
ปึกๆ(อยู่ๆLevel Eตัวนั้นก็ไปนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น)
ฟอร่า:กรี๊ดดดดด~ หือๆ หือๆ(แล้วก็มีมือของใครบ้างคนมาแตะที่ไหล)
ฟอร่า:กรี๊ดดดด~อย่าทำอะไรฉันเลยนะค่ะ หือๆ
ทาดาเสะ:พี่เองค่ะ ฟอร่า
ฟอร่า:อึกๆพี่..หือๆชาย พี่ชาย(แล้วก็เข้าไปกอดทาดาเสะด้วยความกลัว)
ชิกิ:ไอบ้าเอ๊ย กล้าดียังไงจะมาเอาฟอร่าไปเป็นแฟน ไม่รู้จักเจียม
ไทจิ:นั้นสิ ไอเลว
เทโจ:ไปกลับบ้านกันได้แล้วฟอร่าจะได้นอนพักผ่อน
ไซเรน:นั้นสิค่ะ ไปค่ะเดียวฉันกลับไปรายงานผอ.ก่อนนะค่ะ(แล้วไซเรนก็หายตัวไป)
เทโจ:เฮ้ย ใจหายแวบเลย พี่ว่ามั้ยยัยไซเรนนี้ทำไมมันไปแบบธรรมดาไม่ได้หรือไง
ไทจิ:แล้วไซเรนมันเป็นคนธรรมดามั้ยละ ไอน้องโง่
เทโจ:เออ จริงด้วย
(แล้วทุกคนก็กลับไปที่บ้านแต่ฟอร่าก็ยังร้องไห้ไม่หยุด)
ห้องนอนทาดาเสะ
ทาดาเสะ:งั้นวันนี้น้องนอนห้องนี้นะค่ะ เดียวพี่จะนอนที่โซฟาเองค่ะ
ฟอร่า:หือๆๆ ไม่เอาอึกๆ พี่นอนกับฟอร่านะ หือๆฟอร่ากลัว(แล้วฟอร่าก็จับแขนทาดาเสะแน่นขึ้น)
ทาดาเสะ:ก็ได้คับพี่นอนบนนี้ก็ได้ฟอร่าหลับนะค่ะ พี่จะไม่ไปไหนเลยนะค่ะ
ฟอร่า:ค่ะ (แล้วฟอร่าก็หลับตาลงและหลับลงในที่สุดโดยมีทาดาเสะนอนกอดอยู่)
เช้าวันต่อมา
ไทจิ:ท่านทาดาเสะฟอร่าเป็นไงบ้างคับ
ทาดาเสะ:ดีขึ้นแล้วละ
ไซเรน:ท่านทาดาเสะค่ะทำไมท่านฟอร่าถูกLevel Eทำร้ายได้ละค่ะ ปกติท่านฟอร่าเก่งจะตาย
ทาดาเสะ:นั้นนะสิฉันกำลังคิดอยู่นี้ไง
ซากุระ:เออ อาจจะเป็นเพราะว่าฟอร่าความจำหายไปก็อาจจะลืมการต่อสู้ที่เคยทำได้ก็ได้นะค่ะ
ชิกิ:งั้นเรามาสอนกันอีกครั้งมั้ยละครับ
ไทจิ:อืม ก็ดีนะงั้นเริ่มแบ่งหน้าที่กันเลยดีกว่า
เทโจ:งั้น......................

ใครจะทำหน้าที่อะไรบ้างนะ แล้วฟอร่าจะจำพลังของตนเองได้หรือไม่ติดตามและเม้นด้วยนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทรายด้วยนะค่ะ บายค่ะ