เจ้าชายแวมไพร์กับเจ้าหญิงหิมะ

.........:พี่สาว พี่สาว(พูดพร้อมดึงชายเสื้อฟอร่า)

ฟอร่า:จ๊ะ น้องมีไรหรอ

.........:คือพาผมไปกินไอติมหน่อยดิ

ไซเรน:คือไม่ได้หรอกจะน้อง คือพวกพี่รีบอะจ๊ะ

.........:ไม่ได้หรอ(แล้วทำหน้าจะร้องไห้)

ฟอร่า:ได้สิจ๊ะ ไซเรนไปก่อนก็ได้นะ

ไซเรน:ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดียวท่านฟอร่าจะหลงนะค่ะ

.........:ไม่เอาคับ ผมจะไปกับพี่สองคน พี่คนนี้ไม่ต้องไปนะนะนะ

ไซเรน:แต่ว่า.....

ฟอร่า:ไม่เป็นไรหรอกนะ เดียวเราไปกับน้องเค้าเองไซเรนกับไปบอกพี่ชายเถอะนะเดียวพี่เค้าจะเป็นหว่งนะ

ไซเรน:ก็ได้ค่ะ(แล้วไซเรนก็เดินไป)

ฟอร่า:น้องชายชื่ออะไรหรอจ๊ะ

อีจิกิ:อีจิกิคับ^^

ฟอร่า:หรอพี่ชื่อฟอร่านะจ๊ะ

อีจิกิ:คับ ไปร้านนู๋กันเถอะนะคับ

ฟอร่า:จ๊ะ(แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในร้าน แล้วกินไอติมกันอย่างอร่อย)

ฟอร่า:บ้านอีจิกิอยู่ที่ไหนหรอจ๊ะ

อีจิกิ:อ้อ อยู่แถวๆนี้แหละคับ พี่สาวไปส่งผมนะคับ

ฟอร่า:จ๊ะ(แล้วทั้งคู่ก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงบ้านหลังหนึ่ง)

อีจิกิ:บายคับพี่

ฟอร่า:จ๊ะแล้วคงได้เจอกันอีกนะจ๊ะ บาย(แล้วฟอร่าก็เดินไป)

อีจิกิ:หึ แล้วเราได้เจอกันแน่สาวน้อย ไม่สิภรรยาของฉัน(แล้วเด็กคนนั้นก็หายตัวไป)

สวนแห่งหนึ่ง

ฟอร่า:ที่นี้ที่ไหนเนี้ย เฮ่อหลงแล้วเรา(แล้วก็ลมตัวนั้งลงบนชิงช้า)

Level E:สาวน้อยหลงทางหรอ

ฟอร่า:ค่ะ(แล้วก็ลุกขึ้น)

Level E:เฮ้ย!! นี้เธอเป็นแวมไพร์เลือดแท้หรอเนี้ย

ฟอร่า:รู้ได้ไงค่ะ

Level E:ว้าว แจ็คพอตแตก หึงั้นถ้ากินเลือดเธอคงมีพลังมาใช้หรือป่าว

ฟอร่า:อะไรนะค่ะ คุณจะกินเลือดฉันทำไมค่ะ เลือดฉันไม่อร่อยเลยนะค่ะ

Level E:หึ อย่ามาหรอกกันนะ กินเธอหอมจะตายหึมาให้ฉันกินซะดีดีสาวน้อย

ฟอร่า:ไม่ได้ค่ะ(แล้วก็วิ่งหนีแต่เสียท่าเลยถูกจับได้)

Level E:หึหึ เธอนี้น่ารักจริงๆ แถมน่ากินอีกด้วยเปลี่ยนใจและมาเป็นแฟนฉันดีกว่ามาให้กัดส่งเลือดหน่อยสิ

อฐิบาย:กัดส่งเลือดคืดกัดคอโดยเอาเลือดตัวเองเข้าไปในตัวอีกคนหนึง และมันจะเป็นสัญญาลักษณ์ว่าเราเป็นสามีภรรยากัน

ฟอร่า:ไม่ได้นะค่า~(Level Eตัวนั้นกำลังจะกัดส่งเลือดให้ฟอร่าแต่ทว่า)

ปึกๆ(อยู่ๆLevel Eตัวนั้นก็ไปนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น)

ฟอร่า:กรี๊ดดดดด~ หือๆ หือๆ(แล้วก็มีมือของใครบ้างคนมาแตะที่ไหล)

ฟอร่า:กรี๊ดดดด~อย่าทำอะไรฉันเลยนะค่ะ หือๆ

ทาดาเสะ:พี่เองค่ะ ฟอร่า

ฟอร่า:อึกๆพี่..หือๆชาย พี่ชาย(แล้วก็เข้าไปกอดทาดาเสะด้วยความกลัว)

ชิกิ:ไอบ้าเอ๊ย กล้าดียังไงจะมาเอาฟอร่าไปเป็นแฟน ไม่รู้จักเจียม

ไทจิ:นั้นสิ ไอเลว

เทโจ:ไปกลับบ้านกันได้แล้วฟอร่าจะได้นอนพักผ่อน

ไซเรน:นั้นสิค่ะ ไปค่ะเดียวฉันกลับไปรายงานผอ.ก่อนนะค่ะ(แล้วไซเรนก็หายตัวไป)

เทโจ:เฮ้ย ใจหายแวบเลย พี่ว่ามั้ยยัยไซเรนนี้ทำไมมันไปแบบธรรมดาไม่ได้หรือไง

ไทจิ:แล้วไซเรนมันเป็นคนธรรมดามั้ยละ ไอน้องโง่

เทโจ:เออ จริงด้วย

(แล้วทุกคนก็กลับไปที่บ้านแต่ฟอร่าก็ยังร้องไห้ไม่หยุด)

ห้องนอนทาดาเสะ

ทาดาเสะ:งั้นวันนี้น้องนอนห้องนี้นะค่ะ เดียวพี่จะนอนที่โซฟาเองค่ะ

ฟอร่า:หือๆๆ ไม่เอาอึกๆ พี่นอนกับฟอร่านะ หือๆฟอร่ากลัว(แล้วฟอร่าก็จับแขนทาดาเสะแน่นขึ้น)

ทาดาเสะ:ก็ได้คับพี่นอนบนนี้ก็ได้ฟอร่าหลับนะค่ะ พี่จะไม่ไปไหนเลยนะค่ะ

ฟอร่า:ค่ะ (แล้วฟอร่าก็หลับตาลงและหลับลงในที่สุดโดยมีทาดาเสะนอนกอดอยู่)

เช้าวันต่อมา

ไทจิ:ท่านทาดาเสะฟอร่าเป็นไงบ้างคับ

ทาดาเสะ:ดีขึ้นแล้วละ

ไซเรน:ท่านทาดาเสะค่ะทำไมท่านฟอร่าถูกLevel Eทำร้ายได้ละค่ะ ปกติท่านฟอร่าเก่งจะตาย

ทาดาเสะ:นั้นนะสิฉันกำลังคิดอยู่นี้ไง

ซากุระ:เออ อาจจะเป็นเพราะว่าฟอร่าความจำหายไปก็อาจจะลืมการต่อสู้ที่เคยทำได้ก็ได้นะค่ะ

ชิกิ:งั้นเรามาสอนกันอีกครั้งมั้ยละครับ

ไทจิ:อืม ก็ดีนะงั้นเริ่มแบ่งหน้าที่กันเลยดีกว่า

เทโจ:งั้น......................

ใครจะทำหน้าที่อะไรบ้างนะ แล้วฟอร่าจะจำพลังของตนเองได้หรือไม่ติดตามและเม้นด้วยนะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ทรายด้วยนะค่ะ บายค่ะ