สาวน้อยแวมไพร์กับคุณชายอารมร้อน

...:นี่แกอย่าหวังว่าblackแวมไพร์อย่างพวกเรานะจะยอมแพ้ง่ายๆ
....:whiteแวมไพร์ก็ไม่ยาวเหมือนกัน
..../....:พวกแกอย่าอยู่เลย
.......:เฮ้ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ติงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลุยส์:อืม...หือ...ฮาว....ฟันเหรอหรออืมวันนี้ต้องไปโรงเรียนแล้วสินะ
ติ้ง ต้อง ต๋ิอง
หลุยส์:เสียงเข้าโรงเรียนนี่แปลกชอบกล
ที่ห้อง ม.6/2
ครืกกกก
....:นั้นใครอะ
....:ไม่รู้สิ
ครืกกกก
....:กริ๊ดดดดดดดดด
....:ริดชาท์ดคุงมาแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ครืกก
คุณครู:นักเรียนเข้าที่เดี๋ยวนี้  ขอบคุณคะครูขอแนะนำนักเรียนใหม่ โฮรานิ  หลุยส์เอาละโฮระนิไปเข้าที่ได้แล้วจ้า
หลุยส์:หลุยส์หนูให้ครูเรียกว่าหลุยส์(พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาน่ากลัวแถมน่าตาเรียบเฉย)
คุณครู:จ๊ะ จ๊ะไปเข้าที่ได้แล้วจ๊ะ
หลุยส์:.จะให้หนูนั้งตรงไหนคะ
เมื่อคุณครูมองไปก็เห็นที่วางริมหน้าต่างข้างริดชาท์ด
คุณครู:อ้อตรงริมหน้าต่างหลังห้องข้างโคเอวาอินะจ๊ะ
หลุยส์:คะ(เสียงเรียบอีกแล้ว)
เมื่อไปนั้งที่ที่คุณครูบอกริดชาท์ดก็กล่าวแนะนำตัว
ริดชาท์ด:สวัสดีฉันชื่อโคเอวาอิ  ริดชาท์ด
หลุยส์:อือ
ริดชาท์ด:ตอนกลางวันไปกินข้าวกลางวันกับชั้นนะ
หลุยส์:อือ
....:กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดนี่เธอริดชาท์ดอุดสาชวนเธอไปกินข้าวแต่เธอตอบว่าอือหรอ
หลุยส์:อือ
....:กริ๊ดดดดดดดดดดดนี่ยังมีหน้ามาอืออีกเหรอนี่แน่
จากนั้นนักเรียนหญิงก็พุ่งตรงมาตบหน้าหลุยอย่างแรง
เพี้ย
หลุยส์:นี่มันไม่มากไปหน่อยเหริคนที่พึ่งรู้จักกันครั้งแรกจู่ๆก็เข้ามาตบหน้ากัน แบบเนี่ยเค้าเรียกว่าไม่มีมารยาด
หัดให้พ่อแม่สั่งสอนสะมั้งนะ
แล้วตาสีม่วงอมน้ำเงินก็ค่อยๆกลายเป็นสีแดงแต่คนที่จะเห็นนั้นต้องเป็นแวมไพร์หรือคนที่จะให้เห็นเท่านั้นถึงจะเห็น
....:อ้ายยยยยยยยย(สลบไป)
กลางวัน
ริดชาท์ด:ปะไปกินข้าวกัน
หลุยส์:นี่โคเอวาอิ
ริดชาท์ด:เรียกริดชาท์ดเถอะว่าแต่มีอะไร
หลุยส์:โรงอาหารอยู่ตรงไหน
ริดชาท์ดไม่พูดอะไรแต่เดินเข้ามาใกล้แล้วจักมือของหลุยส์เดินไปที่โรงอาหาร
โรงอาหาร
....:กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดริดชาท์ด อ๊ะยัยนั้นเป็นใครว้ายริดชาท์ดจับมือด้วยกริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หลุยส์:ฉันว่านายปล่อยมือฉันดีกว่า
ริดชาท์ด:ทำไมละ
หลุยส์:ก็็นายหันไปดูข้างหลังฉันสิ
จากนั้นนายนั้นก็หันไปดูข้างหลังพบว่ามีผู้หญิงห้องม.6/1 2 3 4 5 6 7 8
กำลังหักมืออยู่ด้านหลังแบบว่าถ้าขืนริดชาท์ดยังไม่ปล่อยมือจากยัยนั้นละก็ยัยนั้นเจอดีแน่
แล้วริชาท์ดก็ปล่อยมือ
ระหว่างกินข้าว
ริดชาท์ด:เธอก็เป็นแวมไพร์เหมือนกันเหรอ
หลุยส์คิด//เหมือนกัน
หลุยส์:นายก็เป็นเหรอ
ริดชาท์ด:ใช่แล้ว งั้นพรุ้งนี้เป็นวันเสาร์เธอมาหาฉันที่โรงเรียนนะ
หลุยส์:ทำไม
ริดชาท์:เอาเป็นว่ามาหาฉันที่ห้องเรียนก็แล้วกัน