สาวน้อยแวมไพร์กับคุณชายอารมร้อน

...:นี่แกอย่าหวังว่าblackแวมไพร์อย่างพวกเรานะจะยอมแพ้ง่ายๆ

....:whiteแวมไพร์ก็ไม่ยาวเหมือนกัน

..../....:พวกแกอย่าอยู่เลย

.......:เฮ้ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

ติงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หลุยส์:อืม...หือ...ฮาว....ฟันเหรอหรออืมวันนี้ต้องไปโรงเรียนแล้วสินะ

ติ้ง ต้อง ต๋ิอง

หลุยส์:เสียงเข้าโรงเรียนนี่แปลกชอบกล

ที่ห้อง ม.6/2

ครืกกกก

....:นั้นใครอะ

....:ไม่รู้สิ

ครืกกกก

....:กริ๊ดดดดดดดดด

....:ริดชาท์ดคุงมาแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดด

ครืกก

คุณครู:นักเรียนเข้าที่เดี๋ยวนี้  ขอบคุณคะครูขอแนะนำนักเรียนใหม่ โฮรานิ  หลุยส์เอาละโฮระนิไปเข้าที่ได้แล้วจ้า

หลุยส์:หลุยส์หนูให้ครูเรียกว่าหลุยส์(พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาน่ากลัวแถมน่าตาเรียบเฉย)

คุณครู:จ๊ะ จ๊ะไปเข้าที่ได้แล้วจ๊ะ

หลุยส์:.จะให้หนูนั้งตรงไหนคะ

เมื่อคุณครูมองไปก็เห็นที่วางริมหน้าต่างข้างริดชาท์ด

คุณครู:อ้อตรงริมหน้าต่างหลังห้องข้างโคเอวาอินะจ๊ะ

หลุยส์:คะ(เสียงเรียบอีกแล้ว)

เมื่อไปนั้งที่ที่คุณครูบอกริดชาท์ดก็กล่าวแนะนำตัว

ริดชาท์ด:สวัสดีฉันชื่อโคเอวาอิ  ริดชาท์ด

หลุยส์:อือ

ริดชาท์ด:ตอนกลางวันไปกินข้าวกลางวันกับชั้นนะ

หลุยส์:อือ

....:กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดนี่เธอริดชาท์ดอุดสาชวนเธอไปกินข้าวแต่เธอตอบว่าอือหรอ

หลุยส์:อือ

....:กริ๊ดดดดดดดดดดดนี่ยังมีหน้ามาอืออีกเหรอนี่แน่

จากนั้นนักเรียนหญิงก็พุ่งตรงมาตบหน้าหลุยอย่างแรง

เพี้ย

หลุยส์:นี่มันไม่มากไปหน่อยเหริคนที่พึ่งรู้จักกันครั้งแรกจู่ๆก็เข้ามาตบหน้ากัน แบบเนี่ยเค้าเรียกว่าไม่มีมารยาด

หัดให้พ่อแม่สั่งสอนสะมั้งนะ

แล้วตาสีม่วงอมน้ำเงินก็ค่อยๆกลายเป็นสีแดงแต่คนที่จะเห็นนั้นต้องเป็นแวมไพร์หรือคนที่จะให้เห็นเท่านั้นถึงจะเห็น

....:อ้ายยยยยยยยย(สลบไป)

กลางวัน

ริดชาท์ด:ปะไปกินข้าวกัน

หลุยส์:นี่โคเอวาอิ

ริดชาท์ด:เรียกริดชาท์ดเถอะว่าแต่มีอะไร

หลุยส์:โรงอาหารอยู่ตรงไหน

ริดชาท์ดไม่พูดอะไรแต่เดินเข้ามาใกล้แล้วจักมือของหลุยส์เดินไปที่โรงอาหาร

โรงอาหาร

....:กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดริดชาท์ด อ๊ะยัยนั้นเป็นใครว้ายริดชาท์ดจับมือด้วยกริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หลุยส์:ฉันว่านายปล่อยมือฉันดีกว่า

ริดชาท์ด:ทำไมละ

หลุยส์:ก็็นายหันไปดูข้างหลังฉันสิ

จากนั้นนายนั้นก็หันไปดูข้างหลังพบว่ามีผู้หญิงห้องม.6/1 2 3 4 5 6 7 8

กำลังหักมืออยู่ด้านหลังแบบว่าถ้าขืนริดชาท์ดยังไม่ปล่อยมือจากยัยนั้นละก็ยัยนั้นเจอดีแน่

แล้วริชาท์ดก็ปล่อยมือ

ระหว่างกินข้าว

ริดชาท์ด:เธอก็เป็นแวมไพร์เหมือนกันเหรอ

หลุยส์คิด//เหมือนกัน

หลุยส์:นายก็เป็นเหรอ

ริดชาท์ด:ใช่แล้ว งั้นพรุ้งนี้เป็นวันเสาร์เธอมาหาฉันที่โรงเรียนนะ

หลุยส์:ทำไม

ริดชาท์:เอาเป็นว่ามาหาฉันที่ห้องเรียนก็แล้วกัน