I am mafia นายมันเลว!!

Chapter 4
ความเศร้าภายใต้หน้ากากซาตาน
 
 
"พ่อเธอเป็นคนทำเรื่องทุกอย่างให้มันเป็นแบบนี้เองนะ ฉันช่วยอะไรไม่ได้ หึ"ร่างสูงพูดเสียงเรียบ
 
"เรื่องมันก็ผ่านมาตั้ง7ปีแล้ว นายคิดจะแก้แค้นอีกเหรอ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพ่อฉันได้ทำหรือไม่ได้ทำ 
แต่ยังไงฉันก็ขอโทษแทนพ่อฉันด้วย นายยกโทษให้พ่อฉันได้มั้ย นายจะทำอะไรก็มาทำที่ฉัน แต่ขออย่าง
เดียวนายห้ามทำอะไรพ่อฉันเด็ดขาด เพราะฉันไม่มีอะไรเหลือแล้ว ถ้านายจะแก้แค้น ก็ช่วยแก้แค้นที่ฉัน"
 
และน้ำตาของร่างบางก็ล่วงไหลออกมาอีกครั้ง ...
 
"เธอไม่รู้หรอก ว่าคนที่เรารักที่สุดในชีวิตตายอย่างต่อหน้าต่อตา มันทรมานแค่ไหน มันเหมือน
มีดกีดลงตรงกลางหัวใจ ความรู้สึกฉันมันเหมือนตายทั้งเป็น เธอรู้มั้ย ตลอดระยะเวลา7ปี ฉันต้อง
เดียวดายแค่ไหนที่ไม่มีพ่ออยู่ข้างๆ ฉันทรมาน หัวใจฉันมันด้านชา ฉันเดียวดาย และฉันเจ็บใจ
มากเลยรู้มั้ยที่ฉันเอาผิดคนอย่างพ่อเธอไม่ได้ !!"
 
ร่างสูงพูดด้วยอารมณืที่ตอนนี้ลุกเป็นไฟ และน้ำตาลูกผู้ชายของเค้าก็ไหลออกมา....
ร่างบางถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ....
 
'เขา ร้องไห้งั้นเหรอ'

ร่างบางไม่คิดว่าคนอย่างเขา มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ จะเจ็บเป็น ร้องไห้เป็น เขาตรงกันข้ามกับที่เธอ
คิดเป็นอย่างมาก ใช่ ภายนอกเขาช่างร้ายกาจดังซาตาน แต่ไม่เลย เขากลับเป็นผู้ที่น่าสงสารมากกว่า
จิตของเขากำลังร้องไห้อยู่ตลอดเวลา ภายนอกที่ดูแสนโหดร้ายมันก็เป็นเพียงหน้ากากที่ปิดบัง
ความเศร้า ความเสียใจ ความอ่อนแอของเขา ก็เพียงเท่านั้น......
 
"นาย...ร้องไห้"....
"รีบแต่งตัวซะ แล้วไปหาฉันข้างล่าง"ร่างสูงที่กำลังเดินออกไปแต่....
"นาย เดี๋ยวก่อนสิ ฉันจะใส่ยังไง ในเมื่อนายกระชากเสื้อฉันขาดหมดแล้วอ่ะ"ร่างบางที่พูดด้วยสีหน้า
ที่เขิลนิดๆ
 
ร่างสูงที่แอบยิ้มออกมานิดๆ ด้วยความตลกของร่างบาง
 
แต่มันก็ไม่พ้นสายตาของร่างบางที่แอบมองไปเห็นพอดี
'ยิ้มอะไรของนายนะ แต่ถ้านายยิ้มให้กว้างกว่านี้ก็น่าจะดี'

"ใส่เสื้อผ้าฉันไปก่อนแล้วกัน อยู่ในตู้"ร่างสูดพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินออกจากห้องไป 
 
ร่างบางที่ค่อยๆลุกออกไป ก็อย่างว่าแหละ ยังคงเจ็บช่วงล่างอยู่ ร่างบางที่ค่อยๆเดินไปห้องน้ำ
ด้วยที่ไม่มีผ้าห่มคุมตัวไปด้วย ก็เพราะเธออยู่ในห้องคนเดียวเธอเลยไม่ต้องคิดมาก ที่จะมีใครมา
แอบดู แต่......
 
ร่างสูงที่เปิดประตูเข้ามาอย่างไม่ส่งเสียง ทำให้เห็นร่างบางที่อยู่ในสภาพที่เปลือยทั้งตัว
"เธอยั่วฉันเหรอ"ร่างสูงพูดขึ้น ร่างบางที่ไม่ทันได้ตั้งตัวแทบจะวิ่งไปคว้าผ้าห่มมาบังไม่ทัน แต่ก็คงไม่ทันหรอก
ด้วยความที่ช่วงร่างก็ยังคงเจ็บหน่วงๆอยู่ เลยทำให้วิ่งช้า แถมร่างสูงที่เดินเข้ามาอย่างไม่ส่งเสียง...
 
"ทำไมนายไม่เคาะประตูก่อน ห่า!! ฉันโป๊อยู่นะ"ร่างบางที่ทำหน้าเบี้ยวบูด แถมตะคอกใส่ร่างสูงเต็มๆ
"ก็เธออยากโป๊เอง หรือว่าเธออยากได้อีกซักรอบ"ร่างสูงที่เดินมาพร้อมกับคร่อมร่างบางไว้
 
"ไม่เอานะ ฉันเจ็บ"ร่างบางหลับตาปี๋ทันที เมื่อร่างสูงยืดหน้าเข้ามาใกล้ๆ แต่ด้วยความที่ร่างบางพูดออก
มาชวนหัวเราะ ทำให้ร่างสูงถึงกับขำทันที
 
"ฉันล้อเล่น 555"ร่างสูงขำออกมา จนทำให้ร่างบางถึงกับทำหน้าบูดทันที
 
"ไอบ้า ออกไปเลยฉันจะอาบน้ำ"ร่างบางพูด พร้อมกับไล่ร่างสูงออกไปทันที
 
"ฉันแค่จะเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามาให้ หรือว่าเธอไม่เอา"....
 
"เอามาสิ"ร่างบางรีบคว้าผ้าเช็ดตัวออกมาจากมือร่างสูงทันที พร้องเดินเข้าห้องน้ำไป
และมีผ้าห่าคุมตัวไปด้วย....
 
'ยัยบื้อ เอ้ย หึหึ' ร่างสูงพูดพร้อมยิ้งกว้างออกมาทันที เขาเป็นอะไรกันที่ต้องยิ้มให้เธอ
เขาไม่ได้ยิ้มให้ใครง่ายๆซักหน่อย แต่เธอ ทำให้เขายิ้มได้....
 
------------------------------------------------------------
ตอนนี้ดูแลมึนๆ 55555 ยังไงก็ เม้น+โหวต กันเช่นเคยน้าาาา
ฝันดีน้าารีดเดอร์ทุกคน ^o^