รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

20.30น.
ณ โต๊ะอาหารของบ้าน
 
ลุงจำเริญ//เอาล่ะ โอ้โหกับข้าวน่ากินทั้งนั้นเลย แต๋นไปตามหนูแก้วมาสิ
แต๋น//ได้ค่ะคุณผู้ชาย
 
ห้องแก้ว
แต๋น//คุณผู้หญิงคะ คุณผู้หญิง    อ๊ะ!
แก้ว//มีอะไรคะพี่แต๋น
แต๋น//คุณผู้หญิงคะ ทานข้าวค่ะ
แก้ว//พี่แต๋นทีหลังอย่าเรียกคุณผู้หญิงเลย เรียกแก้วเฉยๆดีกว่าค่ะ
แต๋น//อืม ไม่ดีมั้งคะ
แก้ว//ดีค่ะ เพราะเเก้วไม่ชอบ
แต๋น//งั้นก้อได้ค่ะ
 แล้วทั้งสองก้อลงไปกินข้าวข้างล่างกัน
ลุงจำเริญ//อ้าวหนูแก้ว มามา ลงมากินข้าว 
แก้ว//แล้วธามไทล่ะคะ
ลุงจำเริญ//ไอ้เจ้าคนเล็กนี้เดี๋ยวกินเดี๋ยวไม่กิน ปล่อยมันเหอะ
แก้ว//คนเล็กหรอคะ หนูนึกว่าคนโตซะอีก
ลุงจำเริญ//ไม่ใช่หรอก ลูกชายคนโตมาดึกแหละ หัวค่ำนานๆทีจะมาน่ะ
แก้ว//อ๋อ ค่ะ
ลุงจำเริญ//งั้น แต๋นลองไปเรียกเจ้าธามมากินข้าวสิ๊
แต๋น//ได้ค่ะคุณผู้ชาย
แก้ว//เดี๋ยวค่ะพี่แต๋น เดี๋ยวหนูไปเรียกเอง
ลุงจำเริญ//แต่ว่าหนูแก้ว
แก้ว//ไม่เปนไรค่ะลุง หนูมีหน้าที่ที่จะดูแลสองคนนี้ หนูก้อต้องทำหน้าที่สิคะ
ลุงจำเริญ//อ่ะ โอเค
 
หน้าห้องธามไท
ก๊อก~ ก๊อก~
แก้ว//นายธามไท นายธามไท
(ธามไทเปิดประตูออกมา)
ธามไท//มีอะไร เธอจะมายึดห้องฉันรึไง
แก้ว//นายจะบ้าหรอ ฉันมาเรียกนายไปกินข้าว
ธามไท//ฉันไม่หิวอ่ะ เธอกินเหอะ
แก้ว//อ้าว ทำไมอ่ะ
ธามไท//รู้สึกไม่อยากกินข้าวอ่ะวันนี้อ่ะ เธอกินเหอะ ถ้าฉันหิว เดี๋ยวกินเอง
แก้ว//นายโอเคนะ
ธามไท//อืมๆ
 
แล้วแก้วก้อลงมากินข้าว 
เมื่อแก้วอิ่มแล้วก้อขึ้นไปนอน
 
แก้ว//เฮ้อ~~อิ่มจัง เดี๋ยวไปอาบน้ำดีกว่า พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าหน่อย เดี๋ยวจะไปช่วยแม่บ้านทำงานบ้างดีกว่า
ระหว่างที่แก้วกำลังนอนหลับ การกระหายทำให้แก้วตื่นขึ้นมา
แก้ว//หิวน้ำจังลงไปกินน้ำดีกว่า 
เมื่อแก้วลงไปกินน้ำ แก้วเห็นเหมือนใครขี่รถเข้ามาในบ้าน 
แก้ว//เอ๊ะ! ใครมา นี่ก้อ5ทุ่มแล้วนะ
แก้วจึงเดินมาดูทางเข้าบ้าน แล้วเจอใครคนหนึ่ง
...?//เฮ้ย! เธอ
แก้ว//นาย!
...?//เธอมาที่นี่ได้ไงเนี่ย
แก้ว//ฉันต้องถามนายมากกว่าว่ามาได้ไง
...?//ก้อนี่บ้านฉัน ถ้าไม่ใช่บ้านฉัน ฉันจะเข้ามาทำเกลืออะไรล่ะ
แก้ว//นะ นี่...บ้านนายหรอ
...?//ใช่
แก้ว//หรือว่าลูกชายคนโตคือ....
...?//ใช่ฉันลูกชายคนโต เธอมาอยู่บ้านฉันได้ยังไง
แก้ว//ก้อพ่อนายให้ฉันมาดูแลนายทำไม
...?//อ๋อหรอ ฉันไล่เธอออก
แก้ว//เฮ้ย! ได้ไงอ่ะหะนายน่าจืด
...?//นี่ฉันออกจะหล่อ มาเรียกฉันว่าน่าจืดหรอเนี่ย
แก้ว//ใช่ ทำไมนายมีปัญหาหรอ
...?//งั้น เธอออกจากบ้านฉันไปเลยนะ
แก้ว//ทำไมฉันต้องออกด้วย คนที่จะไล่ฉันออกได้มีแต่ลุงจำเริญเท่านั้น
...?//หนอย..นี่พ่อฉันตาเป็นอะไรรึป่าวถึงเลือกเธอ
แก้ว//แหม แล้วนายล่ะนายหน้าจืด นายเป็นใคร
...?//ฉันชื่อว่า โทโมะ วิศวะ ไทยานนต์ นักร้องหนุ่งชื่อดัง อยู่ในวงK-otic 
แก้ว//โอ้ย!พอเห๊อะ จะอ้วก
โทโมะ//ทำไมแล้วเธอล่ะเป็นใคร
แก้ว//ฉันชื่อแก้ว แนะนำตัวแค่นี้ไม่ต้องอลังการมากมายเหมือนนายหรอก
โทโมะ//เธอ....
แก้ว//นาย....
ลุงจำเริญ//อ้าว! รู้จักกันแล้วหรอ 
โทโมะ/แก้ว//ไม่ค่ะ/ครับ
ลุงจำเริญ//ทำไมอ่ะ รู้จักไว้อ่ะดีแล้ว จะได้เป็นมิตรที่ดีต่อกัน
โทโมะ//พ่อ พ่อเอาใครมาดูแลผมเนี่ย เธอจะฆ่าผมรึป่าวก้อไม่รู้ วันดีคืนดี อาจจะจับผมกินก้อได้นะพ่อ
แก้ว//หนอยนี่ ไอ้ตุ๊ดหน้าจืด
โทโมะ//อะไรล่ะ ยัยยักกินคน
ลุงจำเริญ//เอาล่ะเอาล่ะ ทั้งสองคนไปนอนได้และ นี่ก้อดึกมากและนะ
โทโมะ//ครับพ่อ ฝันดีร้ายนะครับ
แก้ว//อ้าวนี่นาย ก้อต้องฝันดีสิ ฝันร้ายได้ยังไง นายนี่ไม่รู้จักกาละเทศะเลยนะ
โทโมะ//ฝันร้ายก้อกลายเป็นดีสิยัยโง่ เธอจะให้พ่อฉันฝันดีแล้วต้องอะไรร้ายๆรึไง
แก้ว//เอ่อ..........(เถียงไม่ออกอีกละ)
ลุงจำเริญ//เอาล่ะๆๆ ไปนอนกันได้แล้ว
โทโมะ/แก้ว//ค่ะ/ครับ ชิ๊!
 
พอขึ้นห้อง โทโมะเห็นแก้วเข้าไปในห้องแม่ตัวเองก้ออดสงสัยไม่ได้
 
โทโมะ//ยัยยักกินคน เธอเข้ามานอนห้องแม่ฉันได้ยังไง
แก้ว//ก้อลุงจำเริญให้ฉันมานอนที่ห้องนี้ นายมีปัญหาอะไร
โทโมะ//ก้อนี่มันห้องแม่ชั้น!!!(โทโมะขึ้นเสียงตะโกนจนแก้วตกใจ)
แก้ว//นี่นาย เออๆ ฉันนอนโซฟาข้างล่างก้อได้
โทโมะ//ไม่ต้อง นอนที่นี้แหละ (แล้วโทโมะก้อเดินเข้าห้องตัวเองไป)
แก้ว//อะไรของตานั่นน่ะ
 
ติดตามตอนต่อไปนะ