รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

ณ ร้านอาหารภายในห้างแห่งหนึ่ง 12.33น.

 ธามไท//ฟางครับ

ฟาง//คะ

ธามไท//อาหารอร่อยมั้ยครับ

ฟาง//อร่อยมากๆเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ

ธามไท//ที่ผมชวนฟางมาทานข้าวเพราะผมมีบางอย่างจะบอกฟาง

ฟาง//อะไรหรอคะ

ธามไท//เรื่องของเรา

ฟาง//เอ่อ ธามคะ เรายังไม่ได้เปนอะไรกันอย่าใช้คำว่า เรา เลยดีกว่านะคะ

ธามไท//ที่ผมจะบอกก้อคือ ผมชอบฟาง

ฟาง//ห๊ะ หมายความว่าไงคะ

ธามไท//เปนแฟนกับผมนะ

ฟาง//เออ...................... คือว่าฟางเปนแฟนกับธามไม่ได้หรอกค่ะ

ธามไท//ทำไมอ่ะครับฟาง ผมยังโสด ไม่เคยมีรักหรือคนรักเลย ฟางวางใจเถอะครับ

ฟาง//ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะธาม คือ

ธามไท//คืออะไรครับ

ฟาง//ฟางมีแฟนแล้วค่ะ

ธามไท//แฟน แฟนหรอครับ

ฟาง//ค่ะ ฟางขอโทดนะธาม ขอโทดจิง แต่ยังไงเราก้อเปนเพื่อนกันได้นะธาม

ธามไท//ทำไม ทำไม

ฟาง//ธามเปนเพื่อนกันก้อได้นะ

ธามไท//มันคงจะมีวันนั้นอีกแล้ว ลาก่อน ฟาง

ธามไทรีบวิ่งออกไปที่รถ

ฟาง//เดี๋ยวธาม ธาม ค่าอาหารใครจ่ายอ่ะ ธาม (ยังจะห่วงอีกนะเจ๊)

 

ธามนั่งในรถแล้วจะร้องไห้เเต่ก้อร้องไม่ได้ เพราะมันคือน้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่สามารถออกมาได้

ธาม//ชั้น โง่มากเลยหรอธาม ชั้นมันโง่จิง รักครั้งแรกไม่ควรจะเปนแบบนี้ แต่ทำไมต้องจบลงแบบนี้ด้วย ชั้นไม่เข้าใจ ที่ชั้นเปนแบบนี้เปนเพราะชั้นมีรักไม่ได้หรือไม่พร้อมที่จะรัก ห๊ะ ธาม

แล้วธามก้อบึ่งรถไปที่บาร์ทันที

 

ด้านแก้ว กะ โทโมะ

โทโมะ//ยัยยักกินคน

แก้ว//อะไรของนายเล่า

โทโมะ//น้องชายชั้นไปไหน

แก้ว//หารัก

โทโมะ//ห๊ะ! หารัก หมายความว่าไง

แก้ว//โอ้ย! นี่นายโง่หรือมีสติปัญญามีเท่านี้กันเนี่ย คนไม่เคยรักใครอย่างนายก้อไม่รู้หรอก

โทโมะ//เฮ้ย นี่ถามดีๆนะเนี่ย น้องชั้นไปไหนอธิบายดีๆดิ๊

แก้ว//น้องนายไปหาผู้หญิงที่ชอบโว้ย!

โทโมะ//หา

แก้ว//หาอะไรเล่า น้องนายมีความรักนายนี่เปนพี่ชายเเท้ๆไม่รู้อะไรเลย

โทโมะ//ชั้นผิดหรอเนี่ย

แก้ว//ไม่ผิดหรอก แค่นายไม่ใส่ใจ

โทโมะ//แหม ยัยยักกินคน ถ้าชั้นออกจากรพ เธอตายแน่

แก้ว//อะอะ น้องนายไปหาผู้หยิงคนนึงน่ารักมาก น้องนายแอบชอบ วันนี้ก้อเลยไปขอเค้าเปนแฟน

โทโมะ//เธอรู้ได้ไง

แก้ว//อ้าว ก้อน้องนายบอกชั้นแล้วขอให้ชั้นช่วย แต่นายดันป่วยชั้นก้อต้องทำหน้าที่คือดูแลนาย เลยช่วยน้องนายไม่ได้ น้องนายเลยจัดการเอง ชั้นว่ามาดึกขนาดนี้ต้องเลยเถิดไปแน่

โทโมะ//นี่ๆๆ อย่ามาว่าน้องชั้นนะ

แก้ว//ที่บอกว่าเลยเถิดอ่ะชั้นหมายถึงไปเที่ยว ชอปปิ้งอะไรประมาณนี้

โทโมะ//แต่ว่า ตั้งแต่ชั้นอยู่กะมันมา มันไม่เคยชอบใครเลยนะ

แก้ว//อันนี้ชั้นก้อไม่รู้นะ

โทโมะ//โทรถามดิ

แก้ว//อืมๆความคิดดีนี่

โทโมะ//เร็วๆเหอะน่า

แล้วแก้วก้อกดเบอร์โทรหาธามไท

แก้ว//ฮัลโล ธาม นายอยู่ไหน

ธามไท//แก้วหรอ ชั้นอยากตาย

แก้ว//นายเมาหรอเนี่ย นายอยู่ไหนเนี่ย

โทโมะ//เฮ้ย ไอ้ธามแกเมาหรอ

แก้ว//นายอยู่ไหน

ธามไท//เธอจะมาหาชั้นหรอ มาสิมา มาดูคนโง่อย่างชั้น

แก้ว//เดี๋ยวชั้นจะไปเดี๋ยวนี้แหละ

โทโมะ//ไปไหน

แก้ว//ไปดูน้องนายน่ะสิ ถามได้

แล้วแก้วก้อรีบวิ่งไปทันที  เมื่อไปถึง

ณ บาร์TTK

แก้ว//โอ้ยปวดแก้วหู ที่แบบนี้ มั่วสุมชัดๆ (แก้ว หันไปเห็นธามที่มีแต่ผู้หญิงรายร้อม) ธาม ธาม

หญิงคนนึง//นี่เธอเปนใคร มาเรียกธามของชั้น

แก้ว//ถอยไปอย่ามาขวางชั้น

หญิงสาว//เดี๋ยว เดกกะโปโรอย่างเธอจะมายุ่งกับธามของชั้น มากไปแล้วนังเดกกะโปโร

แก้ว//ถอยไปชั้นไม่อยากมีเรื่องที่นี่

หญิงสาว//นี่นังเดกกะโปโร เธอควรออกไปซะ ที่นี่ไม่เหมาะกะเธอหรอก

แก้ว//โถ่เว้ย นี่ยัยป้า วันวันนึงป้าทำไรบ้างเนี่ย กลางวันนอนกลางคืนออกหากินงั้นหรอ ถึงออกมามั่วสุมเวลากลางคืนแบบนี้ เธอนี่ดีอย่างนึงนะคือไรรู้มั้ย หาแต่ผู้ชายไงล่ะ อย่างสัตว์ที่เรียกว่า ชะนีอ่ะรู้จักปะ หรือไม่รู้จักเพราะมีสติปัญญาแค่นี้จ้ะ ผัว ผัว ผัว ผัว 5555555

หญิงสาว//แกจะมากไปแล้วนะ เฮ้ยพวกเราจับ

แก้วถูกผู้หญิงสองคนล็อคแขนทั้งสองข้าง

แก้ว//ปล่อย

หญิงสาว//ชั้นไม่ปล่อย แกจะทำไม

แก้ว//ชั้นบอกให้ปล่อยไงล่ะยัยป้า

หญิงสาว//ทนไม่ไหวแล้วโว๊ย! (หญิงสาวคนนั้นจะตบแก้วแต่มีคนมาห้ามโดยการจับแขนไม่ให้ไปโดนหน้าของแก้ว)

หญิงสาว//พี่พิชชี่ พี่คะ

พิชชี่// หยุดการกระทำของเธอซะ

แพท//พี่พิชชี่คะ มันมาว่าชั้นก่อนนะคะพี่

พิชชี่//เธอควรกลับบ้านของเธอไปได้แล้ว ครับบาร์จะได้เงียบสงบ มีแต่เสียงเพลง

แพท//ชิ๊ แกคราวหน้าถ้าชั้นเจอแกอีกแกไม่เหลือหน้าอันอ่อนๆของเธอ จำไว้ ยัยกะโปโรเอ้ย

แพทกะพวกผู้หยิงอีกสองคนก้อออกจากบาร์ไป

แก้ว//ขอบคุณมากนะคะ คุณ....

พิชชี่//พิชชี่ครับผม คุณล่ะครับ

แก้ว//กะ กะ แก้วค่ะ

พิชชี่//เปนไรมั้ยครับเมื่อกี้ไม่เปนไร เอ๊ะ นั่นธาม เดี๋ยวก่อนนะคะ

แก้วเดินไปหาธามที่ฟุบตัวอยู่กับแก้วเหล้าของเค้า

แก้ว//ธาม ธาม นี่นายมีสติหน่อยสิ (แก้วตีหน้าธามเพื่อให้รู้สึก)

ธามไท//ชั้นมันโง่ขนาดนั้นเลยหรอแก้ว ไม่รู้อะไรเลย

แก้ว//นายกลับบ้านก่อนเถอะ

พิชชี่//แฟนหรอครับ

แก้ว//เอ่อ ไม่ใช่ค่ะน้องชายเพื่อนน่ะค่ะ

พิชชี่//แล้วพี่เค้าไม่มารับเองล่ะครับ

แก้ว//เค้านอน โรงพยาบาลอ่ะค่ะ

พิชชี่//งั้นผมช่วยครับ

ทั้งสองคนแบกธามไปที่รถ พิชชี่หยิบกุญแจ่รถจากกระเป๋าธาม เพื่อนจะไปส่ง

พิชชี่//มาครับเดี๋ยวผมไปส่งเอง

แก้ว//จะดีหรอคะ เกรงใจปล่าวๆ

พิชชี่//ไม่เปนไรครับ

แก้ว//แล้วรถคุณล่ะคะ

พิชชี่//ผมเปนเจ้าของที่นี่ เดี๋ยวให้ลูกน้องผมมารับได้ครับ

แก้ว//รบกวนหน่อยนะคะ

แล้วทั้งสองก้อนำธามขึ้นรถกลับบ้าน

ธามไท//ฟางครับ! ผมโง่จิง ผมไม่น่าชอบคุณเลย ! (ธามไทบ่นตลอดทาง)

แก้ว//ธาม นายเปนไรของนายเนี่ย

พิชชี่//คงจะอกหักน่ะครับ คนเมาเมาตอนอกหักก้อเปนแบบนี้แหละครับ อย่าไปถือสาเลย

แก้ว//แหม นายนี่จิงๆเลย

แล้วก้อถึงบ้าน

แก้ว//พี่แต๋น พี่แต๋นคะ พี่แต๋น

แต๋น//ค้ะ หาววววว มีไรคะ แล้วนั่นใครคะ

แก้ว//อย่าเพิ่งถามเลย เอาธามขึ้นบ้านก่อนเถอะ (แล้วแต๋นก้อแบกธามขึ้นไปโดยไม่บ่นเพราะเคยเลี้ยงดูมา)

ขอบใจคุณพิชชี่มากๆเลยนะคะ ขอโทดจิงๆค่ะน

พิชชี่//ไม่เปนไรครับผม เรียกผมว่าพิชชี่เฉยๆดีกว่าครับ

แก้ว//เอ๋อค่ะ พิชชี่

พิชชี่//ยินดีที่ได้รู้จักครับ (พิชชี่จูบมือแก้วอย่างแผ่วเบา)

แก้ว//เอ่อ พิชชี่ไม่ต้องถึงขนาดนี้ก้อได้ค่ะ คือ แก้วไม่เคย....

พิชชี่//ผมรู้ครับ ขอโทดด้วยครับ

แก้ว//ไม่เปนไรค่ะ

พิชชี่//งั้นผมขอเบอร์แก้วได้มั้ยครับ

แก้ว//จะดีหรอคะ

พิชชี่//ถ้าไม่ดีผมไม่ขอหรอกครับ

แก้ว//เออ ก้อได้ค่ะ 089223XXXX (บอกไม่ได้นะคะ)

พิชชี่//ขอบคุณมากครับ ไปก่อนนะครับ (พิชชี่วิ่งออกไปพร้อมถือโทรสับโทรหาลูกน้องให้มารับ)

 

ด้าน แต๋น (แก้วขึ้นไปดูธามไท)

แก้ว//พี่แต๋นคะ เปนไรคะ บิดไปบิดมาอยู่นั่นแหละ

แต๋น//คือพี่แต๋น ข้าศึกบุก แต่ไม่รู้ใครจะดู

แก้ว//เดี๋ยวแก้วดูเองค่ะ

แก้ว เช็ดตัวธามจำได้สักพัก แล้วก้อลืมตาจับแก้วพลิกตัวนอนลงบนที่นอน โดยถามค่อมตัวแก้วไว้อยู่

แก้ว//นายจะทำอะไรอ่ะปล่อยนะ

ธามไท//เข้ามาทำไม

แก้ว//มาเช็ดตัวให้นายไงล่ะ นายเมาแล้วนอนเหอะ

ธามไท//ยัง

แก้ว//ถ้าไม่เมางั้นชั้นไปล่ะ (แก้วจะลุกแต่ถูกกดเอาไว้) นิ อะไรของนายปล่อยชั้น

ธามไท//อยู่เปนเพื่อนชั้นก่อนนะแก้วอย่าเพิ่งไป

แก้ว//งั้นนาย ลงจากตัวชั้นก่อนสิ

แล้วธามไทก้อคลายออกจากตัวแก้ว

ธามไท//ชั้นขอโทดนะ

แก้ว//นายอยากให้ชั้นอยู่เปนเพื่อนใช่มั้ย ได้ เดี๋ยวอยู่เปนเพื่อน แต่นายห้ามทำไรชั้นเด็ดขาดเข้าใจมั้ย

ธามไท//ชั้นไม่ทำอะไรหรอกน่า

แก้ว//นายอกหักหรอธาม

ธามไท//ใช่ เพราะชั้นโง่ไงแก้ว เพราะชั้นโง่ไงเล่า

แก้ว//นายไม่ได้โง่ธาม แค่นายยังไม่จักเค้าดีพอ เท่านั้น เนี่ยแหละรสชาติของความรัก

ธามไท//เธอพูดจิงหรอ

แก้ว//ไม่จิงล่ะมั้ง

ธามไท//อ้าว

แก้ว//จิงสิ ความรักอ่ะ คนอกหักมีตั้งมากมาย เพราะมัวแต่จมปลักรักเค้าอยู่ รักเค้าทั้งที่เค้าไม่รักแล้ว แบบนี่ไม่เจ็บกว่าหรอ

ธามไท//จิงของเธอ

แก้ว//เห็นมั้ย พวกอกหักเค้าก้อตั้งต้นชีวิตใหม่ หาคนใหม่ หารักใหม่ หาประสบการใหม่ๆ หาชีวิตที่เหมาะสมกับเรา และประสบการอันนั้นอ่ะจะอยู่กับเราไปตลอดชีวิรึป่าว ขึ้นอยู่กับ หัวใจต่างหาก

ธามไท//แล้วชั้นจะมีรักใหม่ได้มั้ยแก้ว

แก้ว//ได้สิ ได้เสมอ แล้วแต่ใจนายว่านายรู้สึกนึกคิดอย่างไรกับคนคนนั้น

ธามไท//ขอบใจเธอมากนะแก้ว แต่ว่าตอนนี้เธอไม่ต้องไปรพ.หรอกเพราะมืดแล้ว อันตราย นอนที่นี่เถอะ

แก้ว//แต่ ไอ้ตุ๊ดมันจะนอนได้หรอ

ธามไท//พี่ผม หินผาอยู่แล้ว อยู่ได้

แก้ว//อืมๆ งั้นก้อได้ งั้นไปนอนก่อนนะ

ธามไท//นอนห้องชั้นมั้ยล่ะ

แก้ว//ไอ้ทะลึ่ง จะบ้ารึไง

ธามไท//ชั้นล้อเล่น ไปนอนเถอะดึกแล้ว

แก้ว//งั้น กุ๊ดไนท์จ้า (แล้วแก้วก้อขึ้นไปนอน)

ธามไท//ชั้นรู้แล้วว่าใจชั้นตอนนี้รู้สึกนึกคิดกับใคร

 

ด้านโทโมะ

โทโมะ//ยัยนั่นทำไมไม่มาสักทีนะ เปนอะไรรึป่าว เฮ้ย เปนห่วงยัยนั่นทำไมเนี่ยโมะ มีสติหน่อย มีสติหน่อย แต่ทำไมเธอยังไม่มานะยัยยักกินคน

 

ตอนนี้ยาว ติดตามตอนต่อไปนะคะ