Perform ปฏิบัติการให้หัวใจได้ปิ้งรัก

8.7

เขียนโดย Smile_♥_FaZa

วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 12.19 น.

  22 session
  189 วิจารณ์
  33.50K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

4

  วันนี้ฉันมาโรงเรียนแต่เช้าเพราะวันนี้เป็นเวรทำความสะอาดห้องเรียนฉัน

          ครืด~~

  ฉันเปิดประตูเขาไปในห้องและฉันสะดุดตาใครบางคนที่นอนหลับอยู่ในห้องคนเดียว ฉันไม่รู้มองเขานานเท่าไรพอรู้อีกทีตอนนี้เขากับฉันสบตากันแล้ว

“ไงมานานแล้วเหรอ” เรียวถามก่อนพร้อมบิดตัวไปมาเหมือนบิดขี้เกียจ

“อืม แล้วทำไมนายถึงได้มาโรงเรียนแต่เช้าละ” ฉันถามแต่ที่รู้เขาเวรวันพรุ่งนี้นี่น่า

“พอดีครูเปลี่ยนเวรฉันให้มาวันนี้นะ” เขาพูดพร้อมเดินมาตรงหน้าฉัน

“แล้วทำไมต้องมาเป็นวันนี้ละ” ฉันพูดพร้อมเดินเอากระเป๋าไปวางที่โต๊ะก่อนจะหันมาเท้าสะเอวและจ้องเขา

  แต่ที่จริงเรียวไปขอเปลี่ยนเวรของเขากับครูประจำชั้นให้มาเป็นวันนี้ และที่เขาเปลี่ยนมาวันนี้ก็อยากจะแกล้งคารุสักหน่อย

“ไม่รู้สิ” เขาพูดพร้อมสายหัวและก้มหน้ามาใกล้ฉัน

 “ไม่รู้ได้ไง นี้ออกไปนะ” ฉันบอกออกไปและผลักเขาเพราะตอนนี้จมูกเราชนกันแล้ว!!! แต่เขาไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

“ทำไม” เขาพูดพร้อมก้มหน้าลงมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ มันจะจะถูกปากกันแล้วน๊าาาาTT^TT

  ฉันหลับตาปี๋และหันไปทางอื่น และพูดในใจว่า ถ้าเขาทำอะไรฉัน ฉันกรี๊ดแตกใส่หูเขาแน่!!! เล่นแรงไปไหม เดี๋ยวพระเอกของเรื่องหูหนวงหรอก

“หึๆ” ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นกลัวหน้าเขาจะใกล้มากกว่านี้ แต่ที่ไหนได้เขาเอาหน้าออกไปและยืนเอามือล่วงในกระเป๋าตามแบบฉบับของเขาตั้งนานแล้ว

“นาย...อยากทำแบบนี้อีกนะ” ฉันพูดพร้อมชี้หน้าเขา

“ทำไมละ” เรียวเปลี่ยนจากท่ามือล่วงกระเป๋ามาเป็นเท้าสะเอว และยิ้มแบบเจ้าเล่ห์มาให้

          ตึกๆ ใจเต้นแรงจัง

 “ก็เพราะนายไม่มีสิทธิ์ใกล้ตัวฉัน”

  ฉันเดินเข้าไปในห้องก่อนจะเหลือบไปเห็นเรียวเดินเข้ามา สายตาเขาเหมือนจะอารมภ์เสียด้วยแหะ

  ฉันไม่พูดอะไร ฉันจึงเดินไปหลังห้องเพื่อไปหยิบไม้กวาดและหยิบผ้าขี้ริ้วมาผืนหนึ่ง ฉันเดินมาหาเรียวที่ตอนนี้นั่งไม่สบอารมภ์ที่โต๊ะของเขา ฉันยื่นผ้าขี้ริ้วให้เขาแต่เขากลับหันหน้าไปอีกทาง เป็นอะไรอีกละ ผู้ชายอะไรหลายอารมภ์ชะมัด

  พอฉันเห็นท่าทีเขาจะไม่หันกลับ ฉันจึงจับมือเขาขึ้นมาแล้วจัดการยัดผ้าขี้ริ้วไว้ในมือเขา พอฉันจัดการยัดผ้าขี้ริ้วเสร็จเรียวถึงกับลุกขึ้นและมองฉันอย่างโมโห เมื่อเขาไม่พูดอะไรฉันจึงเป็นฝ่ายพูด

“ไปเช็คหน้าต่างให้สะอาดและพอเสร็จไปเช็คกระดานนะ” ฉันบอก

“ทำไมฉันต้องทำ” เขาถามพร้อมมือเขาก็กำแน่น

“ก็เพราะนายเป็นเวรวันนี้นี่ และนายต้องรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองด้วย” พอฉันพูดเสร็จเขาถึงกับสั่นไปทั้งตัวและเดินออกไปนอกห้องเพื่อไปตักน้ำพร้อมสบถเสียงดัง

  ฉันถอนหายใจอย่างยากลำบากออกมาก่อนเดินไปกวาดห้อง แล้วฉันจะปรับนิสัยเขาได้ไหมเนี่ย

 

  เวลาผ่านไปนานพอสมควรแต่ฉันเหมือนเวลามันไปช้านัก เพราะหลายนาทีแล้วที่ฉันกับเรียวทำความสะอาดเสร็จแต่เวลายังคง 7 โมง 30 นาทีเอง

  ฉันอ่านหนังสือเรียนส่วนเรียวฟังเพลงใน Mp3 ต่างคนต่างไม่พูดอะไรขึ้นมาจนกระทั่งมีใครมาเปิดประตูเข้ามา

“ดีจ้า~” ยูมิเปิดประตูพร้อมยิ้มร่าเริงแต่แค่แวบเดียวรอยยิ้มนั้นก็หายไป ยูมิมองฉันกับเรียวไปมาก่อนมาส่งสายตาถามมายังฉัน

“ไงยูมิมาแล้วเหรอ” ฉันทักตอบพร้อมยกแขนขึ้น ยูมิพยักหน้านิดนึงก่อนมองไปทางเรียว เรียวเองก็แค่ยกมือขึ้นแป๊บนึงแล้วไปฟังเพลงต่อ

  ยูมิรีบเดินมานั่งโต๊ะของตัวเองซึ่งอยู่ข้างฉัน

“ทำไมเรียวถึงมาทำเวรวันนี้ละ ตามจริงเขาเวรพรุ่งนี้นะ” ยูมิกระซิบถามที่หูฉัน

“เห็นเขาบอกว่า ครูเปลี่ยนเวรให้เขามาเป็นวันนี้น่ะ” ฉันกระซิบตอบ

“อ๋อ” ยูมิพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ

“แต่ทำไมต้องเป็นวันนี้ละมันแปลกอยู่น่า” ยูมิพูดก่อนมองไปหาเรียวที่ตอนนี้กดเลือกเพลงอยู่

“แต่ฉันถามเขาแล้วนะ เขาบอกว่าไมรู้” ฉันกระซิบตอบยูมิ

    นักเรียนทุกคนเริ่มทยอยเข้ามาในห้องเรียน เสียงพูดคุยของนักเรียนทำให้เสียงนั้นดังไปทั่วห้อง

“นี้แกคนที่แกจะไปปกป้องที่ว่าจะมีใครมาลอบทำร้ายน่ะใคร” ชินจิถามผม

“แกจะรู้ไปทำไมว่ะ” ผมพูดก่อนจะมองหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งข้างผมอย่างลืมตัว(แต่ห่างช่วงแขนเท่านั้น)

“อ้าว เฮ้ย!!! ฉันเป็นเพื่อนแกนะ บอกกันหน่อยดิ” ชินจิพูดอย่างอารมภ์เสียเมื่อผมไม่ยอมบอก

“อ๋อ ฉันรู้แล้วว่าใคร คารากิสาว่า คารุ  ใช่ม๊า” ชินจิพูดสำเนียงหยอกล้อพร้อมชี้นิ้วไปทางเรียวและหัวเราะในลำคอ

“ไม่ใช่ยัยนั้นซะหน่อย” ผมรีบตอบปัดไปทันที

“บอกมาเถอะว่าใช่น่ะ” ชินจิแหย่อีกพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้

“ก็บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไงเล่า” ผมตะโกนเสียงดังทำให้เพื่อนทั้งห้องมองพวกผมเป็นตาเดียวและคารุกับเพื่อนของเธอก็มองผมด้วยความสงสัยเหมือนกัน

“เอานะนะ แหม่แกล้งนิดเดียวเองทำเป็นโกรธไปได้”

  ไม่นานนักครูจำประชั้นก็เข้ามาเด็กนักเรียนทุกคนรีบไปนั่งที่ของตัวเอง และครูก็เริ่มเช็คชื่อและเริ่มสอน

  ผมไม่รู้ว่าเป็นอะไร วันนี้ผมไม่มีสมาธิในการเรียนเลยทุกครั้งที่ผมพยายามมองไปที่กระดานแต่สมองไม่ยอมสั่ง แต่สั่งให้ไปมองหญิงสาวที่นั่งข้างผมตลอดคาบเรียน

          นี้ฉันเป็นอะไรนะ?

*****************************************************************************

อัพละน้า เม้น+โหวตกันเยอะๆนะคร๊

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา