Perform ปฏิบัติการให้หัวใจได้ปิ้งรัก

3

  ชายหนุ่มร่างสูง 180 ผมสีเขียวขี้ม้า นัยน์ตาสีเทา จมูกสันโด่ง ริมฝีกปากเพรียงบาง หน้าคมได้รูป เดินเข้ามาในห้อง ผ.อ. โดยไม่เคาะประตู และเดินมานั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน

“คราวหน้าหัดเคาะประตูก่อนเข้ามาหน่อยสิ คุโรสูเกะ เรียว” ทากาเกะ มายาเมะพูดก่อนหมุนเก้าอี้หันไปสบตากับหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้า

“มีอะไรถึงเรียกมาเวลานี้” คุโรสูเกะ เรียว พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และจ้องเขม็งคนอยู่ตรงหน้าอย่างไม่วางตาสะนิด

“ฮึ อย่าพึ่งเร่งนะสิและหยุดจ้องตาฉันแบบนั้นด้วยนะฉันไม่ชอบ”

“เหอะ ถ้าเรียกมาเพื่อคุยแค่เรื่องนี้งั้นผมขอตัวละ” เขาพูดก่อนจะลุกขึ้นเตรียมเดินออกจากห้องนี้แต่ยังเดินไม่ถึงประตูคนข้างหลังก็เรียกไว้ก่อน

“ฉันก็แค่มีเรื่องให้เธอทำ เธอสนไหม” ชายหนุ่มหันหลังและส่งสายตาพร้อมจะฆ่าคนได้เลย

“แล้วผ.อ.จะให้ผมทำไง” เขาถามพร้อมเอามือล่วงในกระเป๋ากางเกง

“ฉันจะให้เธอไปปกป้องใครบางคน”

          ปัง!!!

เรียวเดินเอามือทุ่มลงบนโต๊ะทำงานของมายาเมะทันทีที่พูดจบ

“ฉันไม่ยอมทำอะไรโง่ๆแบบนั้นหรอก” เรียวพูดด้วยน้ำเสียงรอดไล้ฟันเละจ้องมายาเมะอย่างจะฆ่าให้ได้

“เธอก็ลองดูสิ เธอจะได้ไม่อยู่โรงเรียนแน่” มายาเมะพูดย้อเย้ยและยิ้มอย่างผู้มีชัย เรียวที่ตอนนี้

อารมภ์เขาเดือดจนมือเขาสั่น

“แล้วทำไมฉันต้องทำด้วย” เรียวกำปั่นแน่นอยู่บนโต๊ะก่อนจะเอามาล่วงในกระเป๋าตามเดิม

“ก็เธอคนนี้กำลังมีคนลอบทำร้าย และทั้งโรงเรียนก็มีเธอคนเดียวที่ปกป้องเธอได้” มายาเมะอธิบาย

“เธอแค่ ไปปกป้องเธอคนนี้ และนี้คือข้อมูลทั่วไปและข้อมูลส่วนตัวของเธอ เธอใช้ข้อมูลนี้ให้เป็นประโยชน์ละ” มายาเมะอธิบายพร้อมยื่นเอกสารให้ เรียวรับมันมาอย่างไม่สนใจเท่าไรนัก เรียวมองรูปคนที่เขาจะไปลบความทรงจำ

    หญิงสาวในรูปมีผมยาวสีดำ นัยน์ตาสีแดง หน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโต

          ยัยนี้เด็กห้องเดียวกับเรานี่ หึ! น่าตาก็ดีนี้ เขาคิด

“ว่าไง เธอจะทำไหม”

“ถ้าฉันทำ แล้วฉันได้อะไรตอบแทนเหรอ”

“เธอทำอะไรตามใจเธอทุกอย่าง จะทำกฎระเบียบของโรงเรียนผิดซะกี่ข้อก็ได้ ฉันไม่ว่าอะไร”

“หึ งั้นผมขอตัวละ” พอเขาพูดเสร็จขาเขาก็ก้าวเดินออกไปจากห้องทันที

“ฉันว่างานนี้ต้องสนุกแน่ๆ” มายาเมะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อเธอทำแผนขั้นแรกของเธอเสร็จเรียบร้อย

          ปัง!!!

          ห้อง 4 A-1

เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้เพื่อนที่อยู่ในห้องเงียบลงทันที และสายตาเขากวาดมองไปรอบห้อง

“เฮ้ย!!! มีอะไรว่ะเสียงดังเชียว” เพื่อนเขาเดินเขามาถาม คุโร ชินจิ หนุ่มฮอตอันดับ 2 เขามีผมสีน้ำตาลเข้ม นัยน์ตาน้ำตาลเข้ม

“ยัยนั้นไปไหน!!!” เขาถามเพื่อนทันทีที่เขาหาคนคนหนึ่งไม่เจอ คนที่ทำให้เขาต้องทำปฏิบัติการบ้าบ่อนี้

“เอ๊ะ”

“ว่ะ!!! ยัยนั้นอยู่ไหน!!!” เขาตะโกนเสียงดัง

“ใครว่ะ”

“คารากิสาว่า คารุ”

“อ๋อ เธอพึ่งถูกเรียกไปเมื้อกี้เอง”

“ว่ะ!!!” แล้วเขาก็สบถมาไม่ยั่ง

“เฮ้ยๆ!!! อะไรของแกว่ะอารมภ์เสียอะไรมา” ชินจิห้ามก่อนเรียวจะสบถอะไรออกมาอีก และได้ผลเรียวหยุดสบถและหันมาทางชินจิ

“เดี๋ยวค่อยเล่า ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้าน” พอเรียวพูดจบชินจิพยักหน้าเล็กน้อยก่อนเดินไปเอากระเป๋าของเขาและเรียวที่โต๊ะก่อนเดินไปหาเรียวและยื่นกระเป๋าให้ และทั้งสองก็เดินออกไปโดยเรียวก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ชินจิฟัง

“อะไรของยัยป้านั้น” ชินจิโวยทันทีที่เรียวเล่าจบระหว่างเดินกลับบ้าน

“นั้นสิ” เรียวตอบสั้นๆ

“แล้วแกจะเอาไงว่ะ” ชินจิถามอีก

“ก็ต้องทำละนะ” เรียวตอบอย่างเซ็งๆ

“เอาจริงดิ” ชินจิหยุดเดินทันที

“อืม” เรียวหยุดเดียวด้วยแล้วอบออกไปสั้นๆ

“งั้นให้ฉันช่วยม้า” ชินจิตบไหล่เรียวเบาๆ

“ขอบใจแกว่ะ แต่ไม่ต้องละแค่ฉันคนเดียวคงไหว”

“คร้าบบบ เดวิล”

*****************************************************************************

อัพนละน้า เม้น+โหวต+อ่านกันด้วยนะค่ะ